Na een prachtige en bejubelde rol in de musical Hartsvrienden zit Jim Bakkum inmiddels in een nieuw, uitdagend project. In het meisje met het rode haar speelt hij de rol van Hugo, mede-verzetsstrijder en vriend van Hannie Schaft. Met het nummer “Ik zie jou†uit de musical pakte hij een top-10 notering op iTunes. MusicalNieuws sprak met hem na het voorproefje voor de pers op 10 september.
Het meisje met het rode Haar: Interview met Jim Bakkum
Allereerst vragen we hem iets te vertellen over zijn personage. “Ik speel Hugo,” zegt hij. “Hugo is net als Hannie verzetsstrijder en hij is degene die het Hannie moet leren. Hannie begint nog maar net en uiteindelijk, doordat ze zo vaak samen het veld in gaan beginnen ze iets voor elkaar te voelen. Omdat ze een heel groot doel hebben, namelijk om vrij te zijn, besluiten ze om hun gevoelens weg te stoppen en daarmee te wachten. Maar dat gebeurt niet, want voordat de bevrijding komt zijn ze beiden al gefusilleerd.”
Bij de presentatie van het jaarprogramma van DommelGraaf & Cornelissen Entertainment, op 11 mei in De Meervaart in Amsterdam, vertelde Jim Bakkum dat hij veel zin had in deze musical, vooral ook omdat dit de eerste productie waaraan hij meedoet die volledig nieuw is en dus vanaf het begin moet worden opgebouwd. “Het was tot nu toe echt te gek. Ik ben meerdere malen in de studio geweest bij de componist, Tom Bakker, en hij schrijft de muziek gewoon op mij. Dat is zo fantastisch. Ik heb ook nergens dat ik denk ‘oh, daar staat die noot en die haal ik niet’ want hij wil dat ik het lekker moet kunnen zingen. Dat was al heel erg gaaf, dat je in dat hele proces wordt betrokken. Hij nam mijn input ook mee en sowieso, los daarvan: we beginnen allemaal alsof we een kindje hebben gekregen dat we samen moeten aankleden. En dat kindje krijgt steeds meer kleren aan en straks is hij gewoon aangekleed door ons. Dat is wel bijzonder, dat we met zijn allen werken aan iets dat nieuw is, ook al bestaat de titel al en kennen veel mensen de film en het boek. Ik vind dat wel heel bijzonder om dat nu voor het eerst mee te maken.”
We vragen hem vervolgens hoe hij zich heeft voorbereid. “Het boek [hij lacht] heb ik vóór de repetitieperiode besteld. Het ligt nog steeds op mijn tafel, maar ik heb natuurlijk twee kinderen. Als ik thuis ben dan ben ik al blij als ik überhaupt een whatsappje kan checken, dus ik heb het nog niet gelezen. En het is ook een hele pil, 500 pagina’s. Maar omdat ik nu zo veel te weten kom over het verhaal merk ik dat ik dat boek misschien niet eens nodig heb om de repetities te beginnen. Ik denk wel dat ik het ga lezen als het weer wat rustiger is, om te kijken hoe het boek is. Maar op dit moment heb ik niet het gevoel dat het lezen van het boek mij gaat versterken. Ik leer hier al heel veel over het verhaal. We hebben bijvoorbeeld drie keer een scriptlezing gehad en na ongeveer iedere zin stopten we omdat we vragen hadden. Daar haal je ontzettend veel uit. De voorstelling is gebaseerd op het boek, maar in de voorstelling blijf ik, nadat ik ben gefusilleerd, in haar hoofd. Ik blijf bij haar en in het boek is dat niet zo. In de voorstelling word ik haar reden en ‘drive’ om door te gaan. Na mijn dood blijf ik liggen en ben ik een constante verschijning op het toneel.”
“Vroeger op school was ik niet zo van geschiedenis en boeken lezen. Ik wilde de entertainment in en had daar mijn zinnen dus op gezet. Maar ik vond het wel altijd erg interessant als mijn oma verhalen over de oorlog vertelde, over dat zij moest schuilen in huis en dat ze bang waren. Ze komt uit een gezin van elf gezinsleden. De oorlog heeft me altijd wel geïntrigeerd. Als je de beelden ziet over de oorlog, de concentratiekampen. Schindler’s List vond ik bijvoorbeeld een prachtige film.”
Eerder zei hij eens dat hij zich meer wilde richten op zijn zangcarrière en minder op musicalproducties. “Dat klopt,” zegt hij, “dat was voor Wicked. maar dat was meer omdat het touren zo veel vergt van je sociale leven. Je bent gewoon iedere dag in een ander theater. Maar ik heb die lol daar weer in teruggevonden, en het bijzondere daarvan. Theater is gewoon echt mijn ding. Ik vind het echt fantastisch dat je weer aankomt in een theater en de kleedkamer moet zoeken, samen eten in de buurt van het theater. Deze tour gaan we bijvoorbeeld naar heel veel theaters die zelfs ik nog niet ken na acht jaar, en dat is echt leuk.”
Over de musical zegt hij tot slot het volgende: “Het meisje met het rode haar is heel erg een individueel verhaal, over één meisje wier verhaal wordt verteld. En dat vind ik ook wel interessant om te spelen; dat mensen zien dat, hoe jong je ook bent, ook in deze tijd, je kunt opstaan en iets doen. En dat gebeurt in deze tijd ook: mensen melden zich aan om vluchtelingen op te vangen. Dat is iets anders dan de straat opgaan en mensen neer te schieten, maar de gedachte om iets te doen, te helpen, is precies hetzelfde.”
Het meisje met het rode haar is vanaf nu tot en met 27 januari te zien in de Nederlandse theaters.
