Volgens de website van de Stichting Alzheimer Nederland zijn er in ons land ongeveer 12.000 mensen, jonger dan 65 jaar, die dement zijn. “Deze personen hebben verschillende problemen in het dagelijks leven. Vaak blijft het lang onduidelijk dat dementie de oorzaak is van deze problemen. Meestal denkt men eerst aan depressie, overspannenheid of relatieproblemen. Wanneer de diagnose dementie wordt gesteld, geeft dit duidelijkheid en rust voor de naasten,” zo valt hier te lezen.
Geheugendief van Volle Zaal producties: Alzheimer is niet prut maar ..
Het is precies deze situatie waar Antonia Scholten op haar 47e in terecht komt in de poprock-musical Geheugendief van Volle Zaal Producties. Antonia (gespeeld door Lia Schipper), weduwe en moeder van twee jong volwassen dochters, is pianiste en staat nog volop in het leven. Aan het begin van de voorstelling zien we kleine signalen die aangeven dat er wel eens iets mis met haar kan zijn. Zo kan ze niet altijd op het juiste woord komen, vergeet ze afspraken en moet ze bij het componeren van nieuwe stukken alles noteren om niets te vergeten. Aanvankelijk weet ze dit goed te maskeren, maar langzamerhand wordt duidelijk dat er meer aan de hand is en is de gang naar de dokter onvermijdelijk. Alzheimer is de diagnose en stapje voor stapje verslechtert haar situatie en neemt Alzheimer volledig bezit van haar en bestaat haar oude leven slechts uit herinneringen aan de muur.
Haar dochters Carice (Merit Veldhuizen) en Bodine (Sabina Linschoten) reageren beiden anders op de nieuwe situatie. Carice probeert haar eigen leven zo goed mogelijk op te pakken en staat open voor hulp van buitenaf. Bodine staat daar niet voor open en stopt tijdelijk met haar studie om voor haar moeder te zorgen. Het leidt tot spanningen en uiteindelijk moet Bodine toegeven dat zij het niet alleen kan en het zowel voor haar als haar moeder beter is om hulp van buitenaf te aanvaarden. Dit proces wordt begeleid door Ruth (Merel van Reenen), die ervoor zorgt dat Antonia van de dagopvang door kan stromen naar permanente opvang. Daar leren Antonia en Bodine de demente meneer Polak (Andre Pieters) kennen en zijn zoon Moos (Kai Brasdorp).
Het onderwerp van Geheugendief is zwaar, maar juist de zwaarste onderwerpen lenen zich goed voor een theatervoorstelling met muziek. Dat geldt ook voor deze productie van de jonge theatermakers van Volle Zaal Producties. Voor Jean-Paul Duijst (script en regie) staat deze voorstelling heel dicht bij wat hij in zijn eigen omgeving heeft meegemaakt, Die ervaringen heeft hij bijzonder goed weten te verwerken in het script, dat langzaam opbouwt van de eerste signalen tot volledige hulpbehoevendheid. Die langzame opbouw zorgt ervoor dat de toeschouwer zich volledig kan inleven in Antonia en haar dochters en zelf “mee kan groeien” met het proces dat zij doorlopen. Lijkt aan het begin van de voorstelling Antonia het karakter waar het allemaal om draait: langzaam, gedurende de voorstelling, komt de focus meer en meer te liggen op met name dochter Bodine. De prachtige muzieklijnen van de hand van Jacob de Groot passen uitstekend in het geheel.
De zware lading van Geheugendief wordt uitstekend afgewisseld met een stevige dosis humor. Humor in de vorm van stevige, cynische opmerkingen door alle spelers in de dialogen maar vooral ook met de introductie van Ruth met haar ‘recht-voor-haar-raap-mentaliteit’ (“Alzheimer is Kut”). Haar eetlust lijkt mee te groeien met het stadium van Alzheimer waarin Antonia zich bevindt: van koekjes naar een tompoes, vervolgens een halve roombotercake en tenslotte een hele slagroomtaart. Merel van Reenen weet een schitterende rol neer te zetten, al kan dat ook gezegd worden van alle andere spelers. Sabina Linschoten maakt indruk als dochter Bodine, Andre Pieters is uiterst geloofwaardig als dementerend persoon en Lia Schepper laat heel mooi de ontwikkeling zien die haar karakter doormaakt. Meril Veldhuizen komt in eerste instantie over als de dochter die alleen met zchzelf bezig is, maar gaandeweg krijgt de toeschouwer ook begrip voor haar houding en begrijpen we dat haar insteek realistisch is. Kai Brasdorp komt over als een zorgeloze jongeman, maar ook hij weet aan zijn karakter een diepere laag te geven.
Sterk acteerwerk gedurende de gehele voorstelling, waarbij iedereen volledig in zijn of haar eigen rol zit. Het is de mix van een goed script, uitstekend acteerwerk en mooie ondersteunende muziek die van Geheugendief een bijzondere voorstelling maken, waarbij het sobere décor (in combinatie met de kleurrijke kostuums) van de hand van Studio Steen, papier, schaar – van Rick Bergervoet - het geheel versterkt.
