Open lucht theater in het Buytenpark: Al jarenlang een traditie, maar met het huidige subsidieklimaat was dit tot voor kort helaas geen zekerheid. Gelukkig kwam er groen licht en kon de enthousiaste cast en crew van Storytellers zich in het volgende project vastbijten. Na lange tijd van repeteren was het afgelopen week dan zo ver en opende de productie Jesus Christ Superstar in het Buytenpark Theater in Zoetermeer. MusicalNieuws was erbij en zag zowel de première als de tweede voorstelling een dag later.
Jesus Christ Superstar; Zelfs na bijna 50 jaar nog intens (goed)!
De rock opera van Andrew Lloyd Webber en Tim Rice dateert van 1970. Voor de minder snelle rekenaars onder ons: Dit is al weer 47 jaar geleden.
Een jaar later zag de Broadway productie het licht, al spoedig gevolgd door ontelbare producties wereldwijd en natuurlijk een filmversie. Jesus Christ Superstar is daarom met recht een klassieker te noemen.
Bij ‘binnenkomst’ van het Buytenpark theater, zijn we maar wat blij dat er dekentjes worden uitgedeeld. De warme temperaturen van afgelopen week hebben langzaamaan de daling ingezet en in de avond voelt het soms behoorlijk fris aan.
Aan het begin van de voorstelling waait er soms nog wat wind door de microfoons, maar gelukkig blijft hier al snel niet meer dan een briesje van over, die de set ondersteund, maar het geluid verder gelukkig met rust laat.
Direct is duidelijk dat hier een sterke voorstelling staat; de band speelt strak en vol energie vanaf het eerste begin, en wordt mooi gemixt met de prima stemmen die deze avond zingen. Gedurende de hele voorstelling zijn ze op geen foutje te bekennen. Hard en fel op momenten dat het moet, zangerig en zacht op momenten dat de muziek het toelaat. Ook wanneer het ensemble achter de schermen zingt met behulp van een zogeheten conductor cam blijft het strak.
Johannes Eichwald zet als Judas een intense man neer die je helemaal meezuigt in het verhaal. Vanaf het moment dat hij Hemel In Hun Hoofd inzet, is het duidelijk dat hier een man staat met een mening waar je je oren niet voor kunt en wilt sluiten. Mocht Rent hier ooit een revival spelen is een potentiele Roger al gespot. Rauw en fel maar ook soepel met falsetto doet hij de muziek van Jesus Christ Superster eer aan. Dit geldt ook voor Nick Dijkstra in de rol van Jezus. Zijn vertolking van Gethsemane doet de adem stokken en als de tranen in zijn ogen staan tijdens de laatste noot kan het publiek niet anders dan een zwaar verdiend applaus geven. Zijn (stil) acteren valt in positieve zin op. Als een leider is een schouderklop genoeg voor hem om zijn volgelingen te overtuigen of te kalmeren.
Geertje Chappin-Peeters als Maria heeft niet de grootste rol, maar als vrouw tussen de vele mannen die in deze voorstelling spelen valt ze op met een prettig helder stemgeluid en eerlijk acteerwerk. De wisselwerking tussen een gefrustreerde Jezus en een kalmerende (maar, zo blijkt later ook bange, verliefde) Maria is erg fijn geacteerd, en brengt een welkome laag aan emotie met zich mee.
Het ensemble is al goed op elkaar ingespeeld en heeft er duidelijk plezier in. Of het nu gaat om het ombouwen van het decor tijdens een nummer, of een dansscène samen met de speciale dansgroep, het is allemaal prettig om naar te kijken. De kostuums zijn mooi op elkaar afgestemd, en opvallend is de scene waar de apostelen het laatste avondmaal met elkaar nuttigen.
De geliefden ondersteunen hier en staan in een rij naast elkaar. Hun kostuums zijn een fleurig geheel en doen denken aan een regenboog. Wellicht is dit een mooie knipoog naar de wereldwijde Pride Month en de (Bijbelse) boodschap van elkaar liefhebben? De stemmen kleuren mooi bij elkaar, en zelfs waar de vertaling soms een beetje rammelt blijft het altijd verstaanbaar.
Qua decor en licht is er handig omgegaan met de ruimte. Een graslandschap voldoet prima voor de setting van dit verhaal, en met het gemekker van schaapjes op de achtergrond die verderop in het park staan te grazen en geen weet hebben van hun toevoeging aan deze voorstelling, wordt een echte olijfberg geen moment gemist.
Als de avond valt en het einde van de voorstelling in zicht komt, weet je dat het grote moment nog moet komen: De kruisiging.
