Het was spitsuur op de rode loper voor het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam, afgelopen zondag 28 september. Tal van bekenden waren afgekomen op de première van de musical Dreamgirls, geproduceerd door Albert Verlinde Entertainment.
In deze musical krijgen we het verhaal voorgeschoteld van The Dreamettes, een zangtrio in de zestiger/zeventiger jaren in Amerika. Een verhaal gebaseerd op het leven van Diana Ross en The Supremes. Zangeressen Effie (Berget Lewis), Deena (Pearl Jozefzoon) en Lorrell (Aïcha Gill) proberen carrière te maken in de zangwereld en moeten daarbij concessies doen. Zoals beginnen als achtergrondzangeressen van Jimmy T. Early (Clayton Peroti). Ze komen daarbij onder de hoede van manager Curtis (Edwin Jonker) die grootse plannen met ze heeft. Dat gaat echter gepaard met nog meer concessies, zoals de vervanging van Effie als leadzangeres door Deena, wat uiteindelijk zelfs leidt tot het vertrek van Effie. Gaandeweg wordt duidelijk dat Curtis wel heel ver gegaan is om zijn artiesten daar te krijgen waar hij ze wilde hebben en dat leidt tot een leegloop van zijn artiestenstal en uiteindelijk ook het einde van het trio, dat nu als The Dreams bekend staat.
Met de vijf hierboven genoemde castleden is wel duidelijk dat het met de zang wel goed zit in deze musical. Berget Lewis behoeft geen verdere introductie, Pearl Jozefzoon werd tweede in het eerste seizoen van The Voice of Holland en Clayton Peroti en Edwin Jonker kennen we van eerdere producties als Tarzan, Miss Saigon en Sister Act. Aïcha Gill maakt haar debuut als hoofdrolspeler in een grote productie en doet dat met verve. Zowel op het gebied van zang als acteren laat ze zien klaar te zijn voor dit werk. Ook Berget Lewis debuteert als musicalactrice en het gaat haar goed af.
Wat minder echter is het verhaal op zich, of liever gezegd, de manier waarop het verhaal wordt gebracht. De eerste akte zit goed in elkaar en boeit. Heerlijk over the top is het optreden van Jimmy T. Early die doet denken aan James Brown. Mooi ook het zang- en dansstuk "Schud Die Brave Jas Af/Steppin' To The Bad Side" waarin de mannelijke castleden laten zien wat ze in huis hebben. De eerste akte sluit ook indrukwekkend af met "Ik Ga Niet" ("And I'm Telling You"), een prachtige solo van Berget Lewis. Zangnummers wisselen elkaar af met dialogen en zo ontvouwt het verhaal zich.
De tweede akte echter is vrijwel geheel doorgecomponeerd, met af en toe een korte dialoog. Het maakt dat je soms het gevoel hebt naar een wel heel lang nummer te kijken, zonder moment om even adem te kunnen halen. Het maakt ook dat deze productie niet in balans is en je het gevoel krijgt dat de tweede akte in een te hoog tempo wordt gespeeld. De omschakeling van Nederlands naar Engels en weer terug in de zangnummers maakt dat nog gecompliceerder.
Gelukkig wordt dat gecompenseerd door het fantastische zangwerk, waarbij ook Rubiën Florens Vyent moet worden genoemd, de vierde Dreamgirl. Het décor is simpel maar doeltreffend, met twee constructies aan beide kanten van het toneel voor een deel van de band, zoals we kennen van Flashdance vorig seizoen. Het simpele décor zorgt ervoor dat scenes elkaar in een hoog tempo afwisselen. Ook het nummer "One Night Only", zowel al ballad als up-tempo nummer ligt goed in het gehoor en blijft nog lang tussen de oren.
Op de swingende afterparty ging het zangfestijn nog even door en gaven David Gonçalves, Clayton Peroti en Urvin Monte een geweldig optreden. Met z'n drieën zijn zij als "Soulm3n" te boeken en staan zij garant voor een energieke soulshow vol dance classics, funky house en groovy hits.
Hierna mochten de aanwezigen nogmaals genieten van de heerlijke stem van Berget Lewis. Tenslotte kwam de gehele cast nog even op het podium om mee te swingen. Al dansend gingen alle aanwezige huiswaarts, dit was een show en een afterparty waar nog lang over nagepraat zal worden!