Geheugendief is de vierde productie van Volle Zaal Producties die met deze voorstelling zijn eigen doelstelling (vermaak met een boodschap) met vlag en wimpel haalt. Op 13 mei zijn fragmenten van deze voorstelling te zien tijdens het festival AT ZIMIHC (http://www.zimihc.nl/spotlights/zuilen/agenda/at-zimihc-2/). Op 3 juni is de volledige voorstelling – voorlopig? – voor de laatste keer te zien in Theater Pantalone in IJsselstein (https://www.theaterpantalone.nl/index.php/9-voorstellingen/overig/107-geheugendief).
Haar dochters Carice (Merit Veldhuizen) en Bodine (Sabina Linschoten) reageren beiden anders op de nieuwe situatie. Carice probeert haar eigen leven zo goed mogelijk op te pakken en staat open voor hulp van buitenaf. Bodine staat daar niet voor open en stopt tijdelijk met haar studie om voor haar moeder te zorgen. Het leidt tot spanningen en uiteindelijk moet Bodine toegeven dat zij het niet alleen kan en het zowel voor haar als haar moeder beter is om hulp van buitenaf te aanvaarden. Dit proces wordt begeleid door Ruth (Merel van Reenen), die ervoor zorgt dat Antonia van de dagopvang door kan stromen naar permanente opvang. Daar leren Antonia en Bodine de demente meneer Polak (Andre Pieters) kennen en zijn zoon Moos (Kai Brasdorp).
Het onderwerp van Geheugendief is zwaar, maar juist de zwaarste onderwerpen lenen zich goed voor een theatervoorstelling met muziek. Dat geldt ook voor deze productie van de jonge theatermakers van Volle Zaal Producties. Voor Jean-Paul Duijst (script en regie) staat deze voorstelling heel dicht bij wat hij in zijn eigen omgeving heeft meegemaakt, Die ervaringen heeft hij bijzonder goed weten te verwerken in het script, dat langzaam opbouwt van de eerste signalen tot volledige hulpbehoevendheid. Die langzame opbouw zorgt ervoor dat de toeschouwer zich volledig kan inleven in Antonia en haar dochters en zelf “mee kan groeien” met het proces dat zij doorlopen. Lijkt aan het begin van de voorstelling Antonia het karakter waar het allemaal om draait: langzaam, gedurende de voorstelling, komt de focus meer en meer te liggen op met name dochter Bodine. De prachtige muzieklijnen van de hand van Jacob de Groot passen uitstekend in het geheel.
De zware lading van Geheugendief wordt uitstekend afgewisseld met een stevige dosis humor. Humor in de vorm van stevige, cynische opmerkingen door alle spelers in de dialogen maar vooral ook met de introductie van Ruth met haar ‘recht-voor-haar-raap-mentaliteit’ (“Alzheimer is Kut”). Haar eetlust lijkt mee te groeien met het stadium van Alzheimer waarin Antonia zich bevindt: van koekjes naar een tompoes, vervolgens een halve roombotercake en tenslotte een hele slagroomtaart. Merel van Reenen weet een schitterende rol neer te zetten, al kan dat ook gezegd worden van alle andere spelers. Sabina Linschoten maakt indruk als dochter Bodine, Andre Pieters is uiterst geloofwaardig als dementerend persoon en Lia Schepper laat heel mooi de ontwikkeling zien die haar karakter doormaakt. Meril Veldhuizen komt in eerste instantie over als de dochter die alleen met zchzelf bezig is, maar gaandeweg krijgt de toeschouwer ook begrip voor haar houding en begrijpen we dat haar insteek realistisch is. Kai Brasdorp komt over als een zorgeloze jongeman, maar ook hij weet aan zijn karakter een diepere laag te geven.
Sterk acteerwerk gedurende de gehele voorstelling, waarbij iedereen volledig in zijn of haar eigen rol zit. Het is de mix van een goed script, uitstekend acteerwerk en mooie ondersteunende muziek die van Geheugendief een bijzondere voorstelling maken, waarbij het sobere décor (in combinatie met de kleurrijke kostuums) van de hand van Studio Steen, papier, schaar – van Rick Bergervoet - het geheel versterkt.
Geheugendief is de vierde productie van Volle Zaal Producties die met deze voorstelling zijn eigen doelstelling (vermaak met een boodschap) met vlag en wimpel haalt. Op 13 mei zijn fragmenten van deze voorstelling te zien tijdens het festival AT ZIMIHC (http://www.zimihc.nl/spotlights/zuilen/agenda/at-zimihc-2/). Op 3 juni is de volledige voorstelling – voorlopig? – voor de laatste keer te zien in Theater Pantalone in IJsselstein (https://www.theaterpantalone.nl/index.php/9-voorstellingen/overig/107-geheugendief).
