Er zijn van die voorstellingen waar je van zou willen dat je ze zelf had gezien toen je veel jonger was. Toen je zelf verhalen verzon en je bed een schip was en je kamer een kasteel. Toen je je afvroeg of je de enige was met allemaal verhalen in je hoofd die niet konden maar oh zo mooi waren. Wat was het dan mooi geweest, stimulerend en troostrijk gelijk, als je een voorstelling had gezien die jouw fantasieën kleur en klank gaf, die je verbeelding naar een hoger plan tilde, en je liet proeven wat schoonheid is zonder ook maar een millimeter afbreuk te doen aan jouw eigen fantasie.
Elk kind moet naar Hallo Familie (en elke volwassene ook)
Gelukkig zijn de kinderen van nu (van 8 tot 108) die zomaar naar Hallo Familie kunnen en daar meegenomen worden in een bonte maalstroom van figuren en belevenissen, vervreemdend gedrag en wonderlijke beesten, in een rustgevend decor van soep en oma’s die altijd kalm blijven. Die ruim een uur intrede kunnen doen in het rijk van de fantasie dat op weergaloze manier laat zien en voelen waarom kunst zo ongelofelijk belangrijk is voor alle kinderen, alle mensen groot en klein.
De spelers van Hallo Familie beheersen mime en bewegingstheater tot in de finesses, of het nu de bewegingen van het groene mannetje zijn of de sensuele dans die onderbroken wordt door een jaloerse derde, het klopt, het is mooi en het verveelt geen seconde. Er is geen woord teveel en geen noot te weinig.
Vertederend zijn de oma en het meisje. De oma die je als ze gaat dansen het liefst heel lang zou knuffelen. Het meisje dat je als ze ligt te bibberen in haar bed zo graag even extra zou willen toedekken. Allebei zo natuurlijk gespeeld. Indrukwekkend en heerlijk is de cast, stuk voor stuk in hun gekte, hun emotie, hun mimiek, hun timing en hun spel. Voeg daar heel knap geintegreerde muziek aan toe, een strakke choreografie die toch alle ruimte biedt, prachtige kostuums (let vooral op de weergaloze “pruiken”) een verbluffend effectief decor en echt goede lichttechniek aan toe.. dan blijven er alleen maar superlatieven over.
Ieder kind neem je ouders mee, iedere ouder neem je kinderen en je eigen ouders mee. Iedere dromer ga hier medestanders vinden, iedere zoeker ga het hier vinden en iedereen die niet begrijpt wat kunst is... ga dit zien, dompel je onder en kom herboren en vol van begrijpen weer boven.
Vijf sterren en een dikke tien voor het Maas Theater en Dans!
Door: Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
De spelers van Hallo Familie beheersen mime en bewegingstheater tot in de finesses, of het nu de bewegingen van het groene mannetje zijn of de sensuele dans die onderbroken wordt door een jaloerse derde, het klopt, het is mooi en het verveelt geen seconde. Er is geen woord teveel en geen noot te weinig.
Vertederend zijn de oma en het meisje. De oma die je als ze gaat dansen het liefst heel lang zou knuffelen. Het meisje dat je als ze ligt te bibberen in haar bed zo graag even extra zou willen toedekken. Allebei zo natuurlijk gespeeld. Indrukwekkend en heerlijk is de cast, stuk voor stuk in hun gekte, hun emotie, hun mimiek, hun timing en hun spel. Voeg daar heel knap geintegreerde muziek aan toe, een strakke choreografie die toch alle ruimte biedt, prachtige kostuums (let vooral op de weergaloze “pruiken”) een verbluffend effectief decor en echt goede lichttechniek aan toe.. dan blijven er alleen maar superlatieven over.
Ieder kind neem je ouders mee, iedere ouder neem je kinderen en je eigen ouders mee. Iedere dromer ga hier medestanders vinden, iedere zoeker ga het hier vinden en iedereen die niet begrijpt wat kunst is... ga dit zien, dompel je onder en kom herboren en vol van begrijpen weer boven.
Vijf sterren en een dikke tien voor het Maas Theater en Dans!
Door: Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
