Wie voor het theater in Londen komt kijkt zijn ogen uit. Niet alleen het aantal producties dat hier op de planken wordt gebracht is enorm, maar ook het aantal Nederlandse acteurs dat de vleugels uitslaat naar het buitenland is groeiende. En niet alleen naar Londen.
Li-Tong Hsu in Sondheims The Frogs: van Zweden naar London en dan door naar..?
Onlangs sprak MusicalNieuws met Willemijn Verkaik die elke avond te zien is in Wicked, maar ook Celinde Schoenmaker (Christine in Phantom of the Opera) vindt hier haar werk, evenals Sanne den Besten (Sophie in Mamma Mia). En wat te denken van Mitchell Brunings die wij vorige week in Birmingham mochten spreken? Zonder de acteurs die nu niet worden genoemd, maar wel in het buitenland in verschillende shows en musicals staan tekort te doen, lichten we één actrice in dit artikel uit, en dat is Li-Tong Hsu, die de afgelopen vier weken in de productie ‘The Frogs’ stond.
The Frogs, van de hand van Stephen Sondheim en Burt Shevelove, laat zich omschrijven als een hilarisch stuk dat Griekse komedie en satire combineert. Het stuk wordt niet vaak opgevoerd, en ook deze productie was binnen de kortste keren uitverkocht. In het verhaal worden de grote uitdagingen van het leven onder de loep genomen: je angsten onder ogen komen, leven en dood begrijpen, omgaan met afleidende factoren die je tegenkomt bij het bereiken van je doelen.
Hiervoor maken we kennis met Dionysos; de Griekse God van wijn en drama, en zijn slaaf Xanthias die op weg zijn naar Hades om de schrijver George Bernard Shaw over te halen weer terug te komen naar de aarde, om de misleide en gedwongen massa weer wat licht in de duisternis te brengen. Tijdens deze (hilarische) reis ontmoeten zij Heracles, Charon, Pluto en natuurlijk kikkers. Ook bemoeit Shakespeare zich ermee, en wordt de grote vraag ineens: wie mag er mee naar de aarde? Shaw of Shakespeare?
Het mooie aan deze voorstelling is dat, ondanks de aparte verhaallijn, de satire, en het hoge gehalte aan ‘huh? Waar kijk ik nu naar?’ je tijdens, maar ook zeker na de voorstelling pas beseft hoeveel actuele waarde dit stuk heeft. De liefde (en haat) tussen mensen onderling, de kracht van samenwerken en elkaar helpen, de kracht van je angsten onder ogen zien, of de kracht van politiek waar je het wel of niet mee eens bent.
Of je nu een Griekse God van 400 voor Christus, Shakespeare, of een doodgewone sterveling bent: iedereen heeft te leren om te gaan met hobbels op de weg naar je doelen in het leven.
En als het gaat om doelen en uitdagingen in het leven kan Li-Tong hier prima over meepraten. Eerder sprak MusicalNieuws al met haar in Zweden toen zij in het groots geproduceerde Kinky Boots stond, en hiervoor werkte ze ook al in China, Nederland en Engeland [red. Li-Tong maakte eerder in Londen deel uit van de originele Engelse cast van Here Lies Love]. ´Ja,’ vertelt ze ons, ‘Nederland blijft toch echt mijn thuis. Daar waar mijn vrienden en familie zijn, maar het is ook te gek dat ik al deze projecten mag doen. Het fijne aan Londen nu is dat het wel een beetje als thuiskomen voelt, wat heel fijn is, want het repetitieproces was kort en intens. Ik heb hier veel vrienden zitten, ik ken de stad ook goed, en het is fijn om hier weer te mogen spelen.’
