Er wordt namelijk ontzettend goed geacteerd tussen de grappen en grollen door. Het is geen toneelstuk en het is ook geen cabaret, het is veel fijns van allebei, waarbij eigenlijk de theaterkant het onverwacht wint van de grappen.
Het is een bijzonder stuk 25 jaar Lust en Leed door Niet Schieten!
Eric Jobben komt na jaren weer bij zijn vroegere makker van Niet Schieten: Arend Edel en Maarten Hennis terecht en daarmee in een escaperoom achtige setting die de rode draad in de voorstelling vormt.
Indrukwekkend is hoe vanaf dat moment alle drie de acteurs ogenschijnlijk improviserend en losjes uitstekend theater neer zetten. Typetjes worden aan- en uitgezet, en de lijn van het verhaal, wat is het om man te zijn in deze tijd en uiteindelijk maken we samen de wereld mooier als we wat liever zijn voor elkaar, vastgehouden.
Als de mannen ongeveer zichzelf spelen zijn ze op hun sterkst. Al is hun praatgroep zo ongelofelijk humoristisch dat menig theaterbezoeker bijna van zijn stoel valt van het lachen.
De sketches zijn ongelofelijk grappig. De mevrouw naast ons heeft de voorstelling tenauwernood overleefd, zo hard moest ze lachen. En daar gaat het om! Ook wordt er echt ontzettend goed gezongen door de drie puberende vijftigers.
Uiteraard balanceren ze soms op het randje, om daarna weer in hun escaperoom vrolijke semi wijze uitspraken te doen.
Licht, geluid, decor, allemaal prima. En Hoofddorp was trots op zijn theaterdirecteur.
Een staande ovatie kan dan ook niet uitblijven
Indrukwekkend is hoe vanaf dat moment alle drie de acteurs ogenschijnlijk improviserend en losjes uitstekend theater neer zetten. Typetjes worden aan- en uitgezet, en de lijn van het verhaal, wat is het om man te zijn in deze tijd en uiteindelijk maken we samen de wereld mooier als we wat liever zijn voor elkaar, vastgehouden.
Als de mannen ongeveer zichzelf spelen zijn ze op hun sterkst. Al is hun praatgroep zo ongelofelijk humoristisch dat menig theaterbezoeker bijna van zijn stoel valt van het lachen.
De sketches zijn ongelofelijk grappig. De mevrouw naast ons heeft de voorstelling tenauwernood overleefd, zo hard moest ze lachen. En daar gaat het om! Ook wordt er echt ontzettend goed gezongen door de drie puberende vijftigers.
Uiteraard balanceren ze soms op het randje, om daarna weer in hun escaperoom vrolijke semi wijze uitspraken te doen.
Licht, geluid, decor, allemaal prima. En Hoofddorp was trots op zijn theaterdirecteur.
Een staande ovatie kan dan ook niet uitblijven
