Iets meer dan 1 jaar na de allereerste try-out van de Nederlandse Billy Elliot de Musical viel zaterdag 7 november het doek definitief voor deze productie. Eerder dan iedereen had verwacht (en gehoopt) maar met een finale die er mocht wezen. Alle 12 Billys en bijna alle Michaels zorgden met hun spetterende toegift voor een uitzinnige sfeer in het AFAS Circustheater. Een sfeer die vergelijkbaar was met wat MusicalNieuws ooit meemaakte tijdens de vijfde verjaardag van Billy Elliot in het Victoria Palace Theatre in Londen.
Zoals zo veel eigenlijk vergelijkbaar was dit afgelopen jaar met de Londense oerversie.
Om te zeggen dat Nederland daarmee van een bijna exacte kopie van de Engelse versie mocht genieten is aan de ene kant het grootst mogelijke compliment dat kan worden gegeven, maar doet aan de andere kant ook tekort aan de prestaties van iedereen die aan deze productie is verbonden. Want het woord kopie doet denken aan nadoen en het was het afgelopen jaar toch veel meer dan alleen maar een kunstje na-apen. Met de grootst mogelijke liefde voor het theatervak in het algemeen en Billy Elliot in het bijzonder en met een toewijding en teamgeest is een prestatie neergezet waar men trots op mag zijn.
Alles klopte aan deze musical, van de small boy met ‘paardelul!’, Mrs. Wilkinson met ‘mag ik binnen?’ tot aan Big Davey met ‘pik in, ‘t is winter!’ Kindercast en volwassen cast, beiden zo belangrijk voor Billy Elliot, waren elke voorstelling perfect op elkaar ingespeeld. Een topprestatie als je je bedenkt hoeveel kinderen aan deze productie hebben meegedaan en het feit dat elke voorstelling de volwassen cast zich moest instellen op een andere groep kinderen. Toch zag het er elke voorstelling uit alsof de toeschouwer binnenstapte in het buurthuis van een Engels mijnwerkersstadje.
Nog één keer wist de cast zaterdagavond alles te geven om ten overvloede nog maar eens te laten zien hoe bijzonder deze productie is. Nog één keer liep Billy, gespeeld door Sammy Kuit, met zijn koffer door de zaal, om daarna nog even het podium te betreden voor zijn afscheidskus aan Michael. Daarna volgde niet de ‘gewone’ finale, want het doek bleef iets langer dicht dan gewoonlijk. Nadat het doek weer was opgegaan, onder de tonen van Kippenvel, zagen we niet één Billy maar de zes Billys van de tweede lichting naar voren komen. Een prachtige finale volgde, waarbij de zes Billys van de eerste lichting zich aansloten bij hun collega’s voor de speciale versie van Kippenvel. Daarna was het de beurt aan de Michael voor hun speciale versie van ‘Je eige te zijn’. Samen met de Billys volgde daarna nog een flitsende finale en vervolgens was het tijd voor bloemen en een toespraak van creatief directeur Maurice Wijnen.
Wat daarna overbleef was de reis terug naar huis. Met kippenvel. Maar dit keer niet door de kou!
Op onze facebookpagina volgt een uitgebreid fotoverslag en vergeet niet de pagina te "liken"
