Je moet het maar durven, van een iconische film, een iconisch verhaal een compleet nieuw stuk maken. Een musical. Eén met een boodschap. Een universele boodschap: Zie de mens in de ander, kijk door de buitenkant heen, zet je vooroordelen opzij. Van zo'n verhaal met zo'n boodschap een musical maken is spannend. Want kun je voorkomen dat de moraal het stuk scheeftrekt?
De Elephantman ontroert, vertedert en daagt uit
Kun je de Elephant Man laten zien als wie hij is en ook hoe hij werd gezien? Kun je de balans vinden tussen mooi en niet te zwaar, tussen breekbaar en veerkracht? Het antwoord is hartgrondig : Ja! Want Frank Affolter en zijn ploeg, crew, cast en orkest hebben met zoveel liefde deze musical gemaakt dat je overrompelend mee gelokt wordt het verhaal in. Een verhaal dat ontroert tot in je tenen en soms ook doet schaterlachen. Een stuk dat aan het eind om gepaste stilte vraagt om de tragiek en dat tegelijk een donderend applaus afdwingt van het volle Zonnehuis waar de Elephantman dinsdag in premiere ging.
De elephant man als musical. Al jaren lang de grote droom van componist/regisseur Frank Affolter Diep onder de indruk van het verhaal en de boodschap ervan begon hij tien jaar geleden aan de bewerking. "Ik vind het zo'n prachtig verhaal, daar wilde ik iets mee. Het gaat over uitstoting, discriminatie en vooral over dat mensen heel anders kunnen zijn dan ze lijken. Over ons onvermogen soms om de ander als mens te zien, in plaats van als monster. Het gaat over toch niet bang zijn. En dat wil ik delen. Dat is ook nu misshien wel relevanter dan ooit"
Hij heeft daarvoor een bijzondere groep mensen bij elkaar gebracht. Elf cast leden, 12 musici. Volgens dirigent en arrangeur Maron Teerds is het één groot feest met dit grootste live orkest op een podium bij een musical dit jaar. "In een paar weken tijd zijn we, orkest en cast, tot een grote familie geworden en dat voel je" zegt hij vertederd. Het goede orkest op het podium is een van de vele aangename verrassingen. Een live orkest dat prachtige meebeweegt en ruimte laat om het nog spannender, nog intenser te laten zijn. Het past ook bij de intimiteit van dit prachtige theater dat een perfect decor biedt voor het ingenieuze decor en de met overgave spelende cast. Bij de perspresentatie een paar weken geleden viel al op met hoeveel liefde en passie deze cast aan het werk is. En wat toen al deed vermoeden dat het een prachtig stuk zou worden. En dat is het inderdaad geworden.
Dat kan ook haast niet anders met deze mensen, allemaal buitengewoon goede zangers. Solisten, ensemble, meerstemmig het is allemaal even goed en loepzuiver. Het staat! Er wordt ontroerend goed geacteerd, Mathieu van den Berk zet een kwetsbare en sterke Joseph Merrick neer die je zonder meer in je hart sluit. Jochem Feste Roozemond en Robbert Besselaar dwingen respect af in hun samenspel en hun concurrentie om de elephant man, heel mooi op elkaar inspelend. Hanneke Engels sleurt je onverbiddelijk mee in haar zoektocht als Catherine. Van Bert Simhoffer spat het speelplezier af en Lucie de Lange is zo op en top koningin Victoria dat je na afloop eigenlijk de neiging hebt voor haar te buigen. Saskia Egtberts is de verpleegster die je in hart sluit en de mannen en vrouw van het ensemble... daar kan je niet anders dan van houden. Terrence Wijnschenk die zichzelf niet sparend de komische noot is, Roelof van der Sar die overtuigend tegenspel biedt aan Treves, Lisa van den Burg die zich ontpopte tot heerlijke regie assistente en Mats Hoogland die dingen met zijn ledematen kan die niet lijken te kunnen en vocaal draagt.
