Er zijn voorstellingen die doen iets met je. Iets meer, iets magisch. Daar kom je diep vrolijk vandaan en dat blijft nog uren zo. Alsof een knop in je hoofd is omgezet: Alles kan, alles mag en iedereen is leuk.
Alle neurotransmitters springen spontaan de goede kant op. Echt iedereen moet naar De Waanzinnige Boomhut van 13 verdiepingen van Meneer Monster!
De mannen van Meneer Monster (Olaf van de Ven, Christiaan Bloem en Chris Koopman) spelen met verhalen, met verbeelding, met elkaar en met de zaal. Fantasie en werkelijkheid lopen dwars door elkaar. Er wordt in en uit het verhaal gestapt. Het is chaos en het klopt toch. Het is bruisend en een les in levenskunst.
Wat dat verhaal is? Twee jongens, Andy en Terry maken een theaterstuk in een theaterstuk. Waarbij Bob een glansrol krijgt, een supervinger de held is, een machine de werkelijkheid opnieuw creert en zeeapen echt wel eng zijn en dat allemaal in een boomhut van dertien verdiepingen, of is het nou toch op het toneel? En is dat leuk? Ja, het is geweldig, fantastisch en waanzinnig goed gespeeld.
Waarom louter superlatieven? Misschien wel het meest omdat hier onontkoombaar theater wordt gespeeld. Je moet kijken, je moet meebewegen, niet omdat het moet, niet omdat het kan, maar omdat je het wil. De grappen of ze nou heel gevat of lekker flauw, zijn uit hun mond supergrappig. Er wordt gedanst en gezongen en dat klopt. Maar vooral omdat je binnen twee minuten ze alle drie in je hart sluit.
De stoere Andy (Christiaan Bloem) , de slungelige Terry (Chris Koopman) en de alleskunner Bob (Olaf van de Ven) zijn onweerstaanbaar vanaf minuut 1.
De kinderen in de zaal glunderen. Helemaal als de marshmellows de zaal in worden gemept, of als ze veranderd zijn in apen en superbananen krijgen toegesmeten. Maar ook als Bob opeens een zeemeermin en monster wordt, als Terry supervinger wordt, als Andy de rampen probeert recht te breien. Het is gewoon zo goed, zit zo slim in elkaar.
"Doe een beetje vrolijk" zingen ze. En dat is wat ze doen en meegeven.
Het vitamine V. Het is theater dat alle kinderen van Nederland, en hun ouders, en die in België moeten zien. Omdat dit de kracht is van theater. Omdat wie dit als kind mag zien heeft geproefd van waarom kunst, theater, verbeeldingskracht tot de mooiste dingen van het leven hoort en dat dat gekoesterd mag worden.
Deze voorstelling, gebaseerd op de bestseller van Andy Griffiths, is tot juni te zien in theaters in heel Nederland. Gaan! Niet twijfelen. Gaan.
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Wat dat verhaal is? Twee jongens, Andy en Terry maken een theaterstuk in een theaterstuk. Waarbij Bob een glansrol krijgt, een supervinger de held is, een machine de werkelijkheid opnieuw creert en zeeapen echt wel eng zijn en dat allemaal in een boomhut van dertien verdiepingen, of is het nou toch op het toneel? En is dat leuk? Ja, het is geweldig, fantastisch en waanzinnig goed gespeeld.
Waarom louter superlatieven? Misschien wel het meest omdat hier onontkoombaar theater wordt gespeeld. Je moet kijken, je moet meebewegen, niet omdat het moet, niet omdat het kan, maar omdat je het wil. De grappen of ze nou heel gevat of lekker flauw, zijn uit hun mond supergrappig. Er wordt gedanst en gezongen en dat klopt. Maar vooral omdat je binnen twee minuten ze alle drie in je hart sluit.
De stoere Andy (Christiaan Bloem) , de slungelige Terry (Chris Koopman) en de alleskunner Bob (Olaf van de Ven) zijn onweerstaanbaar vanaf minuut 1.
De kinderen in de zaal glunderen. Helemaal als de marshmellows de zaal in worden gemept, of als ze veranderd zijn in apen en superbananen krijgen toegesmeten. Maar ook als Bob opeens een zeemeermin en monster wordt, als Terry supervinger wordt, als Andy de rampen probeert recht te breien. Het is gewoon zo goed, zit zo slim in elkaar.
"Doe een beetje vrolijk" zingen ze. En dat is wat ze doen en meegeven.
Het vitamine V. Het is theater dat alle kinderen van Nederland, en hun ouders, en die in België moeten zien. Omdat dit de kracht is van theater. Omdat wie dit als kind mag zien heeft geproefd van waarom kunst, theater, verbeeldingskracht tot de mooiste dingen van het leven hoort en dat dat gekoesterd mag worden.
Deze voorstelling, gebaseerd op de bestseller van Andy Griffiths, is tot juni te zien in theaters in heel Nederland. Gaan! Niet twijfelen. Gaan.
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
