Twee dikke mannetjes op het podium. Voor het doek. Een zaal vol verwachtingsvolle peuters en kleuters die niet kunnen wachten tot die twee hun mond open doen. Zullen ze echt net zo praten als die twee buurmannen van televisie? Een daverende golf van enthousiasme rolt door de zaal wanneer de ene Buur de andere Buur aanspreekt. Ja, ze zijn het echt! Buurman en Buurman. Nog voor de voorstelling echt begonnen is kan hij al niet meer stuk.
A je to! Buurman en Buurman is helemaal voor elkaar!
En dat terwijl dit niet de televisiemannen (Kees Prins en Siem van Leeuwen) zijn die al sinds jaar en dag de oorspronkelijk Tsjechische serie inspreken. Ga er dan maar aan staan om op het toneel, uitvergroot tot en met, dit ook te doen. Casper Gimbrère en Iwan Dam doen het uitstekend en met verve. Ze zijn gewoon Buurman en Buurman: groot, klungelig, lief, grappig en soms een beetje dom en vooral om heel hard om te lachen en spontaan van te houden.
Hoogtepunt van de voorstelling zijn de weerkerend slap stick scenes, waar dingen vallen, rollen, kapot gaan, 6 keer worden overgedaan omdat ze niet goed kijken, de mannen elkaar om laten vallen of niet zulke slimme adviezen geven. De energie stoomt de zaal in en door, kinderen dansen op hun stoelen. De liedjes zijn leuk (soms wat lang) De peuters en kleuters vinden het allemaal fantastisch. Hun helden staan op het podium. En hen een handje geven als ze door de zaal lopen is het mooiste wat ze kan overkomen. Vanavond worden er heel wat handjes niet gewassen, immers daarmee hebben ze hun helden aangeraakt.
Het is een feest waarin van alles gebeurt dat niet kan. Een huis dat een jongetje kan laten omvallen, mollen die de boel saboteren. Wat een heerlijke momenten moeten het zijn geweest om dit allemaal bij elkaar te verzinnen en dan werkelijkheid te laten worden. Tot en met een Droste effect Buurman en Buurman aan toe.
Na afloop van de premiere is er een feestje. Liever gezegd: een feest. Ballonnen in de vorm van Buurman en Buurman, een dj, schminken, patatjes. Het zegt iets over de liefde waarmee deze voorstelling is gemaakt. Kinderen zijn de gasten, de helden, het is hun feestje! En papa's en mama's die lachen minstens zo hard en leven net zo mee. Tot de vader aan toe die aanwijzingen roept uit de zaal.
Van Buurman en Buurman word je zelf weer kind. En zeker met een ukkienaast je is dit meer dan de moeite van het bezoeken waard.
Kijk HIER naar ons fotoverslag
Hoogtepunt van de voorstelling zijn de weerkerend slap stick scenes, waar dingen vallen, rollen, kapot gaan, 6 keer worden overgedaan omdat ze niet goed kijken, de mannen elkaar om laten vallen of niet zulke slimme adviezen geven. De energie stoomt de zaal in en door, kinderen dansen op hun stoelen. De liedjes zijn leuk (soms wat lang) De peuters en kleuters vinden het allemaal fantastisch. Hun helden staan op het podium. En hen een handje geven als ze door de zaal lopen is het mooiste wat ze kan overkomen. Vanavond worden er heel wat handjes niet gewassen, immers daarmee hebben ze hun helden aangeraakt.
Het is een feest waarin van alles gebeurt dat niet kan. Een huis dat een jongetje kan laten omvallen, mollen die de boel saboteren. Wat een heerlijke momenten moeten het zijn geweest om dit allemaal bij elkaar te verzinnen en dan werkelijkheid te laten worden. Tot en met een Droste effect Buurman en Buurman aan toe.
Na afloop van de premiere is er een feestje. Liever gezegd: een feest. Ballonnen in de vorm van Buurman en Buurman, een dj, schminken, patatjes. Het zegt iets over de liefde waarmee deze voorstelling is gemaakt. Kinderen zijn de gasten, de helden, het is hun feestje! En papa's en mama's die lachen minstens zo hard en leven net zo mee. Tot de vader aan toe die aanwijzingen roept uit de zaal.
Van Buurman en Buurman word je zelf weer kind. En zeker met een ukkienaast je is dit meer dan de moeite van het bezoeken waard.
Kijk HIER naar ons fotoverslag