In deze musical krijgen we het verhaal voorgeschoteld van The Dreamettes, een zangtrio in de zestiger/zeventiger jaren in Amerika. Een verhaal gebaseerd op het leven van Diana Ross en The Supremes. Zangeressen Effie (Berget Lewis), Deena (Pearl Jozefzoon) en Lorrell (Aïcha Gill) proberen carrière te maken in de zangwereld en moeten daarbij concessies doen. Zoals beginnen als achtergrondzangeressen van Jimmy T. Early (Clayton Peroti). Ze komen daarbij onder de hoede van manager Curtis (Edwin Jonker) die grootse plannen met ze heeft. Dat gaat echter gepaard met nog meer concessies, zoals de vervanging van Effie als leadzangeres door Deena, wat uiteindelijk zelfs leidt tot het vertrek van Effie. Gaandeweg wordt duidelijk dat Curtis wel heel ver gegaan is om zijn artiesten daar te krijgen waar hij ze wilde hebben en dat leidt tot een leegloop van zijn artiestenstal en uiteindelijk ook het einde van het trio, dat nu als The Dreams bekend staat.
Met de vijf hierboven genoemde castleden is wel duidelijk dat het met de zang wel goed zit in deze musical. Berget Lewis behoeft geen verdere introductie, Pearl Jozefzoon werd tweede in het eerste seizoen van The Voice of Holland en Clayton Peroti en Edwin Jonker kennen we van eerdere producties als Tarzan, Miss Saigon en Sister Act. Aïcha Gill maakt haar debuut als hoofdrolspeler in een grote productie en doet dat met verve. Zowel op het gebied van zang als acteren laat ze zien klaar te zijn voor dit werk. Ook Berget Lewis debuteert als musicalactrice en het gaat haar goed af.
Wat minder echter is het verhaal op zich, of liever gezegd, de manier waarop het verhaal wordt gebracht. De eerste akte zit goed in elkaar en boeit. Heerlijk over the top is het optreden van Jimmy T. Early die doet denken aan James Brown. Mooi ook het zang- en dansstuk "Schud Die Brave Jas Af/Steppin' To The Bad Side" waarin de mannelijke castleden laten zien wat ze in huis hebben. De eerste akte sluit ook indrukwekkend af met "Ik Ga Niet" ("And I'm Telling You"), een prachtige solo van Berget Lewis. Zangnummers wisselen elkaar af met dialogen en zo ontvouwt het verhaal zich.
De tweede akte echter is vrijwel geheel doorgecomponeerd, met af en toe een korte dialoog. Het maakt dat je soms het gevoel hebt naar een wel heel lang nummer te kijken, zonder moment om even adem te kunnen halen. Het maakt ook dat deze productie niet in balans is en je het gevoel krijgt dat de tweede akte in een te hoog tempo wordt gespeeld. De omschakeling van Nederlands naar Engels en weer terug in de zangnummers maakt dat nog gecompliceerder.
Gelukkig wordt dat gecompenseerd door het fantastische zangwerk, waarbij ook Rubiën Florens Vyent moet worden genoemd, de vierde Dreamgirl. Het décor is simpel maar doeltreffend, met twee constructies aan beide kanten van het toneel voor een deel van de band, zoals we kennen van Flashdance vorig seizoen. Het simpele décor zorgt ervoor dat scenes elkaar in een hoog tempo afwisselen. Ook het nummer "One Night Only", zowel al ballad als up-tempo nummer ligt goed in het gehoor en blijft nog lang tussen de oren.
Op de swingende afterparty ging het zangfestijn nog even door en gaven David Gonçalves, Clayton Peroti en Urvin Monte een geweldig optreden. Met z'n drieën zijn zij als "Soulm3n" te boeken en staan zij garant voor een energieke soulshow vol dance classics, funky house en groovy hits.
Hierna mochten de aanwezigen nogmaals genieten van de heerlijke stem van Berget Lewis. Tenslotte kwam de gehele cast nog even op het podium om mee te swingen. Al dansend gingen alle aanwezige huiswaarts, dit was een show en een afterparty waar nog lang over nagepraat zal worden!