Affolter had de droom en nu wordt die werkelijkheid. Met 9 voorstellingen in het Zonnehuis. Wie niet komt kijken ontzegt zichzelf het meest liefdevolle stuk van het jaar. Dit is theater op mijn mooist. In een kleine zaal, met acteurs en musici die elkaar opstuwen tot grote hoogte. Dat gevoel zingt nog lang na. Kom nu kijken, en laat dit volgend jaar op tournee gaan zodat heel Nederland kan genieten van intiem toneel met een boodschap die niet vaak genoeg herhaald kan worden: hoe je er ook uitziet, mens ik zie je!
Door: Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
De elephant man als musical. Al jaren lang de grote droom van componist/regisseur Frank Affolter Diep onder de indruk van het verhaal en de boodschap ervan begon hij tien jaar geleden aan de bewerking. "Ik vind het zo'n prachtig verhaal, daar wilde ik iets mee. Het gaat over uitstoting, discriminatie en vooral over dat mensen heel anders kunnen zijn dan ze lijken. Over ons onvermogen soms om de ander als mens te zien, in plaats van als monster. Het gaat over toch niet bang zijn. En dat wil ik delen. Dat is ook nu misshien wel relevanter dan ooit"
Hij heeft daarvoor een bijzondere groep mensen bij elkaar gebracht. Elf cast leden, 12 musici. Volgens dirigent en arrangeur Maron Teerds is het één groot feest met dit grootste live orkest op een podium bij een musical dit jaar. "In een paar weken tijd zijn we, orkest en cast, tot een grote familie geworden en dat voel je" zegt hij vertederd. Het goede orkest op het podium is een van de vele aangename verrassingen. Een live orkest dat prachtige meebeweegt en ruimte laat om het nog spannender, nog intenser te laten zijn. Het past ook bij de intimiteit van dit prachtige theater dat een perfect decor biedt voor het ingenieuze decor en de met overgave spelende cast. Bij de perspresentatie een paar weken geleden viel al op met hoeveel liefde en passie deze cast aan het werk is. En wat toen al deed vermoeden dat het een prachtig stuk zou worden. En dat is het inderdaad geworden.
Dat kan ook haast niet anders met deze mensen, allemaal buitengewoon goede zangers. Solisten, ensemble, meerstemmig het is allemaal even goed en loepzuiver. Het staat! Er wordt ontroerend goed geacteerd, Mathieu van den Berk zet een kwetsbare en sterke Joseph Merrick neer die je zonder meer in je hart sluit. Jochem Feste Roozemond en Robbert Besselaar dwingen respect af in hun samenspel en hun concurrentie om de elephant man, heel mooi op elkaar inspelend. Hanneke Engels sleurt je onverbiddelijk mee in haar zoektocht als Catherine. Van Bert Simhoffer spat het speelplezier af en Lucie de Lange is zo op en top koningin Victoria dat je na afloop eigenlijk de neiging hebt voor haar te buigen. Saskia Egtberts is de verpleegster die je in hart sluit en de mannen en vrouw van het ensemble... daar kan je niet anders dan van houden. Terrence Wijnschenk die zichzelf niet sparend de komische noot is, Roelof van der Sar die overtuigend tegenspel biedt aan Treves, Lisa van den Burg die zich ontpopte tot heerlijke regie assistente en Mats Hoogland die dingen met zijn ledematen kan die niet lijken te kunnen en vocaal draagt.
Affolter had de droom en nu wordt die werkelijkheid. Met 9 voorstellingen in het Zonnehuis. Wie niet komt kijken ontzegt zichzelf het meest liefdevolle stuk van het jaar. Dit is theater op mijn mooist. In een kleine zaal, met acteurs en musici die elkaar opstuwen tot grote hoogte. Dat gevoel zingt nog lang na. Kom nu kijken, en laat dit volgend jaar op tournee gaan zodat heel Nederland kan genieten van intiem toneel met een boodschap die niet vaak genoeg herhaald kan worden: hoe je er ook uitziet, mens ik zie je!
Door: Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
