“Viens voir les comédiens Voir les musiciens Voir les magiciens Qui arrivent”
Britta Maria en haar troupe brengen een ode aan Charles Aznavour
Als er één lied dat bij nu hoort dan is het Les comédiens wel. Het ademt verlangen naar alles wat we al een jaar missen. Het wandelen, lichtjes dansend, op weg naar het theater. De geur van koffie en een beetje verschraald bier, het gaan zitten op de losse stoelen in de Roode Bioscoop, zo dicht bij de artiesten dat je ze bijna aan kunt raken. Dat je ze kan zien en zij jou. Een lach van herkenning, het feest van verrukking dat je erbij bent, dat even er niets toe doet alleen het feest van de muziek, de tekst en voluit leven.
Britta Maria en haar troupe brengen die sfeer de huiskamers in een online registratie van hun programma “Aznavour, mon amour” En dat vervult kijkers met een mengeling van gevoelens. Voluit genieten van wat er is én pijnlijk bewust zijn van wat er niet is. Die nabijheid, de interactie, en het op wolken weer naar huis gaan. En daarmee weer ervaren hoe wezenlijk kunst, schoonheid en de magie van theater onontbeerlijk is. Een bitterzoet feest van verlangen.
Britta, Maurits, Simone en Oleg brengen een programma met liederen van Aznavour. De jongen uit Armenië die uitgroeide tot wereldster met zijn fenomenale stem, timing, tibre die diep binnenkomt bij al wie hem hoort. Hoe maak je daar een programma van dat daar recht aan doet?
Door er een eigen versie van te maken die drijft op het warme geluid van Britta Maria en het onweerstaanbare spel van Oleg Fatev, gedragen door het pianospel van Maurits Fondse en afgemaakt door de percussie Simone Sou. Altijd als zij samen zijn gebeurt er iets magisch. Je kunt alleen maar veel houden van de klanken die Oleg met zoveel tederheid en passie uit zijn bayan tovert. Weemoed doorspekt met dromen en levenslust in een perfecte balans. Zijn klanken dansen rond de woorden die Britta als een soort gouden regen over haar publiek heen waaiert. En het cement tussen die twee wordt gevormd door Maurits’ virtuoze pianospel. De percussie van Simone voelt als een prachtig lief cadeautje. Het geeft het extra waarvan je niet wist dat je ernaar verlangde. Maar als het er is, is het onmogelijk om er weer zonder te kunnen.
En zo nemen ze ons mee langs La Boheme, waar je niet stil bij kunt blijven zitten, Tout les visages de l’amour (She), Er rijdt een trein (Je voyage in vertaling van Ivo de Wijs) , Trop Tard, Sur ma vie en nog veel meer. Dit een uur durende optreden is een opwarmer voor de live concerten die gelukkig weer gepland staan voor het najaar.
En daar mag dan voluit klinken;
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
En dan zijn Britta en haar troupe zijn zelfs op de donkerste dag die lang verwachte zon.
Gaan zien, dit najaar in diverse theaters in het land: https://brittamaria.nl/speellijst
Door Elise Kant
Britta Maria en haar troupe brengen die sfeer de huiskamers in een online registratie van hun programma “Aznavour, mon amour” En dat vervult kijkers met een mengeling van gevoelens. Voluit genieten van wat er is én pijnlijk bewust zijn van wat er niet is. Die nabijheid, de interactie, en het op wolken weer naar huis gaan. En daarmee weer ervaren hoe wezenlijk kunst, schoonheid en de magie van theater onontbeerlijk is. Een bitterzoet feest van verlangen.
Britta, Maurits, Simone en Oleg brengen een programma met liederen van Aznavour. De jongen uit Armenië die uitgroeide tot wereldster met zijn fenomenale stem, timing, tibre die diep binnenkomt bij al wie hem hoort. Hoe maak je daar een programma van dat daar recht aan doet?
Door er een eigen versie van te maken die drijft op het warme geluid van Britta Maria en het onweerstaanbare spel van Oleg Fatev, gedragen door het pianospel van Maurits Fondse en afgemaakt door de percussie Simone Sou. Altijd als zij samen zijn gebeurt er iets magisch. Je kunt alleen maar veel houden van de klanken die Oleg met zoveel tederheid en passie uit zijn bayan tovert. Weemoed doorspekt met dromen en levenslust in een perfecte balans. Zijn klanken dansen rond de woorden die Britta als een soort gouden regen over haar publiek heen waaiert. En het cement tussen die twee wordt gevormd door Maurits’ virtuoze pianospel. De percussie van Simone voelt als een prachtig lief cadeautje. Het geeft het extra waarvan je niet wist dat je ernaar verlangde. Maar als het er is, is het onmogelijk om er weer zonder te kunnen.
En zo nemen ze ons mee langs La Boheme, waar je niet stil bij kunt blijven zitten, Tout les visages de l’amour (She), Er rijdt een trein (Je voyage in vertaling van Ivo de Wijs) , Trop Tard, Sur ma vie en nog veel meer. Dit een uur durende optreden is een opwarmer voor de live concerten die gelukkig weer gepland staan voor het najaar.
En daar mag dan voluit klinken;
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
En dan zijn Britta en haar troupe zijn zelfs op de donkerste dag die lang verwachte zon.
Gaan zien, dit najaar in diverse theaters in het land: https://brittamaria.nl/speellijst
Door Elise Kant
