Er is muziek die je bij de eerste maten vol in je hart raakt. En die, als het ensemble gaat zingen een achtbaan van ontroering door je lijf jaagt. Er zijn stukken die je bij je lurven pakken ook al zie je maar een paar nummers en een enkele scène. Er zijn dagen waarop je iets ziet waarvan je denkt: dit moet iedereen zien, want hier gebeurt iets tussen mensen, op het toneel, met de toeschouwers dat zo bijzonder is. Een gevoel van ontroering, nieuwsgierigheid, spanning die wordt neergezet door een cast waar je spontaan van gaat houden. Ze hebben zo'n plezier in wat ze doen én in elkaar. Ze zijn zo vervuld van het stuk, de muziek, de boodschap dat ze alleen al daarom meedoen.
De Elephant man raakt vol in je hart
Hanneke Engels die Catherine speelt zegt het zo: "Ik hoorde de muziek en wist: daar wil ik perse aan meedoen. Ik ga auditie doen én ik wil het worden"
Jochem Feste Roozemond die Norman speelt, en adembenemend zingt, is vertederd. "Ik voel me als een kind in de snoepwinkel. We maken iets en we blijven creeren, het is geen statisch geheel van pasjes en liedjes, hier is iets bijzonders aan het ontstaan en ik vind het geweldig om daar bij te zijn. Ik word hier gelukkig van" Mathieu van den Berk ontroert wanneer hij in een fractie van een seconde de Elephant man niet alleen maar speelt, maar echt wordt. Robert Besselaar zet heel knap de complexe kanten van zijn personage dokter Treves neer en vangt je met zijn stem.
Lucie de Lange en Bert Simhoffer spelen zo heerlijk. Saskia Egtberts, Terrence Weijnschenk, Roelof van der Sar, Lisa van den Burg en de benjamin van het gezelschap Mats Hoogland tillen als ensemble het verhaal op wanneer ze loepzuiver zingen. Het is één groot feest om naar te kijken en te luisteren.
De elephant man als musical. Al jaren lang de grote droom van componist/regisseur Frank Affolter Diep onder de indruk van het verhaal en de boodschap ervan begon hij tien jaar geleden aan de bewerking. "Ik vind het zo'n prachtig verhaal, daar wilde ik iets mee. Het gaat over uitstoting, discriminatie en vooral over dat mensen heel anders kunnen zijn dan ze lijken. Over ons onvermogen soms om de ander als mens te zien, in plaats van als monster. Het gaat over toch niet bang zijn. En dat wil ik delen. Dat is ook nu misshien wel relevanter dan ooit"
Affolter had de droom en nu wordt die werkelijkheid. Met 9 voorstellingen in het Zonnehuis. Tijdens de perspresentaties krijgen we inkijkjes in de voorstelling. Er wordt héél goed, zowel solo als ensemble, en zeer verstaanbaar gezongen, er wordt zo sterk gespeeld dat je op het puntje van je stoel gaat zitten. Het is onontkoombaar en spannend. "Er is ook veel te lachen hoor" stelt schrijver Lars Boom gerust na het horen van drie prachtige bij de strot grijpende liederen. En dat maakt nieuwsgierig. Nieuwsgierig naar het leven van de man die op een freakshow stond en kon gaan zoeken naar zijn ware zijn. Nieuwsgierig naar deze overrompelend vormgegeven versie, die dichter bij het echte verhaal zal staan dan de film. Nieuwsgierig naar kippenvel, tranen en gelach en vooral verlangend naar het gevoel waar je mee naar huis gaat. Dat even weten wat kunst vermag, hoe theater kan helen en hoe dat je met warmte vervult.
Wees er op tijd bij. Het zijn maar negen voorstellingen in de prachtige ambiance van misschien wel het mooiste theater van Amsterdam: Het Zonnehuis in Noord. Bij uitstek de plek waar dromen van een wereld waar mensen elkaar als mensen zien hoort en past. Ga dat zien!
Door: Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Jochem Feste Roozemond die Norman speelt, en adembenemend zingt, is vertederd. "Ik voel me als een kind in de snoepwinkel. We maken iets en we blijven creeren, het is geen statisch geheel van pasjes en liedjes, hier is iets bijzonders aan het ontstaan en ik vind het geweldig om daar bij te zijn. Ik word hier gelukkig van" Mathieu van den Berk ontroert wanneer hij in een fractie van een seconde de Elephant man niet alleen maar speelt, maar echt wordt. Robert Besselaar zet heel knap de complexe kanten van zijn personage dokter Treves neer en vangt je met zijn stem.
Lucie de Lange en Bert Simhoffer spelen zo heerlijk. Saskia Egtberts, Terrence Weijnschenk, Roelof van der Sar, Lisa van den Burg en de benjamin van het gezelschap Mats Hoogland tillen als ensemble het verhaal op wanneer ze loepzuiver zingen. Het is één groot feest om naar te kijken en te luisteren.
De elephant man als musical. Al jaren lang de grote droom van componist/regisseur Frank Affolter Diep onder de indruk van het verhaal en de boodschap ervan begon hij tien jaar geleden aan de bewerking. "Ik vind het zo'n prachtig verhaal, daar wilde ik iets mee. Het gaat over uitstoting, discriminatie en vooral over dat mensen heel anders kunnen zijn dan ze lijken. Over ons onvermogen soms om de ander als mens te zien, in plaats van als monster. Het gaat over toch niet bang zijn. En dat wil ik delen. Dat is ook nu misshien wel relevanter dan ooit"
Affolter had de droom en nu wordt die werkelijkheid. Met 9 voorstellingen in het Zonnehuis. Tijdens de perspresentaties krijgen we inkijkjes in de voorstelling. Er wordt héél goed, zowel solo als ensemble, en zeer verstaanbaar gezongen, er wordt zo sterk gespeeld dat je op het puntje van je stoel gaat zitten. Het is onontkoombaar en spannend. "Er is ook veel te lachen hoor" stelt schrijver Lars Boom gerust na het horen van drie prachtige bij de strot grijpende liederen. En dat maakt nieuwsgierig. Nieuwsgierig naar het leven van de man die op een freakshow stond en kon gaan zoeken naar zijn ware zijn. Nieuwsgierig naar deze overrompelend vormgegeven versie, die dichter bij het echte verhaal zal staan dan de film. Nieuwsgierig naar kippenvel, tranen en gelach en vooral verlangend naar het gevoel waar je mee naar huis gaat. Dat even weten wat kunst vermag, hoe theater kan helen en hoe dat je met warmte vervult.
Wees er op tijd bij. Het zijn maar negen voorstellingen in de prachtige ambiance van misschien wel het mooiste theater van Amsterdam: Het Zonnehuis in Noord. Bij uitstek de plek waar dromen van een wereld waar mensen elkaar als mensen zien hoort en past. Ga dat zien!
Door: Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
