Het verhaal van Bare: A Pop Opera is onder de gemiddelde theaterbezoeker niet erg bekend. Het is dan ook niet je doorsnee feel good voorstelling. Met thema’s als tienerzwangerschappen, drugs en homoseksualiteit in een religieuze omgeving is het niet voor iedereen weggelegd om dit op de planken te brengen maar Stichting Mae en Mae Stage Productions zijn er met vlag en wimpel in geslaagd!
Bare: A pop opera, het publiek in tranen
Helaas geen vanzelfsprekendheid. Ondanks dat het nooit de vraag is geweest of het deze getalenteerde groep ging lukken om Bare te produceren kreeg zij te maken met bedreigingen en online haat. Uit religieuze, rechtsextremistische hoeken werd opgeroepen de voorstellingen te verstoren met geweld, en dat in het weekend waarin de Pride Month van start ging en er juist met deze voorstelling liefde, verdraagzaamheid en respect op het toneel werd gebracht.
Ondanks deze vervelende gebeurtenissen is er op het toneel niets te zien van enige impact. De cast is wellicht nog meer gebrand om te knallen en geeft zich helemaal. Hoewel het premierepubliek er behoorlijk in moet komen laat de cast zich hierdoor niet van de wijs brengen.
De voorstelling is doorgecomponeerd waardoor het vocaal veel vraagt van de cast. Het lijkt appeltje-eitje voor de vijftienkoppige cast waarvan sommige de volledige vier voorstellingen spelen en een aantal spelers de rollen delen. Ondanks deze alternering zijn beide casts ijzersterk (wij zagen twee voorstellingen) en is het aan cast Romeo om deze eerste première te spelen.
Deze cast geleidt door Jarmo van Zantwijk en Rolando Sanabria Mongelos als Peter en Jason, de twee mannelijke hoofdrollen is een droom.
We willen niemand te kort doen dus benoemen we hen allen: Naomi van Nieuwenhuizen (Nadia) en Sarah Idrissi Sbai (Ivy) als rivaliserende meiden knallen op hun eigen manier. Naomi breekbaar in het liedje ‘Een avond alleen thuis’ en Sarah die de Gelderlandfabriek wakker maakt met keiharde vocalen in het nummer ‘All Grown up’.
Twan Hamelink heeft als Matt de lastige rol erachter te komen dat Peter en Jason een relatie hebben en heeft met de scene Are You There zijn moment te pakken waar Matthijs Jansen als Lucas zijn talenten mag vertonen in een lastig rapnummer dat hem toch ogenschijnlijk makkelijk afgaat.
Een terugkerende rol is de priester, sterk gespeeld door Sven Bäcker. Hij is angstaanjagend als strenge pastoor maar ook breekbaar wanneer je zijn worsteling met het geloof ziet.
Daphne Groot (benoemd als enige ‘professional’ binnen de cast, maar daarmee doet je wat ons betreft de cast echt tekort) speelt de moeder van Peter en zet een tranentrekkende rol neer. Je voelt de wanhoop, het verdriet wanneer ze de bevestiging krijgt van wat ze altijd al dacht als haar zoon uit de kast probeert te komen bij haar.
Ondanks alle thematieken is er ook genoeg te lachen tijdens de voorstelling. Zijn het niet de scherpe oneliners van de overige rollen gespeeld door Kim Matthieu (Diane), Bart van Belois (Zach), Sydney Kuipers (Rory) of Vincent van Eekelen (Adam), dan zijn het wel Sister Chantelle (Cherry Bakarbessy) en haar (Engelen)zusters die ook nog een andere bijrol spelen: Kiek Prins (Tanya) en Eveline van Grootel (Kyra).
Het publiek moest af en toe nog even inkomen, alle decorwissels gingen nog niet helemaal vlekkeloos (première kriebels?) maar tegen het einde aan zagen en hoorden we een groot gedeelte van het publiek de Kleenex erbij pakken. Wat ons betreft het bewijs dat Mae Stage Productions in samenwerking met Stichting Mae weer een knaller van een show heeft neergezet, volledig in lijn met hun missie: hoogwaardige producties produceren waarin maatschappelijke thema's de boventoon voeren en waarin diversiteit een drijvende kracht is.
Door Anniek de Wild
Kijk HIER voor een klein fotoalbum en kijk op onze fb voor meer foto's
Ondanks deze vervelende gebeurtenissen is er op het toneel niets te zien van enige impact. De cast is wellicht nog meer gebrand om te knallen en geeft zich helemaal. Hoewel het premierepubliek er behoorlijk in moet komen laat de cast zich hierdoor niet van de wijs brengen.
De voorstelling is doorgecomponeerd waardoor het vocaal veel vraagt van de cast. Het lijkt appeltje-eitje voor de vijftienkoppige cast waarvan sommige de volledige vier voorstellingen spelen en een aantal spelers de rollen delen. Ondanks deze alternering zijn beide casts ijzersterk (wij zagen twee voorstellingen) en is het aan cast Romeo om deze eerste première te spelen.
Deze cast geleidt door Jarmo van Zantwijk en Rolando Sanabria Mongelos als Peter en Jason, de twee mannelijke hoofdrollen is een droom.
We willen niemand te kort doen dus benoemen we hen allen: Naomi van Nieuwenhuizen (Nadia) en Sarah Idrissi Sbai (Ivy) als rivaliserende meiden knallen op hun eigen manier. Naomi breekbaar in het liedje ‘Een avond alleen thuis’ en Sarah die de Gelderlandfabriek wakker maakt met keiharde vocalen in het nummer ‘All Grown up’.
Twan Hamelink heeft als Matt de lastige rol erachter te komen dat Peter en Jason een relatie hebben en heeft met de scene Are You There zijn moment te pakken waar Matthijs Jansen als Lucas zijn talenten mag vertonen in een lastig rapnummer dat hem toch ogenschijnlijk makkelijk afgaat.
Een terugkerende rol is de priester, sterk gespeeld door Sven Bäcker. Hij is angstaanjagend als strenge pastoor maar ook breekbaar wanneer je zijn worsteling met het geloof ziet.
Daphne Groot (benoemd als enige ‘professional’ binnen de cast, maar daarmee doet je wat ons betreft de cast echt tekort) speelt de moeder van Peter en zet een tranentrekkende rol neer. Je voelt de wanhoop, het verdriet wanneer ze de bevestiging krijgt van wat ze altijd al dacht als haar zoon uit de kast probeert te komen bij haar.
Ondanks alle thematieken is er ook genoeg te lachen tijdens de voorstelling. Zijn het niet de scherpe oneliners van de overige rollen gespeeld door Kim Matthieu (Diane), Bart van Belois (Zach), Sydney Kuipers (Rory) of Vincent van Eekelen (Adam), dan zijn het wel Sister Chantelle (Cherry Bakarbessy) en haar (Engelen)zusters die ook nog een andere bijrol spelen: Kiek Prins (Tanya) en Eveline van Grootel (Kyra).
Het publiek moest af en toe nog even inkomen, alle decorwissels gingen nog niet helemaal vlekkeloos (première kriebels?) maar tegen het einde aan zagen en hoorden we een groot gedeelte van het publiek de Kleenex erbij pakken. Wat ons betreft het bewijs dat Mae Stage Productions in samenwerking met Stichting Mae weer een knaller van een show heeft neergezet, volledig in lijn met hun missie: hoogwaardige producties produceren waarin maatschappelijke thema's de boventoon voeren en waarin diversiteit een drijvende kracht is.
Door Anniek de Wild
Kijk HIER voor een klein fotoalbum en kijk op onze fb voor meer foto's