Deze diversiteit is tekenend voor de carrière van Li-Tong: verschillende producties van Miss Saigon, Here Lies Love bij the National Theatre, het presenteren van TV-shows, en van grote producties als Kinky Boots naar de kleine fringe productie van The Frogs. Het blijkt nog steeds een uitdaging verteld ze ons, want het is haar eerste Sondheim productie én eerste komische rol. `Ja, dat is heel leuk! Het was wel wennen, en soms ben ik nog wel eens bezig met het publiek. Vinden ze het wel leuk? Komen de grappen wel aan?’ Soms lukt dat beter dan de andere keer, maar vanwege de kleine speelruimte is het ook juist heel leuk om te zien wat er in het publiek gebeurt als de grappen wel goed aankomen.’
En na afloop van de show kunnen we zeggen dat dit haar heel goed afgaat. Bijgestaan door een leuke, diverse cast met een aantal grote namen waaronder Michael Matus en George Rae – ‘Ja dat is te gek, sommige van de castleden heb ik vroeger in andere producties gezien, en nu zijn het mijn collega’s!’ - zien we dat het plezier er afspat, en het kleine intieme Jermyn Street Theatre, draagt daar prachtig aan bij.
De cast zit op momenten bijna op de schoot van de eerste rij, maar heeft ook de kwaliteit om je te doen geloven dat er een grote epische strijd met kikkers (..) gaande is. Ondanks de kleine ruimte (om naar het toilet te gaan, moet je over de toneelvloer en door de kleine coulissen), zit er een prima kwartet dat de muziek van Sondheim prima doet uitkomen. Iedereen in de show heeft een eigen moment om het publiek te verrassen, wat een fijne toevoeging is bovenop het prima ensemblewerk.
Maar wellicht ook de wetenschap dat er al een nieuw avontuur om de hoek wacht, maakt dat het voor Li-Tong fijn en relaxt spelen is. ‘We zijn nu bijna op het eind en helemaal op elkaar ingespeeld, en dan is het jammer dat het alweer bijna voorbij is. Maar met mijn nieuwe projecten in zicht (blij mocht ze ons vertellen dat er een nieuwe uitdaging aan komt, die nog wel even een verrassing moet blijven voor het grote publiek) speel je inderdaad misschien wel wat relaxter,’ beaamt ze. ‘Ik hoef in ieder geval niet weer tachtig audities af te lopen, maar weet nu al voor bepaalde tijd wat er een beetje komt, dat is wel fijn.’
En mocht ze ooit terugkomen in Londen dan heeft ze al een nieuwe rol voor ogen; ‘Ja, één van de vrouwenrollen in Wicked!’
Door Anniek de Wild
The Frogs, van de hand van Stephen Sondheim en Burt Shevelove, laat zich omschrijven als een hilarisch stuk dat Griekse komedie en satire combineert. Het stuk wordt niet vaak opgevoerd, en ook deze productie was binnen de kortste keren uitverkocht. In het verhaal worden de grote uitdagingen van het leven onder de loep genomen: je angsten onder ogen komen, leven en dood begrijpen, omgaan met afleidende factoren die je tegenkomt bij het bereiken van je doelen.
Hiervoor maken we kennis met Dionysos; de Griekse God van wijn en drama, en zijn slaaf Xanthias die op weg zijn naar Hades om de schrijver George Bernard Shaw over te halen weer terug te komen naar de aarde, om de misleide en gedwongen massa weer wat licht in de duisternis te brengen. Tijdens deze (hilarische) reis ontmoeten zij Heracles, Charon, Pluto en natuurlijk kikkers. Ook bemoeit Shakespeare zich ermee, en wordt de grote vraag ineens: wie mag er mee naar de aarde? Shaw of Shakespeare?
Het mooie aan deze voorstelling is dat, ondanks de aparte verhaallijn, de satire, en het hoge gehalte aan ‘huh? Waar kijk ik nu naar?’ je tijdens, maar ook zeker na de voorstelling pas beseft hoeveel actuele waarde dit stuk heeft. De liefde (en haat) tussen mensen onderling, de kracht van samenwerken en elkaar helpen, de kracht van je angsten onder ogen zien, of de kracht van politiek waar je het wel of niet mee eens bent.
