Geslaagde whodunnit: Murder on the Nile garandeert een fijne theateravond
De aanvang werd later dan gepland door de vele file’s, maar om 15:15 uur was het dan zo ver. Het doek opende en de diverse mensen kwamen aan boord van de Lotus, het schip waarmee ze over de Nijl zouden varen. De gasten kwamen stuk voor stuk aan boord en hadden niet de makkelijkste namen, maar zoals zij origineel in het verhaal heetten. Zo heet Stanley Burleson bijvoorbeeld Ambrose Pennefather, Doris Baaten: Mevrouw Ffoliot-Ffoulkes en Anne de Blok: Kay Ridgeway.
Het toneelstuk is gezien het verhaal vrij serieus, maar o.a. Julia Lammerts (als Christina Grant) weet hier en daar het publiek toch wel aan het lachen te krijgen.
Midden in de nacht vind er een moord plaats aan boord en daarna speelt de whodunnit zich af en vraag je je als publiek (ook) af wie de dader zal zijn. Voor aanvang waren er in de foyer ook al wat hints op te pakken en het publiek kon alvast kaartjes invullen wie de dader zou (kunnen) zijn. In het verhaal worden er ook een handvol clou’s uit het water rondom het schip gevist, al kan je je afvragen of een zakdoek vol bloed er nog steeds zo uitziet nadat het uit het water gevist wordt en of een zijden sjaaltje het geluid van een pistoolschot kan dempen, maar dat terzijde.
Het decor is niet grotesk, maar opvallend en mooi. Het is een enorme anker wat langzaamaan steeds verder naar het toneel zakte naarmate het verhaal zich ontvouwde. Opvallend was o.a. ook de mooie zang van Silyan el Kattabi (de Steward), het natuurlijke spel van Alexander Schuitema (als William Smith) en de suspense-sfeer, die je mee laat denken over de (mogelijke) dader.
Murder on the Nile is een geslaagde whodunnit die na deze première door Nederland trekt en is een fijne theateravond om mee te maken.
Door Marijke Stuurman
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Het toneelstuk is gezien het verhaal vrij serieus, maar o.a. Julia Lammerts (als Christina Grant) weet hier en daar het publiek toch wel aan het lachen te krijgen.
Midden in de nacht vind er een moord plaats aan boord en daarna speelt de whodunnit zich af en vraag je je als publiek (ook) af wie de dader zal zijn. Voor aanvang waren er in de foyer ook al wat hints op te pakken en het publiek kon alvast kaartjes invullen wie de dader zou (kunnen) zijn. In het verhaal worden er ook een handvol clou’s uit het water rondom het schip gevist, al kan je je afvragen of een zakdoek vol bloed er nog steeds zo uitziet nadat het uit het water gevist wordt en of een zijden sjaaltje het geluid van een pistoolschot kan dempen, maar dat terzijde.
Het decor is niet grotesk, maar opvallend en mooi. Het is een enorme anker wat langzaamaan steeds verder naar het toneel zakte naarmate het verhaal zich ontvouwde. Opvallend was o.a. ook de mooie zang van Silyan el Kattabi (de Steward), het natuurlijke spel van Alexander Schuitema (als William Smith) en de suspense-sfeer, die je mee laat denken over de (mogelijke) dader.
Murder on the Nile is een geslaagde whodunnit die na deze première door Nederland trekt en is een fijne theateravond om mee te maken.
Door Marijke Stuurman
Kijk HIER voor ons fotoverslag
