Elke honderd jaar vindt het Vampierenbal plaats en wij hadden het geluk om hierbij aanwezig te zijn. De organisatie? De Nachtwacht natuurlijk! Vlad vindt het dan ook een grote eer dat zijn familie gekozen is om de organisatie van deze editie op zich te nemen en uiteraard helpen Keelin en Wilko graag een handje...
Een spannend Vampierenbal met de Nachtwacht
De locatie van het bal is het verlaten kasteel van Vlad's oom. Tijdens het treffen van de voorbereidingen ontdekt het drietal dat er vreemde dingen gebeuren in het kasteel. Zou het een klopgeest zijn? Al snel ontdekken ze dat het de dienstmeid is die hen wil wegjagen. Ze wil hen namelijk waarschuwen voor het kasteelmonster. Erover praten is uit ten boze, want dan verander je in stof. Dit is natuurlijk een perfect raadsel dat de Nachtwacht wil oplossen mét de hulp van het publiek.
De show zit sterk in elkaar, op alle vlakken. Zoals we gewend zijn van Studio100 producties is er aan publieksparticipatie geen gebrek. De kinderen worden actief betrokken bij de danspasjes, het uitspreken van spreuken en het oplossen van het mysterie. Naast piepende oren door de fanatieke kinderen om je heen, zal je als volwassene ook genieten. Er zit veel leuke humor in de show die voornamelijk van de twee heren komt. Een Wilko die in slaap valt tijdens de uitleg over een spreuk, of een Vlad die Wilko laat schrikken, slapstick humor en woordgrappen vliegen je om de oren. Dit alles maakt het verhaal luchtiger en toegankelijker, totdat het monster (een groot, zwart dweilachtig monster met rode ogen en laserhanden) ten tonele komt... Gillende kinderen, huilende kinderen, roepende kinderen. Dit moment zorgt voor veel emotie. Gelukkig is de Nachtwacht daar en duurt deze scene maar kort. De emotie wordt snel weer omgezet door er leuke grappen in te gooien, want hoe leuk is het als Vlad zich onzichtbaar maakt en zijn vrienden een duw geeft? Aan de reacties in de zaal te horen: hilarisch.
Dat de drie een mooie show neerzetten is zeker, maar hun zang helpt hier ook zeker enorm bij. Het drietal is goed op elkaar ingespeeld en de stemmen klinken prachtig samen. De timing, danspasjes en onderlinge interactie zorgen voor een hoogstaand musicalgevoel. Wel opvallend is de keuze voor het liedje 'Zij', wat oudere kinderen zullen herkennen uit 'Het Huis Anubis' toen het werd gezongen als 'Hij'. Deze ode aan de ontvoerde Keelin legt een gevoelige kant van de weerwolf en de vampier bloot, die een diepere laag in hun vriendschap toont.
Ondanks de weinige decorwissels en de relatief kleine cast, wordt het podium gevuld door de persoonlijkheden van alle drie de karakters. De lichten spelen mooi mee met het opvoeren van de spanning tijdens de bezoekjes van het monster. Met ledschermen wordt de transformatie tijd van Wilko en Vlad naar Weerwolf en Vampier mooi opgevangen, alsook de magie van Keelin die ervoor zorgt dat het haardvuur aangaat. Ook de projectie van Sven de Ridder als Vega in een schilderij zorgt voor een extra dimensie aan het verhaal. De setting geeft een intieme sfeer mee waardoor het publiek zich nog meer betrokken voelt bij het geheel. Hierdoor worden we allemaal terecht eregasten op het enige echte Vampierenbal.
Een zaal vol kleine Vlad's, Keelins en Wilko's heeft zichtbaar genoten van dit spektakel. Met een perfecte tijdspanne van anderhalf uur en de afwisseling tussen spanning, humor en mooi gezongen liedjes wordt ook de spanningsboog van de kleinste fans in acht genomen. Ondanks dat Wilko het anders zou zeggen, SAAI was het zeker niet.
Door Samantha Brouwers
Kijk HIER voor het fotoverslag
De show zit sterk in elkaar, op alle vlakken. Zoals we gewend zijn van Studio100 producties is er aan publieksparticipatie geen gebrek. De kinderen worden actief betrokken bij de danspasjes, het uitspreken van spreuken en het oplossen van het mysterie. Naast piepende oren door de fanatieke kinderen om je heen, zal je als volwassene ook genieten. Er zit veel leuke humor in de show die voornamelijk van de twee heren komt. Een Wilko die in slaap valt tijdens de uitleg over een spreuk, of een Vlad die Wilko laat schrikken, slapstick humor en woordgrappen vliegen je om de oren. Dit alles maakt het verhaal luchtiger en toegankelijker, totdat het monster (een groot, zwart dweilachtig monster met rode ogen en laserhanden) ten tonele komt... Gillende kinderen, huilende kinderen, roepende kinderen. Dit moment zorgt voor veel emotie. Gelukkig is de Nachtwacht daar en duurt deze scene maar kort. De emotie wordt snel weer omgezet door er leuke grappen in te gooien, want hoe leuk is het als Vlad zich onzichtbaar maakt en zijn vrienden een duw geeft? Aan de reacties in de zaal te horen: hilarisch.
Dat de drie een mooie show neerzetten is zeker, maar hun zang helpt hier ook zeker enorm bij. Het drietal is goed op elkaar ingespeeld en de stemmen klinken prachtig samen. De timing, danspasjes en onderlinge interactie zorgen voor een hoogstaand musicalgevoel. Wel opvallend is de keuze voor het liedje 'Zij', wat oudere kinderen zullen herkennen uit 'Het Huis Anubis' toen het werd gezongen als 'Hij'. Deze ode aan de ontvoerde Keelin legt een gevoelige kant van de weerwolf en de vampier bloot, die een diepere laag in hun vriendschap toont.
Ondanks de weinige decorwissels en de relatief kleine cast, wordt het podium gevuld door de persoonlijkheden van alle drie de karakters. De lichten spelen mooi mee met het opvoeren van de spanning tijdens de bezoekjes van het monster. Met ledschermen wordt de transformatie tijd van Wilko en Vlad naar Weerwolf en Vampier mooi opgevangen, alsook de magie van Keelin die ervoor zorgt dat het haardvuur aangaat. Ook de projectie van Sven de Ridder als Vega in een schilderij zorgt voor een extra dimensie aan het verhaal. De setting geeft een intieme sfeer mee waardoor het publiek zich nog meer betrokken voelt bij het geheel. Hierdoor worden we allemaal terecht eregasten op het enige echte Vampierenbal.
Een zaal vol kleine Vlad's, Keelins en Wilko's heeft zichtbaar genoten van dit spektakel. Met een perfecte tijdspanne van anderhalf uur en de afwisseling tussen spanning, humor en mooi gezongen liedjes wordt ook de spanningsboog van de kleinste fans in acht genomen. Ondanks dat Wilko het anders zou zeggen, SAAI was het zeker niet.
Door Samantha Brouwers
Kijk HIER voor het fotoverslag
