Het verhaal van Ghost werd bij het grote publiek bekend als film met in de hoofdrollen Patrick Swayze en Demi Moore en is momenteel te zien als musical in Hamburg.
Ghost – Een voorstelling waarbij alles klopt
Nadat de musical eerder dit jaar in Berlijn stond met in de hoofdrol Willemijn Verkaik als Molly mag het publiek in Hamburg sinds september ook enkele keren per week genieten van een andere Nederlandse in deze rol, namelijk Piek van der Kaaden.
En ze is niet de enige Nederlander op het toneel. Maar liefst 7 van de 25 castleden zijn Nederlands.
Behalve Piek speelden ook John Vooijs (Carl), Rob Pelzer (ziekenhuis geest) Rosalie van Wengerden (ensemble) en Kristel Constant (ensemble) mee in de voorstelling die wij zagen.
Helaas was Mischa Kiek die normaliter de rol van Willie Lopez speelt afwezig om het Nederlandse feestje compleet te maken, maar met David Eisinger stond er een andere Nederlander op zijn plaats.
Ghost, een verhaal over het jonge stel Sam en Molly die alles op orde lijken te hebben. Een nieuw (droom)huis, Sam die werkt als bankier samen met zijn beste vriend Carl, Molly die kunstenares is, trouwplannen; niets lijkt de twee in de weg te staan voor een mooie toekomst samen.
Op een avond wordt Sam bruut vermoord en laat hij Molly alleen achter.
Sam kan alleen nog geen afscheid nemen en ontdekt als geest tussen hemel en aarde waarom en door wie hij is vermoord.
Via een (in eerste instantie zelfbenoemde) spirituele vrouw (Oda Mae Brown) komt hij in contact met Molly die eerst niets moet weten van dit soort zweverige praktijken.
Duidelijk wordt dat Sam’s moord eigenlijk een (vooropgezette) beroving had moeten zijn, om zo achter belangrijke bankgegevens te komen om een grote drugsdeal mee te bekostigen. Later blijkt dat Carl een grote rol in deze deal speelt.
Hierop probeert Sam met hulp van Oda Mae Brown en Molly de deal te stoppen. Als Sam zeker weet dat Molly veilig is en zij voor de laatste keer afscheid kunnen nemen kan hij het aardse leven eindelijk loslaten.
Voor wie bekend is met de musical Ghost: deze productie kent geen ingewikkelde led-schermen maar dat maakt wat er op toneel gebeurt niet minder spectaculair.
Er wordt gebruik gemaakt van een aantal doeltreffende illusies, maar de kracht zit hem in het acteren.
Tijdens de voorstelling loopt Sam de meeste tijd als geest rond. Zichtbaar voor het publiek, maar in feite niet voor de andere acteurs op toneel. Een lastige klus, spelen met iemand recht voor je die er in het verhaal eigenlijk niet is maar het gaat deze cast allemaal moeiteloos af.
We zien de transformatie van een vermeende oplichtster die ineens geconfronteerd wordt met haar eigen gave. We zien een aardige vriend veranderen in een kille, achterbakse klojo maar bovenal voelen we de pijn van Molly en de machteloosheid van Sam die alles ziet gebeuren maar pas laat in de voorstelling invloed kan uitoefenen op wat er gebeurd.
En vanaf het begin van de voorstelling sluit je ze in je hart: Molly en Sam.
Zo’n irritant perfect stel, maar wel zo eentje die je het gunt. Des te schrijnender is het verdere verloop van de voorstelling.
De chemie spat van het toneel en op beide prestaties is niets aan te merken.
Riccardo Greco is een feest om naar te kijken. Zijn acteren is ontzettend sterk en gezegend met een prachtige stem en (het moet worden gezegd) een knappe kop is hij een gedroomde Sam.
Vanaf het moment dat ze op komt staat Piek van der Kaaden er. Gehuld in een voor deze rol iconische tuinbroek gaat zij van iedereen op toneel de grootste rollercoaster door wat betreft emoties en ze pakt ons volledig in. Uitdagend en speels in ‘Jetzt Und Hier’ tot verloren en breekbaar in ‘Du’. Ze beschikt over een fijne stem en maakt een mooie transformatie door van vrolijke, verliefde jonge vrouw tot een verslagen weduwe die om moet leren gaan met de grootste denkbare pijn.
Aan het begin van de voorstelling vroegen we ons een beetje af hoe een man als John Vooijs zo’n kwal als Carl kon spelen, en die twijfel haalt hij in het eerste gedeelte van de voorstelling ook niet bij ons weg. Zo’n leuke vriend gun je toch iedereen? Maar dan komt de waarheid aan het licht en valt ook bij ons het kwartje. Hij speelt de rol met ontzettend veel overtuiging en ook vocaal zit het allemaal meer dan goed.
Rob Pelzer als ziekenhuis geest zet een voortreffelijk typetje neer en zijn uitstraling maakt dat je naar hem moet blijven kijken. David Eisinger als de slechte Willy is niets meer en niets minder: een totale bad guy, doeltreffend.
Marion Campbell als Oda Mae Brown heeft de lachers op haar hand en is in de tweede akte op haar best.
Het ensemble kenmerkt zich door een hoge energie en opvallend is de verstaanbaarheid. Zelfs wij met beperkte kennis van de Duitse taal kunnen het meeste verstaan.
Samengevat is Ghost een fantastische voorstelling waarbij alle facetten kloppen.
De laatste scene waarin Sam en Molly elkaar nog een keer in de ogen kunnen kijken geeft ons kippenvel. Zoals eerder gezegd is er een sterke chemie aanwezig tussen de twee en bij een laatste ‘dito’ houden we het niet geheel droog.
