De straten zijn grijs, de toekomst onzeker. We zijn omringd door muren van baksteen, beton en gebroken beloften. Onze blik is omlaag gericht. De barsten in de tegels van het pleintje vertellen ons dat we hier horen, dat we hier nooit meer weg komen. Maar ze liegen. Als je hard genoeg rent zeggen de barsten niets meer. Als je hoog genoeg springt is een muur maar een drempel. En op het dak schijnt de zon. Op het dak is er lucht.
Actie en reactie in Modern Samurai van ISH
Modern Samurai is een echte ISH-voorstelling vol freerunning, breakdance op het hoogste niveau. Marco Gerris laat zich inspireren door de Franse speelfilm Yamakasi uit 2001 waarin een groep jonge sensatiezoekers de benauwde sfeer van de achterstandswijken probeert te ontvluchten door middel van urban sports. Maar de jongens hebben nog een hoger doel: Precies genoeg geld stelen van de exorbitant rijken om een hartchirurgie te kunnen betalen.
We kijken naar een betonnen decor. We zien veel hoogte, stalen buizen. Grijs en grauw, met een groot billboard als enige explosie van kleur.
We horen een pleidooi over het leven en de toekomst en het geluid zorgt voor een spannende build-up. Het toneel is verder leeg.
Het volgende moment komen we ogen tekort als zeven kunstenaars, want zo moeten we ze noemen, het podium vullen met de meest zieke tricks.
Te midden van al het geweld valt een in het zwart geklede gedaante op, het blijkt de enige vrouw van het gezelschap.
Ze speelt de hoofdrol in de verhaallijn. Het karakter waardoor de rest in beweging komt, zichzelf uitdaagt en dichter bij elkaar komt. Helaas is de verhaallijn wat ons betreft de zwakke schakel in de voorstelling.
Het zorgt ervoor dat de snelheid uit alle actie wordt gehaald en vervalt een aantal keer in te lange stille scenes waarin er niets gebeurd.
Opgevuld met videobeelden volgen we de groep in een poging geld te stelen, maar helaas is het acteerwerk niet zo sterk als hun dansende kwaliteiten.
Wat ons betreft had een ambigue verhaallijn in de stijl van de intro beter gepast, want de ingrediënten waren er zonder dit duidelijke verhaal van A tot Z ook al: een zeer getalenteerde groep met elk hun eigen identiteit, groepsgevoel, ego, keuzes maken en verantwoording nemen voor wat je doet.
Desalniettemin is Modern Samurai een voorstelling waarbij je voor het grootste gedeelte op het puntje van je stoel zit: er is actie en reactie. De meeste gekke stunts en moves worden zonder enige moeite uitgevoerd.
De energie is voelbaar in de zaal en jong en oud vermaakt zich prima.
Door: Anniek de Wild
We kijken naar een betonnen decor. We zien veel hoogte, stalen buizen. Grijs en grauw, met een groot billboard als enige explosie van kleur.
We horen een pleidooi over het leven en de toekomst en het geluid zorgt voor een spannende build-up. Het toneel is verder leeg.
Het volgende moment komen we ogen tekort als zeven kunstenaars, want zo moeten we ze noemen, het podium vullen met de meest zieke tricks.
Te midden van al het geweld valt een in het zwart geklede gedaante op, het blijkt de enige vrouw van het gezelschap.
Ze speelt de hoofdrol in de verhaallijn. Het karakter waardoor de rest in beweging komt, zichzelf uitdaagt en dichter bij elkaar komt. Helaas is de verhaallijn wat ons betreft de zwakke schakel in de voorstelling.
Het zorgt ervoor dat de snelheid uit alle actie wordt gehaald en vervalt een aantal keer in te lange stille scenes waarin er niets gebeurd.
Opgevuld met videobeelden volgen we de groep in een poging geld te stelen, maar helaas is het acteerwerk niet zo sterk als hun dansende kwaliteiten.
Wat ons betreft had een ambigue verhaallijn in de stijl van de intro beter gepast, want de ingrediënten waren er zonder dit duidelijke verhaal van A tot Z ook al: een zeer getalenteerde groep met elk hun eigen identiteit, groepsgevoel, ego, keuzes maken en verantwoording nemen voor wat je doet.
Desalniettemin is Modern Samurai een voorstelling waarbij je voor het grootste gedeelte op het puntje van je stoel zit: er is actie en reactie. De meeste gekke stunts en moves worden zonder enige moeite uitgevoerd.
De energie is voelbaar in de zaal en jong en oud vermaakt zich prima.
Door: Anniek de Wild
