Heel subtiel kruipt de voorstelling onder je huid. Opeens merk je dat je je adem inhoudt en elke noot binnenkomt. Schemert verwarring door lachen, door zeker weten oud verdriet, door hoop groot niet weten. Uit humor en muziek rijst als een soort feniks de ontroering om de zoekende mens. Wie dat bij elkaar kan brengen in gelaagde verhaallijnen is een grote. Wie dat ook nog in de finesses kunnen spelen zijn groots.
De falsettos verdient volle zalen
De Falsettos is een voorstelling met lef. Lef omdat het zoiets breekbaars als een naderend eind in alle schoonheid kan inbouwen in de lichtheid van de voorstelling. Maar ook omdat het dat afschuwelijke begin van de aidscrisis met alle ontkenning en ongeloof en uiteindelijk hartverscheurende realiteit voor steeds meer getroffen mensen to the point in beeld brengt. Zonder ooit té moraliserend te worden. Maar dit is het mooiste: De ode aan de liefde, in alle vormen en verschijningen en ondanks al ons gestuntel. We zijn allemaal, wie en wat we ook zijn, op zoek naar gezien en geliefd worden.
Een juweel van een voorstelling die drie weken lang meer dan uitverkochte zalen verdient. Misschien wel de beste musical van het seizoen.
Alle acteurs zijn sterk, ook omdat ze, zo lijkt het in ieder geval, rollen spelen die mooi bij hen passen. Ad Knippels met humor, iets vaderlijks én onzekerheid, Rosalie de Jong ontzettend komisch maar ook breekbaar en gevoelig, William Spaaij in zijn zoektocht naar ware liefde, Job Greuter ontroerend jong en breekbaar sterk, Danique Graanoogst mooi in haar wanhoop en kracht en Julia Herfst die tovert met lichte toetsen. Milan Lipzig als Jason heeft een bijna onzingbare partij voor iemand van die leeftijd. Onvoorstelbaar knap hoe hij met minimale begeleiding steeds goed inzet, timed én overtuigend blijft spelen.
De vertaling van deze musical (Koen van Dijk die ook regisseur is) is indrukwekkend op een bijna onvoorstelbaar niveau, de originele wervelwind aan razend-snelle nummers, ingewikkelde rijmschema's en slimme humor blijft méér dan overeind en voelt bijna nooit geknutseld of geforceerd, zelfs wie een groot fan is van de Engelse versie zal zich nooit hoeven ergeren, en de kleine taal-of-ritme-problemen die misschien nog langs komen zullen je niet opvallen omdat de spelers hier met ferme mee omgaan. Het decor en het lichtplan is misschien zelfs wel mooier en spannender dan die van de originele Broadway-versie van de musical. Een gigantisch schaakbord vol verrassingen waar, op slechts een paar zwart-witte vlakken, tientallen werelden worden gecreëerd. De live muziek maakt het gehele af. Spelers en muzikanten zijn uitstekend op elkaar ingespeeld
Een voorstelling die gezien moet worden. Niet alleen tijdens de pride week, maar ook op andere momenten in het jaar. De liefde vieren van alle mensen moet immers niet maar één week per jaar.
Nog te zien in het De La Mar theater. En wij hopen van harte dat de voorstelling nog terugkomt om door nog meer mensen bewonderd te kunnen worden. Maar voor het geval dat niet zo is: Nu kaarten boeken!
Door: Mats Hoogland en Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Een juweel van een voorstelling die drie weken lang meer dan uitverkochte zalen verdient. Misschien wel de beste musical van het seizoen.
Alle acteurs zijn sterk, ook omdat ze, zo lijkt het in ieder geval, rollen spelen die mooi bij hen passen. Ad Knippels met humor, iets vaderlijks én onzekerheid, Rosalie de Jong ontzettend komisch maar ook breekbaar en gevoelig, William Spaaij in zijn zoektocht naar ware liefde, Job Greuter ontroerend jong en breekbaar sterk, Danique Graanoogst mooi in haar wanhoop en kracht en Julia Herfst die tovert met lichte toetsen. Milan Lipzig als Jason heeft een bijna onzingbare partij voor iemand van die leeftijd. Onvoorstelbaar knap hoe hij met minimale begeleiding steeds goed inzet, timed én overtuigend blijft spelen.
De vertaling van deze musical (Koen van Dijk die ook regisseur is) is indrukwekkend op een bijna onvoorstelbaar niveau, de originele wervelwind aan razend-snelle nummers, ingewikkelde rijmschema's en slimme humor blijft méér dan overeind en voelt bijna nooit geknutseld of geforceerd, zelfs wie een groot fan is van de Engelse versie zal zich nooit hoeven ergeren, en de kleine taal-of-ritme-problemen die misschien nog langs komen zullen je niet opvallen omdat de spelers hier met ferme mee omgaan. Het decor en het lichtplan is misschien zelfs wel mooier en spannender dan die van de originele Broadway-versie van de musical. Een gigantisch schaakbord vol verrassingen waar, op slechts een paar zwart-witte vlakken, tientallen werelden worden gecreëerd. De live muziek maakt het gehele af. Spelers en muzikanten zijn uitstekend op elkaar ingespeeld
Een voorstelling die gezien moet worden. Niet alleen tijdens de pride week, maar ook op andere momenten in het jaar. De liefde vieren van alle mensen moet immers niet maar één week per jaar.
Nog te zien in het De La Mar theater. En wij hopen van harte dat de voorstelling nog terugkomt om door nog meer mensen bewonderd te kunnen worden. Maar voor het geval dat niet zo is: Nu kaarten boeken!
Door: Mats Hoogland en Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
