Musicalnieuws.nl

“Ik heb al heel veel geleerd,” zegt Michiel over zijn tijd bij Hartsvrienden. “Ik heb als eerste geleerd hoe ik heel mooi Nederlands moet praten. Dat is toch heel moeilijk, want ik ben natuurlijk Belg. Het is lastig om je enthousiasme en energie om te zetten in het spel en dan ook nog aan je taal te denken. Het is eigenlijk een beetje spelen in een andere taal en dat is best lastig. Alle mensen hier helpen me heel goed met mijn uitspraak, maar er moet nog hard aan worden gewerkt. In de voorstelling wordt ook het Rotterdamse accent gebruikt en ook dat is niet makkelijk. Maar het is een hele leuke groep en ik leer heel veel van al mijn ervaren collega’s. We zijn maar met een kleine groep en ik mag me heel erg gelukkig prijzen om hierin te staan als stagiair, met al die ervaren mensen.”

We vragen hem of de praktijk van spelen in deze productie, als stagiair, anders is dan wat hij tijdens zijn opleiding tot nu toe heeft gedaan. “Ik heb naast mijn opleiding natuurlijk al een aantal producties gedaan, maar elke productie is anders. Om hier als stagiair in te staan sta je ook open om veel meer dingen te leren. Je blik is anders als stagiair. Je kijkt naar álle dingen om maar te kunnen leren. Als er scènes werden gerepeteerd waar ik helemaal niet in zit dan wilde ik ook wel graag bij de repetities zijn om te kijken hoe zij het deden. Van Jim, Guido en Jonathan leer ik heel veel. Dat is echt tof, want ik ben heel erg betrokken bij heel het stuk, ook al ben ik niet heel vaak op het podium, maar het is fantastisch om te doen.” “Guido en Yes-R leren samen met mij,” vertelt hij verder. “Guido is een acteur, dus ik leer heel veel speldingen van hem. Alleen al door naar hem te kijken leer je heel veel. En Yes-R... tja, hoe hij rapt, dat is gewoon fantastisch. Ik wou dat ik het ook kon! Samen met iedereen leren we allerlei dingen. We werken gezamenlijk met Yes-R aan zijn zangdingetjes en moeten als musicalacteurs soms dingen aan hem uitleggen. Maar dat gebeurt met heel veel plezier en op die manier leren we allemaal van elkaar. We zijn ook van plan om samen naar een optreden van Yes-R te gaan, echt super tof!”.

Bij de uitreiking van de Musical Awards, twee dagen eerder, zagen we de gehele cast samen over de rode loper aankomen. We zagen daar een groep die heel veel plezier met elkaar had. “We hebben ontzettend veel plezier,” zegt Michiel enthousiast. “Het is echt ongelofelijk. We zijn maar met elf personen. In de kleedkamers zitten alle mannen samen en ook alle vrouwen zitten in één kleedkamer. Er wordt heel wat afgelachen en over van alles gepraat. Er is niemand die uit de hoogte doet, niemand die zich meer voelt dan een ander. Ook dat is zo leuk aan deze productie. Het is ook een productie die met elkaar moet worden gemaakt, het gaat over een groep vrienden en dat zijn we ook allemaal.”

Michiel maakt deel uit van het ensemble en speelt dus verschillende kleine rollen. “Ik speel een kindje, een verpleger, politieagent, een frietverkoper, een jongetje in de bus en dat is heerlijk om te doen. Daarnaast ben ik ook understudy van Sammy [red: broer van Mickey, gespeeld door Jonathan Demoor]. Jonathan is understudy van beide broers, dus als Jim of Guido er een keertje niet is dan speel ik Sammy. Een hele leuke rol om te spelen.”

Die avond staat de generale repetitie op het programma, een dag later de eerste try-out. Geeft dat extra zenuwen, vragen we Michiel tenslotte. “Een goede vraag. Het is spannend. Hartsvrienden is een bijzondere voorstelling, geen voorstelling waarvan je weet dat iedereen het leuk zal vinden. Een bijzondere voorstelling waarbij je elke keer dat je speelt heel erg gefocust moet zijn. Anders komt het niet goed over. Daar moeten we zelf op letten en dat is ehet spannende. We weten niet hoe het publiek gaat reageren dus we zijn heel erg benieuwd, maar we zijn er allemaal klaar voor, daar ben ik zeker van. Het moet bij iedereen nog wel een beetje dalen, want het zijn soms heftige scènes, maar het komt zeker goed. Mensen gaan vergelijken en zullen zeker ook vooroordelen hebben, maar ik roep iedereen op om gewoon zelf te komen kijken en dan pas te oordelen.”