Daar staan we dan op vrijdag 4 mei, even voor achten. Hand in hand met de cast en crew, luisterend naar het taptoe-signaal van trompettist Jochem van Kessel. Daarna is er twee minuten absolute rust, waarin iedereen verzonken is in zijn of haar eigen gedachten. Nog een half uur te gaan voor Oorlogswinter de Musical van Musicalvereniging Z&V Opmeer in première gaat.
Backstage bij Oorlogswinter de Musical
Eerst even terug naar eerder die avond. Als we rond kwart voor zes aankomen bij Zorgboerderij ’t Koetje in het Westfriese Spanbroek en vervolgens doorlopen naar de locatie waar de voorstellingen van Oorlogswinter worden gegeven is het nog vrij rustig op het terrein. De stal die is omgebouwd tot theater is nog leeg, op een paar mensen van licht en geluid na.
Dan lopen we 50 meter door het weiland naar een woonhuis, waar de kleedruimte voor de acteurs is en de veranda is omgetoverd tot een provisorische schminkruimte. Ook hier is het redelijk rustig, maar dat duurt niet lang: één voor één druppelen de castleden binnen en beginnen aan hun voorbereiding op de première. Een dag eerder speelden ze hun generale repetitie, voor publiek. Geïnteresseerden die op de wachtlijst stonden voor een kaartje was de kans geboden om de generale repetitie bij te wonen, die zo dus een eerste try-out werd en de eerste van acht voorstellingen.
Wij verkennen de omgeving en lopen langs het pad dat door de weilanden is vrijgemaakt en dat loopt van Zorgcafé ’t Koetje (verzamelplaats voor het publiek de komende dagen) naar de theaterstal. Voor en na de voorstelling wordt het publiek langs dit pad geleid, ’s avonds laat prachtig verlicht.
Daarna zien we hoe verschillende castleden worden geschminkt en tegen half acht naar de stal lopen. Ook voor ons wordt het dan tijd om die kant op te gaan. Naast de stal zijn sanitaire voorzieningen geplaatst en is een plek gecreëerd waar het publiek in de pauze kan verpozen en iets kan drinken. De afgelopen weken is er hard gewerkt om dit alles voor elkaar te krijgen.
In de theaterstal, zien we, is voldoende ruimte voor de cast, naast en achter het podium, om te wachten op de volgende scene of voor een eventuele haastverkleding. Dan loopt het dus tegen achten en wordt er een grote kring gemaakt en is het twee minuten stil. Een bijzondere locatie voor die twee minuten stilte. Op hetzelfde moment is het publiek ook twee minuten stil in het Zorgcafé.
De cast, het orkest (veertien man sterk!) en de crew maakt zich vervolgens op om nog een paar nummers door te nemen. Wij lopen even de tent uit om het publiek dat elk moment kan arriveren op te vangen. Niet lang daarna wordt een stoet mensen zichtbaar op het aangelegde pad richting theaterstal. Nog even wachten en dan zwaaien de deuren open en betreedt het publiek de tribune en neemt plaats.
Buiten zwaaien de kindercast en “Meester Postma” nog even naar een (speciaal voor de gelegenheid) overvliegend vliegtuig en nemen daarna plaats op de schoolbanken op het toneel. Als vervolgens het orkest het openingsnummer “Denkend aan Holland” inzet is het dan eindelijk zo ver, na een jaar hard werken: de première van Oorlogswinter heeft aanvang!
Kijk HIER voor onze backstage fotoreportage.
Dan lopen we 50 meter door het weiland naar een woonhuis, waar de kleedruimte voor de acteurs is en de veranda is omgetoverd tot een provisorische schminkruimte. Ook hier is het redelijk rustig, maar dat duurt niet lang: één voor één druppelen de castleden binnen en beginnen aan hun voorbereiding op de première. Een dag eerder speelden ze hun generale repetitie, voor publiek. Geïnteresseerden die op de wachtlijst stonden voor een kaartje was de kans geboden om de generale repetitie bij te wonen, die zo dus een eerste try-out werd en de eerste van acht voorstellingen.
Wij verkennen de omgeving en lopen langs het pad dat door de weilanden is vrijgemaakt en dat loopt van Zorgcafé ’t Koetje (verzamelplaats voor het publiek de komende dagen) naar de theaterstal. Voor en na de voorstelling wordt het publiek langs dit pad geleid, ’s avonds laat prachtig verlicht.
Daarna zien we hoe verschillende castleden worden geschminkt en tegen half acht naar de stal lopen. Ook voor ons wordt het dan tijd om die kant op te gaan. Naast de stal zijn sanitaire voorzieningen geplaatst en is een plek gecreëerd waar het publiek in de pauze kan verpozen en iets kan drinken. De afgelopen weken is er hard gewerkt om dit alles voor elkaar te krijgen.
In de theaterstal, zien we, is voldoende ruimte voor de cast, naast en achter het podium, om te wachten op de volgende scene of voor een eventuele haastverkleding. Dan loopt het dus tegen achten en wordt er een grote kring gemaakt en is het twee minuten stil. Een bijzondere locatie voor die twee minuten stilte. Op hetzelfde moment is het publiek ook twee minuten stil in het Zorgcafé.
De cast, het orkest (veertien man sterk!) en de crew maakt zich vervolgens op om nog een paar nummers door te nemen. Wij lopen even de tent uit om het publiek dat elk moment kan arriveren op te vangen. Niet lang daarna wordt een stoet mensen zichtbaar op het aangelegde pad richting theaterstal. Nog even wachten en dan zwaaien de deuren open en betreedt het publiek de tribune en neemt plaats.
Buiten zwaaien de kindercast en “Meester Postma” nog even naar een (speciaal voor de gelegenheid) overvliegend vliegtuig en nemen daarna plaats op de schoolbanken op het toneel. Als vervolgens het orkest het openingsnummer “Denkend aan Holland” inzet is het dan eindelijk zo ver, na een jaar hard werken: de première van Oorlogswinter heeft aanvang!
Kijk HIER voor onze backstage fotoreportage.
