Stel : je wil een voorstelling maken voor tieners over seks en alles wat daarbij komt kijken. Hoe voorkom je dat het een technisch verhaal wordt, of juist ranzig of eng. Hoe verbind je je eigen preutse opvoeding met alles wat er op het internet te vinden is van nu in het besef dat hoeveel er ook veranderd is veel dingen precies hetzelfde zijn gebleven: onzekerheid, heel veel vragen, angst, schaamte, verlangen en lust.
Love XL : Weergaloos grappige en ontroerende zoektocht naar jezelf, liefde en seks
Monique Merkx, die we al kennen van heel veel prachtige voorstellingen, gaat in LOVE XL nog een stapje verder. Iedereen in de zaal voelt zich aangesproken, een warm bad van herkenning voor iedereen die niet zo jong meer is, ontroerend en verschrikkelijk grappig , en bevrijdend voor wie nog wel jong is en worstelt met vragen.
Het publiek zit bovenop de voorstelling, wordt aangesproken en door de opstelling heeft het een uniek soort gevoel van samen in dezelfde boot. Prachtig decor, slim licht, goede muziek, mooie kostuums, alles aan deze voorstelling is af. Maar de grootste kracht zijn de 6 acteurs. Ze spelen met elkaar en het publiek, ze wisselen alle door elkaar vliegende emoties in hoog tempo af en sleuren het publiek het verhaal in. En het is zo grappig en ontroerend tegelijk. Hier kun je je niet aan onttrekken.
Het voelt als een soort warm bad waar en passant levenlessen in verwerkt zijn, zonder moralistisch of belerend te worden. Dat is mooi gedaan! En zit niet alleen in de rol van Dette Glashouwer die je mee naar huis wil nemen om af en toe om raad te vragen, maar ook in het spel van de anderen. Ze sleuren je onverbiddelijk mee in hun eigen zoeken om dan de jongen mee te nemen in het vertrouwen dat ook hij kan wat hij wil. Het is de combinatie van het mogen vieren van vrijheid met het mogen dansen naar nieuwe horizonten die de voorstelling onweerstaanbaar maken.
Het spel van Anne Fé de Boer, brutaal, tikje geil en mega grappig, Bodine Sutorius, stout, stoer en verleidelijk, Jurrien Remkes, stoer en kwetsbaar tegelijk is de basis waarin ook Milena Kompaniiets uit Oekriane prachtig uit de verf komt in haar transformatie van cameravrouw naar speler.
De jongen, hij heeft geen naam in de voorstelling, (afwisselend gespeeld door Wolf Rot, Jay Post en Jarik Paans) is de middelpunt van het verhaal met een mooie kwetsbare combinatie van verlegenheid en rake mimiek.
Een voorstelling waarvan je wilde dat hij al veel eerder gemaakt was.
Absoluut gaan zien met mensjes waarvan je weet of vermoedt dat ze blij zullen zijn met deze bevrijdende voorstelling. En weet: dat is iedereen!
Door Elise Kant
Het publiek zit bovenop de voorstelling, wordt aangesproken en door de opstelling heeft het een uniek soort gevoel van samen in dezelfde boot. Prachtig decor, slim licht, goede muziek, mooie kostuums, alles aan deze voorstelling is af. Maar de grootste kracht zijn de 6 acteurs. Ze spelen met elkaar en het publiek, ze wisselen alle door elkaar vliegende emoties in hoog tempo af en sleuren het publiek het verhaal in. En het is zo grappig en ontroerend tegelijk. Hier kun je je niet aan onttrekken.
Het voelt als een soort warm bad waar en passant levenlessen in verwerkt zijn, zonder moralistisch of belerend te worden. Dat is mooi gedaan! En zit niet alleen in de rol van Dette Glashouwer die je mee naar huis wil nemen om af en toe om raad te vragen, maar ook in het spel van de anderen. Ze sleuren je onverbiddelijk mee in hun eigen zoeken om dan de jongen mee te nemen in het vertrouwen dat ook hij kan wat hij wil. Het is de combinatie van het mogen vieren van vrijheid met het mogen dansen naar nieuwe horizonten die de voorstelling onweerstaanbaar maken.
Het spel van Anne Fé de Boer, brutaal, tikje geil en mega grappig, Bodine Sutorius, stout, stoer en verleidelijk, Jurrien Remkes, stoer en kwetsbaar tegelijk is de basis waarin ook Milena Kompaniiets uit Oekriane prachtig uit de verf komt in haar transformatie van cameravrouw naar speler.
De jongen, hij heeft geen naam in de voorstelling, (afwisselend gespeeld door Wolf Rot, Jay Post en Jarik Paans) is de middelpunt van het verhaal met een mooie kwetsbare combinatie van verlegenheid en rake mimiek.
Een voorstelling waarvan je wilde dat hij al veel eerder gemaakt was.
Absoluut gaan zien met mensjes waarvan je weet of vermoedt dat ze blij zullen zijn met deze bevrijdende voorstelling. En weet: dat is iedereen!
Door Elise Kant