Zonder al te veel te verklappen komen ook hier weer alle disciplines samen. Met mooi lichtwerk, een indrukwekkend decor, en de band die onvermoeibaar doorspeelt, en een prachtig ondersteunend ensemble zien we hier een missie meer dan geslaagd eindigen.
Hoewel eindigen? Wat ons betreft was dit het begin van een fantastische reeks voorstellingen die zeker een bezoekje waard is!
Door Anniek de Wild
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Een jaar later zag de Broadway productie het licht, al spoedig gevolgd door ontelbare producties wereldwijd en natuurlijk een filmversie. Jesus Christ Superstar is daarom met recht een klassieker te noemen.
Bij ‘binnenkomst’ van het Buytenpark theater, zijn we maar wat blij dat er dekentjes worden uitgedeeld. De warme temperaturen van afgelopen week hebben langzaamaan de daling ingezet en in de avond voelt het soms behoorlijk fris aan.
Aan het begin van de voorstelling waait er soms nog wat wind door de microfoons, maar gelukkig blijft hier al snel niet meer dan een briesje van over, die de set ondersteund, maar het geluid verder gelukkig met rust laat.
Direct is duidelijk dat hier een sterke voorstelling staat; de band speelt strak en vol energie vanaf het eerste begin, en wordt mooi gemixt met de prima stemmen die deze avond zingen. Gedurende de hele voorstelling zijn ze op geen foutje te bekennen. Hard en fel op momenten dat het moet, zangerig en zacht op momenten dat de muziek het toelaat. Ook wanneer het ensemble achter de schermen zingt met behulp van een zogeheten conductor cam blijft het strak.
Johannes Eichwald zet als Judas een intense man neer die je helemaal meezuigt in het verhaal. Vanaf het moment dat hij Hemel In Hun Hoofd inzet, is het duidelijk dat hier een man staat met een mening waar je je oren niet voor kunt en wilt sluiten. Mocht Rent hier ooit een revival spelen is een potentiele Roger al gespot. Rauw en fel maar ook soepel met falsetto doet hij de muziek van Jesus Christ Superster eer aan. Dit geldt ook voor Nick Dijkstra in de rol van Jezus. Zijn vertolking van Gethsemane doet de adem stokken en als de tranen in zijn ogen staan tijdens de laatste noot kan het publiek niet anders dan een zwaar verdiend applaus geven. Zijn (stil) acteren valt in positieve zin op. Als een leider is een schouderklop genoeg voor hem om zijn volgelingen te overtuigen of te kalmeren.
Geertje Chappin-Peeters als Maria heeft niet de grootste rol, maar als vrouw tussen de vele mannen die in deze voorstelling spelen valt ze op met een prettig helder stemgeluid en eerlijk acteerwerk. De wisselwerking tussen een gefrustreerde Jezus en een kalmerende (maar, zo blijkt later ook bange, verliefde) Maria is erg fijn geacteerd, en brengt een welkome laag aan emotie met zich mee.
Het ensemble is al goed op elkaar ingespeeld en heeft er duidelijk plezier in. Of het nu gaat om het ombouwen van het decor tijdens een nummer, of een dansscène samen met de speciale dansgroep, het is allemaal prettig om naar te kijken. De kostuums zijn mooi op elkaar afgestemd, en opvallend is de scene waar de apostelen het laatste avondmaal met elkaar nuttigen.
De geliefden ondersteunen hier en staan in een rij naast elkaar. Hun kostuums zijn een fleurig geheel en doen denken aan een regenboog. Wellicht is dit een mooie knipoog naar de wereldwijde Pride Month en de (Bijbelse) boodschap van elkaar liefhebben? De stemmen kleuren mooi bij elkaar, en zelfs waar de vertaling soms een beetje rammelt blijft het altijd verstaanbaar.
Qua decor en licht is er handig omgegaan met de ruimte. Een graslandschap voldoet prima voor de setting van dit verhaal, en met het gemekker van schaapjes op de achtergrond die verderop in het park staan te grazen en geen weet hebben van hun toevoeging aan deze voorstelling, wordt een echte olijfberg geen moment gemist.
Als de avond valt en het einde van de voorstelling in zicht komt, weet je dat het grote moment nog moet komen: De kruisiging.
Zonder al te veel te verklappen komen ook hier weer alle disciplines samen. Met mooi lichtwerk, een indrukwekkend decor, en de band die onvermoeibaar doorspeelt, en een prachtig ondersteunend ensemble zien we hier een missie meer dan geslaagd eindigen.
Hoewel eindigen? Wat ons betreft was dit het begin van een fantastische reeks voorstellingen die zeker een bezoekje waard is!
Door Anniek de Wild
Kijk HIER voor ons fotoverslag