Of je nu een Griekse God van 400 voor Christus, Shakespeare, of een doodgewone sterveling bent: iedereen heeft te leren om te gaan met hobbels op de weg naar je doelen in het leven.
En als het gaat om doelen en uitdagingen in het leven kan Li-Tong hier prima over meepraten. Eerder sprak MusicalNieuws al met haar in Zweden toen zij in het groots geproduceerde Kinky Boots stond, en hiervoor werkte ze ook al in China, Nederland en Engeland [red. Li-Tong maakte eerder in Londen deel uit van de originele Engelse cast van Here Lies Love]. ´Ja,’ vertelt ze ons, ‘Nederland blijft toch echt mijn thuis. Daar waar mijn vrienden en familie zijn, maar het is ook te gek dat ik al deze projecten mag doen. Het fijne aan Londen nu is dat het wel een beetje als thuiskomen voelt, wat heel fijn is, want het repetitieproces was kort en intens. Ik heb hier veel vrienden zitten, ik ken de stad ook goed, en het is fijn om hier weer te mogen spelen.’
Deze diversiteit is tekenend voor de carrière van Li-Tong: verschillende producties van Miss Saigon, Here Lies Love bij the National Theatre, het presenteren van TV-shows, en van grote producties als Kinky Boots naar de kleine fringe productie van The Frogs. Het blijkt nog steeds een uitdaging verteld ze ons, want het is haar eerste Sondheim productie én eerste komische rol. `Ja, dat is heel leuk! Het was wel wennen, en soms ben ik nog wel eens bezig met het publiek. Vinden ze het wel leuk? Komen de grappen wel aan?’ Soms lukt dat beter dan de andere keer, maar vanwege de kleine speelruimte is het ook juist heel leuk om te zien wat er in het publiek gebeurt als de grappen wel goed aankomen.’
En na afloop van de show kunnen we zeggen dat dit haar heel goed afgaat. Bijgestaan door een leuke, diverse cast met een aantal grote namen waaronder Michael Matus en George Rae – ‘Ja dat is te gek, sommige van de castleden heb ik vroeger in andere producties gezien, en nu zijn het mijn collega’s!’ - zien we dat het plezier er afspat, en het kleine intieme Jermyn Street Theatre, draagt daar prachtig aan bij.
De cast zit op momenten bijna op de schoot van de eerste rij, maar heeft ook de kwaliteit om je te doen geloven dat er een grote epische strijd met kikkers (..) gaande is. Ondanks de kleine ruimte (om naar het toilet te gaan, moet je over de toneelvloer en door de kleine coulissen), zit er een prima kwartet dat de muziek van Sondheim prima doet uitkomen. Iedereen in de show heeft een eigen moment om het publiek te verrassen, wat een fijne toevoeging is bovenop het prima ensemblewerk.
Maar wellicht ook de wetenschap dat er al een nieuw avontuur om de hoek wacht, maakt dat het voor Li-Tong fijn en relaxt spelen is. ‘We zijn nu bijna op het eind en helemaal op elkaar ingespeeld, en dan is het jammer dat het alweer bijna voorbij is. Maar met mijn nieuwe projecten in zicht (blij mocht ze ons vertellen dat er een nieuwe uitdaging aan komt, die nog wel even een verrassing moet blijven voor het grote publiek) speel je inderdaad misschien wel wat relaxter,’ beaamt ze. ‘Ik hoef in ieder geval niet weer tachtig audities af te lopen, maar weet nu al voor bepaalde tijd wat er een beetje komt, dat is wel fijn.’
En mocht ze ooit terugkomen in Londen dan heeft ze al een nieuwe rol voor ogen; ‘Ja, één van de vrouwenrollen in Wicked!’
Door Anniek de Wild
