Er is iets bijzonders met 40-45. Dan bedoel ik niet de overdonderende grootsheid van de productie, met een trein, een vliegtuig, schuivende tribunes en adembenemende scenes. Dat is ook bijzonder. Heel erg bijzonder zelfs. En fantastisch.
Brok in je keel bij 40-45
Maar het hele bijzondere zit hem hierin:
Je wordt zo meegesleurd, opgetild, het verhaal in gezogen dat je met ingehouden adem zit te kijken en in de ontlading van het terechte ovationale slotapplaus overdonderd wordt door de emoties waar je twee uur lang als een achtbaan doorheen geslingerd bent. Onmogelijk om met droge ogen door te maken. Wat een fantastisch spektakel.
Hulde aan de spelers. Er wordt echt fantastisch én gespeeld én gezongen door iedereen.
Jelly Cleymans als Staf is van de buitencategorie. In het lied Alles gebroken geeft hij ongelofelijke lading aan een lied dat de waanzin van oorlog weergaloos beschrijft. En dat is misschien wel het belangrijkste aan deze voorstelling: het maakt het onvoorstelbare voorstelbaar, zoomt in op wat mensen doen als ze elkaar meesleuren in gedachten, en is tegelijk een felle aanklacht tegen facisme en haat. En zelfs daarin is het spannend, als de hele zaal opeens in het stuk is opgenomen als publiek bij een toespraak waar de spelers in het publiek zijn komen zitten en klappen en bravo roepen trekt de beklemming door je heen, zeker ook door de parallellen met vandaag. Michiel de Meijer speelt heel knap de verzets broer die zich moet ontworstelen aan een zijn lage zelfbeeld en daar boven uitstijgt.
Peter van der Velde, vader Emiel, verdient grote hulde voor de manier waarop hij het verhaal opent en sluit. Wat een fantastische stem, vol in breekbaarheid, prachtig. Moeder Anna wordt gespeeld voor Marleen Merckx op prachtig natuurlijke manier zowel in het alledaagse als in het uiterste dat er wordt gevergd. Heel mooi. Verzetskind Tuur wordt ontroerend gebracht door Goossens.
Drie premieres waren er maar liefst op 28 september.
Daphne Wellens is geboren voor de rol van Sara. Echt heel mooi. En dat geldt ook voor Hans de Munter als Leon en Marja van Honsté als Marie. Overdonderend en uitmuntend goed.Het speelplezier spat ervan af. De emotie is tastbaar en hangt zinderend in de lucht.
Het enige probleem van deze muscial is dat je superlatieven op een gegeven moment om het te beschrijven op zijn...dus :
Heel Nederland en heel Belgie moet naar Puurs, niet om dit te zien, maar om dit te beleven.
Want dat is dit. Als je buitenkomt voelt het alsof je een marathon van gevoelens hebt afgelegd, en dat is echt bijzonder.
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Je wordt zo meegesleurd, opgetild, het verhaal in gezogen dat je met ingehouden adem zit te kijken en in de ontlading van het terechte ovationale slotapplaus overdonderd wordt door de emoties waar je twee uur lang als een achtbaan doorheen geslingerd bent. Onmogelijk om met droge ogen door te maken. Wat een fantastisch spektakel.
Hulde aan de spelers. Er wordt echt fantastisch én gespeeld én gezongen door iedereen.
Jelly Cleymans als Staf is van de buitencategorie. In het lied Alles gebroken geeft hij ongelofelijke lading aan een lied dat de waanzin van oorlog weergaloos beschrijft. En dat is misschien wel het belangrijkste aan deze voorstelling: het maakt het onvoorstelbare voorstelbaar, zoomt in op wat mensen doen als ze elkaar meesleuren in gedachten, en is tegelijk een felle aanklacht tegen facisme en haat. En zelfs daarin is het spannend, als de hele zaal opeens in het stuk is opgenomen als publiek bij een toespraak waar de spelers in het publiek zijn komen zitten en klappen en bravo roepen trekt de beklemming door je heen, zeker ook door de parallellen met vandaag. Michiel de Meijer speelt heel knap de verzets broer die zich moet ontworstelen aan een zijn lage zelfbeeld en daar boven uitstijgt.
Peter van der Velde, vader Emiel, verdient grote hulde voor de manier waarop hij het verhaal opent en sluit. Wat een fantastische stem, vol in breekbaarheid, prachtig. Moeder Anna wordt gespeeld voor Marleen Merckx op prachtig natuurlijke manier zowel in het alledaagse als in het uiterste dat er wordt gevergd. Heel mooi. Verzetskind Tuur wordt ontroerend gebracht door Goossens.
Drie premieres waren er maar liefst op 28 september.
Daphne Wellens is geboren voor de rol van Sara. Echt heel mooi. En dat geldt ook voor Hans de Munter als Leon en Marja van Honsté als Marie. Overdonderend en uitmuntend goed.Het speelplezier spat ervan af. De emotie is tastbaar en hangt zinderend in de lucht.
Het enige probleem van deze muscial is dat je superlatieven op een gegeven moment om het te beschrijven op zijn...dus :
Heel Nederland en heel Belgie moet naar Puurs, niet om dit te zien, maar om dit te beleven.
Want dat is dit. Als je buitenkomt voelt het alsof je een marathon van gevoelens hebt afgelegd, en dat is echt bijzonder.
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