Geweldig om te zien dat steeds meer Nederlands talent in het buitenland haar plaats weet te veroveren, en voor een voorstelling als deze rijden we dan ook graag de grens over.
Ghost das Musical is nog tot en met 13 januari te zien in Stage Operettenhaus in Hamburg
Door Anniek de Wild
En ze is niet de enige Nederlander op het toneel. Maar liefst 7 van de 25 castleden zijn Nederlands.
Behalve Piek speelden ook John Vooijs (Carl), Rob Pelzer (ziekenhuis geest) Rosalie van Wengerden (ensemble) en Kristel Constant (ensemble) mee in de voorstelling die wij zagen.
Helaas was Mischa Kiek die normaliter de rol van Willie Lopez speelt afwezig om het Nederlandse feestje compleet te maken, maar met David Eisinger stond er een andere Nederlander op zijn plaats.
Ghost, een verhaal over het jonge stel Sam en Molly die alles op orde lijken te hebben. Een nieuw (droom)huis, Sam die werkt als bankier samen met zijn beste vriend Carl, Molly die kunstenares is, trouwplannen; niets lijkt de twee in de weg te staan voor een mooie toekomst samen.
Op een avond wordt Sam bruut vermoord en laat hij Molly alleen achter.
Sam kan alleen nog geen afscheid nemen en ontdekt als geest tussen hemel en aarde waarom en door wie hij is vermoord.
Via een (in eerste instantie zelfbenoemde) spirituele vrouw (Oda Mae Brown) komt hij in contact met Molly die eerst niets moet weten van dit soort zweverige praktijken.
Duidelijk wordt dat Sam’s moord eigenlijk een (vooropgezette) beroving had moeten zijn, om zo achter belangrijke bankgegevens te komen om een grote drugsdeal mee te bekostigen. Later blijkt dat Carl een grote rol in deze deal speelt.
Hierop probeert Sam met hulp van Oda Mae Brown en Molly de deal te stoppen. Als Sam zeker weet dat Molly veilig is en zij voor de laatste keer afscheid kunnen nemen kan hij het aardse leven eindelijk loslaten.
Voor wie bekend is met de musical Ghost: deze productie kent geen ingewikkelde led-schermen maar dat maakt wat er op toneel gebeurt niet minder spectaculair.
Er wordt gebruik gemaakt van een aantal doeltreffende illusies, maar de kracht zit hem in het acteren.
Tijdens de voorstelling loopt Sam de meeste tijd als geest rond. Zichtbaar voor het publiek, maar in feite niet voor de andere acteurs op toneel. Een lastige klus, spelen met iemand recht voor je die er in het verhaal eigenlijk niet is maar het gaat deze cast allemaal moeiteloos af.
We zien de transformatie van een vermeende oplichtster die ineens geconfronteerd wordt met haar eigen gave. We zien een aardige vriend veranderen in een kille, achterbakse klojo maar bovenal voelen we de pijn van Molly en de machteloosheid van Sam die alles ziet gebeuren maar pas laat in de voorstelling invloed kan uitoefenen op wat er gebeurd.
En vanaf het begin van de voorstelling sluit je ze in je hart: Molly en Sam.
Zo’n irritant perfect stel, maar wel zo eentje die je het gunt. Des te schrijnender is het verdere verloop van de voorstelling.
De chemie spat van het toneel en op beide prestaties is niets aan te merken.
Riccardo Greco is een feest om naar te kijken. Zijn acteren is ontzettend sterk en gezegend met een prachtige stem en (het moet worden gezegd) een knappe kop is hij een gedroomde Sam.
Vanaf het moment dat ze op komt staat Piek van der Kaaden er. Gehuld in een voor deze rol iconische tuinbroek gaat zij van iedereen op toneel de grootste rollercoaster door wat betreft emoties en ze pakt ons volledig in. Uitdagend en speels in ‘Jetzt Und Hier’ tot verloren en breekbaar in ‘Du’. Ze beschikt over een fijne stem en maakt een mooie transformatie door van vrolijke, verliefde jonge vrouw tot een verslagen weduwe die om moet leren gaan met de grootste denkbare pijn.
Aan het begin van de voorstelling vroegen we ons een beetje af hoe een man als John Vooijs zo’n kwal als Carl kon spelen, en die twijfel haalt hij in het eerste gedeelte van de voorstelling ook niet bij ons weg. Zo’n leuke vriend gun je toch iedereen? Maar dan komt de waarheid aan het licht en valt ook bij ons het kwartje. Hij speelt de rol met ontzettend veel overtuiging en ook vocaal zit het allemaal meer dan goed.
Rob Pelzer als ziekenhuis geest zet een voortreffelijk typetje neer en zijn uitstraling maakt dat je naar hem moet blijven kijken. David Eisinger als de slechte Willy is niets meer en niets minder: een totale bad guy, doeltreffend.
Marion Campbell als Oda Mae Brown heeft de lachers op haar hand en is in de tweede akte op haar best.
Het ensemble kenmerkt zich door een hoge energie en opvallend is de verstaanbaarheid. Zelfs wij met beperkte kennis van de Duitse taal kunnen het meeste verstaan.
Samengevat is Ghost een fantastische voorstelling waarbij alle facetten kloppen.
De laatste scene waarin Sam en Molly elkaar nog een keer in de ogen kunnen kijken geeft ons kippenvel. Zoals eerder gezegd is er een sterke chemie aanwezig tussen de twee en bij een laatste ‘dito’ houden we het niet geheel droog.
Geweldig om te zien dat steeds meer Nederlands talent in het buitenland haar plaats weet te veroveren, en voor een voorstelling als deze rijden we dan ook graag de grens over.
Ghost das Musical is nog tot en met 13 januari te zien in Stage Operettenhaus in Hamburg
Door Anniek de Wild
