Het is doodstil in de zaal als de laatste noten van de muziek zijn weggevallen. Het laatste beeld staat hardhandig en pijnlijk op het netvlies. Het is de link met de actualiteit die diep in je hart kerft. Eigenlijk durf je niet goed te klappen. Maar wat verdient en krijgt deze Cabaret een oorverdovend applaus.
Cabaret door QETC : Diep ontroerend, mooi gelaagd en griezelig actueel
De wereld van mensen op de vlucht, sommigen voor zichzelf, anderen voor anderen, en nog anderen zoeken een plek om zichzelf te mogen zijn al mag dat in de ogen van velen niet. Ze komen samen in het huis van fräulein Schneider, meer dan voortreffelijk gespeeld door Mimi van Amerongen aan de Nollendorf Platz in Berlijn aan de vooravond van het nazi regime.
Bruisend van levenslust hoewel met wrange ondertonen sleurt Emcee (uitmuntend gespeeld en gezongen door Jonas Bouckaert) ons mee in de wereld van de Kit kat club. Welcome, Bienvenue! Hier mag alles. Hier is plek voor iedereen.
Het is daar waar de Engelse Cliff Bradshaw (overtuigend en innemend gespeeld door Padraig Turley) Bobby (mooi neergezet door Luca Diez) ontmoet en even denkt het geluk te vinden. Het is ook waar Sally Bowles (Sophie de Bruijn, wat een power!) werkt en valt voor Cliff. Het is ook hier waar het ongeluk steeds harder naar binnen sijpelt.
Naarmate het stuk vordert zijn de Nazis zijn steeds meer aanwezig. Vrienden worden vijanden. Aangrijpend zijn de hartverscheurende keuze van fräulein Schneider om toch niet met herr Schultz (ontroerend neergezet door Ties Jansen) te trouwen en de wanhopige pogingen van Sally om iets van haar leven te maken die ten onder gaat in gebrek aan geloven in zichzelf en kiezen voor wat ze kent. De vrolijkheid wordt zo lang mogelijk vastgehouden tot die onherroepelijk verdwijnt.
Het verdwijnen van de ruimte voor de queer community, joden en anderen die niet in het nazi beeld passen, in het steeds meer kapot vallen van de Kit kat club tekent wrang de realiteit van gebrek aan safe spaces, van blijven dansen op de rand van de vulkaan.
Er wordt voortreffelijk gespeeld en gezongen. Het sobere toneelbeeld met twee stellingen verrast steeds opnieuw en de kers op de taart is het live orkest, wat zijn ze goed. Opvallend mooi is het samenspel tussen orkest en acteurs.
Regisseur Mark Winstanley heeft met zijn jonge cast spannende keuzes gemaakt in zijn versie. De liedjes komen daarin uitstekend tot hun recht. Met meest ontroerend de duetten tussen Fraulein Schneider en Herr Schultz en de wanhoop van Sally.
Geen vrolijk verhaal, maar toch ga je niet ongelukkig naar huis. Daarvoor is deze versie door Qetc (Queens English Theatre Company) te mooi en te meeslepend en blijft nog lang in je hoofd zitten. Een belangrijk en urgent verhaal uitgewerkt in mooie lagen.
Qetc is een groep opgericht in nauwe verbondenheid met de LHBT community.
Als je niet gaat kijken krijg je spijt! Deze voorstelling is in het Engels en is nog tot 18 december te zien in het sfeervolle CC theater in Amsterdam.
.
Door Elise Kant
Bruisend van levenslust hoewel met wrange ondertonen sleurt Emcee (uitmuntend gespeeld en gezongen door Jonas Bouckaert) ons mee in de wereld van de Kit kat club. Welcome, Bienvenue! Hier mag alles. Hier is plek voor iedereen.
Het is daar waar de Engelse Cliff Bradshaw (overtuigend en innemend gespeeld door Padraig Turley) Bobby (mooi neergezet door Luca Diez) ontmoet en even denkt het geluk te vinden. Het is ook waar Sally Bowles (Sophie de Bruijn, wat een power!) werkt en valt voor Cliff. Het is ook hier waar het ongeluk steeds harder naar binnen sijpelt.
Naarmate het stuk vordert zijn de Nazis zijn steeds meer aanwezig. Vrienden worden vijanden. Aangrijpend zijn de hartverscheurende keuze van fräulein Schneider om toch niet met herr Schultz (ontroerend neergezet door Ties Jansen) te trouwen en de wanhopige pogingen van Sally om iets van haar leven te maken die ten onder gaat in gebrek aan geloven in zichzelf en kiezen voor wat ze kent. De vrolijkheid wordt zo lang mogelijk vastgehouden tot die onherroepelijk verdwijnt.
Het verdwijnen van de ruimte voor de queer community, joden en anderen die niet in het nazi beeld passen, in het steeds meer kapot vallen van de Kit kat club tekent wrang de realiteit van gebrek aan safe spaces, van blijven dansen op de rand van de vulkaan.
Er wordt voortreffelijk gespeeld en gezongen. Het sobere toneelbeeld met twee stellingen verrast steeds opnieuw en de kers op de taart is het live orkest, wat zijn ze goed. Opvallend mooi is het samenspel tussen orkest en acteurs.
Regisseur Mark Winstanley heeft met zijn jonge cast spannende keuzes gemaakt in zijn versie. De liedjes komen daarin uitstekend tot hun recht. Met meest ontroerend de duetten tussen Fraulein Schneider en Herr Schultz en de wanhoop van Sally.
Geen vrolijk verhaal, maar toch ga je niet ongelukkig naar huis. Daarvoor is deze versie door Qetc (Queens English Theatre Company) te mooi en te meeslepend en blijft nog lang in je hoofd zitten. Een belangrijk en urgent verhaal uitgewerkt in mooie lagen.
Qetc is een groep opgericht in nauwe verbondenheid met de LHBT community.
Als je niet gaat kijken krijg je spijt! Deze voorstelling is in het Engels en is nog tot 18 december te zien in het sfeervolle CC theater in Amsterdam.
.
Door Elise Kant
