Theatermaker en acteur Sadettin Kirmiziyüz ging op zoek naar interessante verhalen en figuren in Rotterdam om daar een theaterstuk op te baseren: zo kwam Code 101 tot leven. In dit eerste deel van 4 afleveringen staat de Rotterdamse haven centraal. Drie verhaallijnen worden door elkaar geweven in een plot vol intrige, bedrog en corruptie.
Code 010: klein gemaakt, groot in kwaliteit
Code 010 is geen doorsnee theatervoorstelling. Zo begint het stuk met de vijf acteurs die een soort fictieve versie van zichzelf spelen en aan het publiek uitleggen hoe het stuk tot stand is gekomen. Dit gaat met veel humor te pas, maar zeker de introductie waar Kirmiziyüz de wateren van de wereld afgaat bevat een bijna poëtische benadering. Vervolgens wordt de eerste verhaallijn ingedoken. Dit centreert zich rond kraanmachinist Hugo, die in de Rotterdamse haven op een niet geheel legale manier wat extra centjes verdient. Via Hugo’s leven komen we ook de karakters tegen uit de andere twee sketches. Op een mooie manier wordt zo alles in elkaar geweven. Code 010 weet goed de balans te vinden tussen spanning en humor. Dit is met name te danken aan het feit dat de acteurs karakter breken en commentaar leveren op (of vertellen over) wat er op het podium gebeurt. Zo wordt er af en toe gerefereerd door karakters naar zichzelf in de derde persoon, wat een speels effect heeft. Zeker gezien de af en toe heftige thematiek is dat af en toe een opvalt genoeg te lachen.
Het grootste geluk van deze voorstelling is de kwaliteit van de acteurs. Zoals Nederland de laatste jaren Nasrdin Dchar heeft leren kennen als een uitstekend acteur valt er ook in Code 010 ontzettend te genieten van zijn spel. Bijzonder is om te zien hoe het veranderen van rol, wat op het podium gebeurt, zo duidelijk is terug te zien in zijn fysiek. Met speels gemak transformeert hij van een overijverige rechercheur naar een Brabo-crimineel. Een andere uitblinker is Alejandra Theus, die op bijna onnavolgbare wijze het publiek helemaal weet in te pakken eerst als Hugo’s vrouw en daarna als hoerenmadam. Ook Kaspar Schellingerhout, Marieke Giebels en Kirmiziyüz leveren een mooie prestatie. Het geheel aan acteurs staat als een huis.
Het feit dat Schellingerhout naast het spelen van Hugo ook nog eens voor het sounddesign en de live-muziek zorgt, en Kirmmiziyüz niet alleen als auteur en acteur maar ook als regisseur fungeert geeft maar weer aan dat de Nederlandse theaterwereld vol zit met creatieve duizendpoten. Ook het decorontwerp van Roos Veenkamp mag niet ongenoemd blijven, zij weet een kleine zaal een groots gevoel te geven. Zo wordt met een relatief kleine crew een pareltje geleverd. Wat mogen we blij zijn dat er in het Ro Theater ruimte wordt geboden voor voorstellingen als Code 010; klein gemaakt, groot in kwaliteit.
