De Catalaanse choreograaf Marcos Morau en zijn dansgezelschap La Veronal zijn opkomende namen in de danswereld. Voor zijn voorstelling PABLO, gemaakt in opdracht van het Scapino Ballet Rotterdam, laat hij zijn eigen gezelschap thuis. Begeleid door Sinfonia Rotterdam weet hij met de dansers van Scapino een prachtig tijdsbeeld te creëren van het Spanje van de vorige eeuw. PABLO ging op 7 december jl. in première in de Rotterdamse Schouwburg.
Dans, beeld en muziek komen prachtig samen in PABLO
PABLO is geïnspireerd op een voorstelling die Morau eerder, in 2009, maakte in opdracht van het Picasso Museum in Barcelona: Los Pajáros Muertos. De voorstelling vertelt niet het levensverhaal van Pablo Picasso, maar schetst een beeld van de tijd waarin hij leefde, en het verschil tussen de twee landen waar hij voornamelijk verbleef: Spanje en Frankrijk. Als choreograaf heeft Morau zelf geen verleden als danser, maar studeerde hij ook fotografie en dramaturgie. Die mix van verschillende disciplines is duidelijk terug te zien in zijn werk.
In PABLO wordt op filmische wijze een tijdsbeeld neergezet. Picasso werd in 1881 geboren en stierf in 1973. Hij maakte niet alleen de Eerste en Tweede Wereldoorlog mee, maar ook de Spaanse Burgeroorlog en de tijd van de dictatuur onder Generaal Franco. Oorlog, dood en verderf zijn dan ook elementen die duidelijk terugkomen in PABLO. Dansers gekleed als militairen met wapens, schietpartijen; in bijna elke scene loert de dood wel om de hoek en is de beklemmende sfeer voelbaar. Het lichtontwerp van Bernat Jansà Carminal draagt daar een belangrijke steen aan bij.
Er zit echter ook voldoende humor in deze voorstelling, bijvoorbeeld op het moment dat twee naakte vrouwen op een brommer, zwaaiend met de Franse vlag, over het podium rijden, tussen de geschokte Spanjaarden door. Een mooi contrast en kenmerkend voor de lossere sfeer die Picasso zo aantrok in Frankrijk.
Meest indrukwekkend is de manier waarop de dansers in deze voorstelling één geheel vormen. In het begin van de voorstelling doen ze dat terwijl ze op één rij naast elkaar staan. De bewegingen en energie van de ene danser worden op organische wijze overgebracht op de volgende danser. Van links naar rechts, van recht naar links, in één vloeiende beweging. In het verloop van de voorstelling is hetzelfde terug te zien als de dansers als één groep over het podium bewegen en ze samen op en neer golven als waren ze één.
PABLO begint met een volledig leeg podium, waarbij ook de achtermuur onbedekt blijft. Als een soort van leeg doek waarop Morau zijn voorstelling schildert. Een groot deel van de tijd wordt het toneelbeeld bepaald door een zwarte lijkwagen met kransen waardoor de dood bijna continu aanwezig is. Dat gevoel wordt versterkt door alle namen (van tijdgenoten van Picasso – kunstenaars, wereldleiders/dictators en vrouwen) die gedurende de voorstelling de revue passeren. Aan het eind van de voorstelling, als laatste, natuurlijk de naam van Pablo Picasso zelf.
De muziek in PABLO is een mengeling van klassieke- en volksmuziek, waarbij onder andere de Bolero van Ravel voorbijkomt. Ook de Marseillaise is te horen in de voorstelling, net als Edith Piaf’s “Mon Homme”, prachtig gezongen door danseres Bonnie Doets.
PABLO van het Scapino Ballet Rotterdam wordt zo een boeiende voorstelling, waar niet alleen genoten kan worden van de prachtige choreografie van Marcos Morau, maar ook van de beelden die voorbijkomen en de interessante muziekmix, uitgevoerd door Sinfonia Rotterdam.
PABLO is nog tot en met 8 maart 2017 te zien in de Nederlandse theaters. Meer informatie kun je vinden op www.scapinoballet.nl
Klik hier voor onze foto’s van het slotapplaus van de première en enkele scènefoto’s van de hand van Bas Uterwijk en Hans Gerritsen.
In PABLO wordt op filmische wijze een tijdsbeeld neergezet. Picasso werd in 1881 geboren en stierf in 1973. Hij maakte niet alleen de Eerste en Tweede Wereldoorlog mee, maar ook de Spaanse Burgeroorlog en de tijd van de dictatuur onder Generaal Franco. Oorlog, dood en verderf zijn dan ook elementen die duidelijk terugkomen in PABLO. Dansers gekleed als militairen met wapens, schietpartijen; in bijna elke scene loert de dood wel om de hoek en is de beklemmende sfeer voelbaar. Het lichtontwerp van Bernat Jansà Carminal draagt daar een belangrijke steen aan bij.
Er zit echter ook voldoende humor in deze voorstelling, bijvoorbeeld op het moment dat twee naakte vrouwen op een brommer, zwaaiend met de Franse vlag, over het podium rijden, tussen de geschokte Spanjaarden door. Een mooi contrast en kenmerkend voor de lossere sfeer die Picasso zo aantrok in Frankrijk.
Meest indrukwekkend is de manier waarop de dansers in deze voorstelling één geheel vormen. In het begin van de voorstelling doen ze dat terwijl ze op één rij naast elkaar staan. De bewegingen en energie van de ene danser worden op organische wijze overgebracht op de volgende danser. Van links naar rechts, van recht naar links, in één vloeiende beweging. In het verloop van de voorstelling is hetzelfde terug te zien als de dansers als één groep over het podium bewegen en ze samen op en neer golven als waren ze één.
PABLO begint met een volledig leeg podium, waarbij ook de achtermuur onbedekt blijft. Als een soort van leeg doek waarop Morau zijn voorstelling schildert. Een groot deel van de tijd wordt het toneelbeeld bepaald door een zwarte lijkwagen met kransen waardoor de dood bijna continu aanwezig is. Dat gevoel wordt versterkt door alle namen (van tijdgenoten van Picasso – kunstenaars, wereldleiders/dictators en vrouwen) die gedurende de voorstelling de revue passeren. Aan het eind van de voorstelling, als laatste, natuurlijk de naam van Pablo Picasso zelf.
De muziek in PABLO is een mengeling van klassieke- en volksmuziek, waarbij onder andere de Bolero van Ravel voorbijkomt. Ook de Marseillaise is te horen in de voorstelling, net als Edith Piaf’s “Mon Homme”, prachtig gezongen door danseres Bonnie Doets.
PABLO van het Scapino Ballet Rotterdam wordt zo een boeiende voorstelling, waar niet alleen genoten kan worden van de prachtige choreografie van Marcos Morau, maar ook van de beelden die voorbijkomen en de interessante muziekmix, uitgevoerd door Sinfonia Rotterdam.
PABLO is nog tot en met 8 maart 2017 te zien in de Nederlandse theaters. Meer informatie kun je vinden op www.scapinoballet.nl
Klik hier voor onze foto’s van het slotapplaus van de première en enkele scènefoto’s van de hand van Bas Uterwijk en Hans Gerritsen.
