Voor de nieuwe voorstelling van Scapino Ballet is de filmklassieker de inspiratiebron geweest voor choreograaf Ed Wubbe. Op een rond decor omgeven door een grote wand wordt de bezoeker meegenomen in een verhaal waarin een veelvoud aan thema’s voorbijkomt: Liefde, verraad, corruptie, vervolging, vluchten of vechten, het goede en het kwade.
Casablanca van Scapino Ballet; Prachtige dansen voor de geoefende kijker
‘Play it Sam.’ Als de quote je iets zegt heb je waarschijnlijk direct een beeld voor je van de filmklassieker uit 1942. Een beeld van romantiek binnen een oorlogsgebied, een beeld waar groeperingen opgesloten waren in een voor hen vreemde stad en waar spanning van zowel een potje roulette als de vraag naar een visum kon komen. Zegt de quote je niets dan is Ed Wubbe’s Casablanca een mooie voorstelling, maar wel een zonder duidelijke verhaallijn.
Er wordt gedanst op filmmuziek, passages van zingende Duitse soldaten en lange stukken dialoog. De keuze voor passages en gesproken dialoog in combinatie met de hoeveelheid thema’s en dansers die elkaar afwisselen in dezelfde rollen maakt dat het soms lastig te volgen is waar je nu precies naar kijkt. Er is op momenten te veel om op te letten.
Zo is behalve de hoeveelheid thematiek ook de hoeveelheid aan soorten dans soms wat overweldigend. We zien binnen de verschillende choreografieën salsa, charleston, moderne dans, streetstyle hiphop en klassiek ballet.
De inbreng van Marokkaanse Berbermuziek is wat ons betreft een zeer geslaagde zet. Een groot deel van de groepschoreografieën wordt op deze muziek gedanst en geeft ons duidelijkheid in het verhaal. Het brengt energie na de trage dialogen en geeft melodie aan de voorstelling. Door middel van mooi lichtspel geeft het goed de locatie van het verhaal weer wat het makkelijker te begrijpen maakt voor het publiek.
De vondsten in decor en choreografie zijn ondanks duidelijk ‘Wubbe’ zeer inventief en verassend. Dansers die bij elkaar op de schouders staan om zo tussen de decordelen te bewegen rollen moeiteloos verder over het ronddraaiende tableau midden op toneel, en gaan vanuit een vloeiende beweging over in een hoekige choreografie. Het palet van dansers is een mooie mix van verschillende karakters en maakt het zeer interessant om goed te blijven kijken naar het individu.
Hoewel het geheel soms als veel aanvoelt en het echt uitmaakt of je bekend bent met de film om het hele verhaal te begrijpen, voelt het aan het einde van de avond toch weer als vanouds: Scapino heeft met Casablanca wederom een prachtige voorstelling neergezet om met dans iets teweeg te brengen.
Door Anniek de Wild
Er wordt gedanst op filmmuziek, passages van zingende Duitse soldaten en lange stukken dialoog. De keuze voor passages en gesproken dialoog in combinatie met de hoeveelheid thema’s en dansers die elkaar afwisselen in dezelfde rollen maakt dat het soms lastig te volgen is waar je nu precies naar kijkt. Er is op momenten te veel om op te letten.
Zo is behalve de hoeveelheid thematiek ook de hoeveelheid aan soorten dans soms wat overweldigend. We zien binnen de verschillende choreografieën salsa, charleston, moderne dans, streetstyle hiphop en klassiek ballet.
De inbreng van Marokkaanse Berbermuziek is wat ons betreft een zeer geslaagde zet. Een groot deel van de groepschoreografieën wordt op deze muziek gedanst en geeft ons duidelijkheid in het verhaal. Het brengt energie na de trage dialogen en geeft melodie aan de voorstelling. Door middel van mooi lichtspel geeft het goed de locatie van het verhaal weer wat het makkelijker te begrijpen maakt voor het publiek.
De vondsten in decor en choreografie zijn ondanks duidelijk ‘Wubbe’ zeer inventief en verassend. Dansers die bij elkaar op de schouders staan om zo tussen de decordelen te bewegen rollen moeiteloos verder over het ronddraaiende tableau midden op toneel, en gaan vanuit een vloeiende beweging over in een hoekige choreografie. Het palet van dansers is een mooie mix van verschillende karakters en maakt het zeer interessant om goed te blijven kijken naar het individu.
Hoewel het geheel soms als veel aanvoelt en het echt uitmaakt of je bekend bent met de film om het hele verhaal te begrijpen, voelt het aan het einde van de avond toch weer als vanouds: Scapino heeft met Casablanca wederom een prachtige voorstelling neergezet om met dans iets teweeg te brengen.
Door Anniek de Wild
