Neem een swingend orkest, Württembergische Philharmonie Reutlingen, twee ietwat over de top solisten, een vrolijke stapel modulaties, heerlijk lange noten, een zaal die er geen genoeg van kan krijgen in het Concertgebouw waar zelfs de lichttechnicus van de zaal een feestje maakt en opeens wordt een vrijdagavond een bron van explosieve vreugde. in een woord: Heerlijk!
Feest in het Concertgebouw!
Bravo Broadway from Cabaret to Chicago: De naam zegt het al, een avond met muziek uit talloze musicals. De opening, een kunstige medley zet de toon. Garrett Keist leidt zijn orkest met opzwepende hand door de muziek. 5 slagwerkers en vier contrabassen en een heel vrolijk orkest, je zou ze in een doosje willen doen en meenemen naar huis. Instant vrolijkheid, aanstekelijk enthousiasme en zo op het gevoel spelen als dat alleen in musicals kan. Het kan ook niet anders dan dat het publiek steeds enthousiaster wordt en mee gaat dansen, zingen en geniet van al deze ongeompliceerde heerlijkheid.
De solisten, Alli Mauzey en Hugh Panaro, komen uit Amerika en dat zullen we weten ook. Panaro en Mauzey zijn beide op hun best in de Phantom of the opera songs, heel indrukwekkend. Geboren voor over de top entertainment, dat in het begin wat lijdt onder microfoons die niet passen bij het geluid van het orkest. Gelukkig is dat na de pauze beter en laat de zaal zich opzwepen tot een massaal Let de sunshine in!
En dat is precies wat hier gebeurde! De zon brak door in menig hoofd en hart. En naar we hoorden ook buiten waar publiek op het museumplein op grote schermen kon meekijken en dansen en zingen.
Wat is dit toch leuk, werd door menigeen verzucht. Zelfs door de mevrouw die, o gruwel, zei dat ze niet zo van de musicals was.
Verplichte kost tegen zomerblues, zomerstress en niet op vakantie kunnen.
Door Elise Kant: Gezien in Concertgebouw Amsterdam, 22 7 22
De solisten, Alli Mauzey en Hugh Panaro, komen uit Amerika en dat zullen we weten ook. Panaro en Mauzey zijn beide op hun best in de Phantom of the opera songs, heel indrukwekkend. Geboren voor over de top entertainment, dat in het begin wat lijdt onder microfoons die niet passen bij het geluid van het orkest. Gelukkig is dat na de pauze beter en laat de zaal zich opzwepen tot een massaal Let de sunshine in!
En dat is precies wat hier gebeurde! De zon brak door in menig hoofd en hart. En naar we hoorden ook buiten waar publiek op het museumplein op grote schermen kon meekijken en dansen en zingen.
Wat is dit toch leuk, werd door menigeen verzucht. Zelfs door de mevrouw die, o gruwel, zei dat ze niet zo van de musicals was.
Verplichte kost tegen zomerblues, zomerstress en niet op vakantie kunnen.
Door Elise Kant: Gezien in Concertgebouw Amsterdam, 22 7 22
