Al jaren staat de Nachtwacht garant voor het bestrijden van monsters door hen terug te sturen naar de Onderwereld. Dit keer worden Vladimir en Wilko vergezeld door Sophie Janssens als de nieuwe Keelin. In Het Academie Mysterie keert het drietal terug naar de school waar zij leerden om monsters te verslaan: De Nachtwacht Academie. Aan het publiek om als échte leerlingen plaats te nemen in het klaslokaal en les te krijgen van het toffe drietal.
Luid meezingen én dansen met de Nieuwe Nachtwacht show: Het Academie Mysterie
Een les over de verschillende soorten weerwolven, magische vampierenplanten en veiligheidsdriehoeken maken ter bescherming tegen het kwaad… Dit klinkt allemaal super interessant, ware het niet dat er ondertussen verschillende spullen verdwijnen uit de academie. De directrice vraagt dan ook direct de Nachtwacht om hulp, samen met het aanwezige publiek. Die laatste groep wordt wederom goed betrokken bij het verhaal. Naast het luidop meezingen én dansen met de bekende nummers, moeten er ook toverspreuken worden uitgesproken, geheimen worden bewaard, wolvengehoren getest worden, magisch kruid geblazen worden en zeer hard geroepen worden waar het monster zich bevindt.
In vergelijking met het lasermonster uit de show Het Vampierenbal, was dit monster iets minder eng. Toch bracht het de nodige spanning met zich mee bij het publiek, maar dit keer met minder huilende kinderen. Het doel werd wel bereikt: vol spanning hielpen de dappere kinderen de Nachtwacht bij hun zoektocht. Nieuw was dit keer dat het monster ook in het publiek verscheen, waardoor velen daarna niet lekker meer op hun stoel zaten en de focus naar het podium soms wat verdween.
Een fijne tegenhanger van de spannende momenten is de luchtige slapstick-humor van voornamelijk Wilko (Giovanni Kemper) en Vlad (Louis Thyssen). Woordgrappen, valgrappen, in-slaap-vallen-tijdens-de-les grappen en de knullige flirtprestaties van Wilko, zorgen voor een luide bulderlach in de zaal. En nee, niet enkel bij de kinderen.
Studio100 weet welk publiek er bij hen in de zaal zit. De muziek staat op een aangenaam volume waardoor de zang goed hoorbaar is én iedereens oren beschermd worden. Die zang is met de komst van een nieuwe zangeres altijd even spannend. Gelukkig kleurt Sophie Janssens stemgeluid perfect bij de andere twee en zat ze er goed in qua timing. Waarin de vorige Keelin, Céline Verbeeck, een betoverende blik had en een sterke mimiek, krijgen we bij Sophie een superzachte vertolking van de fee Keelin te zien. Met haar toegankelijke en dromerige blik zweef je al snel mee in haar verhaal.
Waar de show heeft ingezet op veel muzieknummers en humor, mist het nog net het beetje extra magie uit de vorige shows. Misschien was het monster dit keer niet eng genoeg of werd er te snel gezegd welk monster het was? In ieder geval heeft de rest van de show, inclusief de perfecte zang en fijne humor, ervoor gezorgd dat we uitkijken naar het volgende avontuur van De Nachtwacht. En tot die tijd gebruiken we onze veiligheidsdriehoek als we bang zijn.
Door Samantha Brouwers
In vergelijking met het lasermonster uit de show Het Vampierenbal, was dit monster iets minder eng. Toch bracht het de nodige spanning met zich mee bij het publiek, maar dit keer met minder huilende kinderen. Het doel werd wel bereikt: vol spanning hielpen de dappere kinderen de Nachtwacht bij hun zoektocht. Nieuw was dit keer dat het monster ook in het publiek verscheen, waardoor velen daarna niet lekker meer op hun stoel zaten en de focus naar het podium soms wat verdween.
Een fijne tegenhanger van de spannende momenten is de luchtige slapstick-humor van voornamelijk Wilko (Giovanni Kemper) en Vlad (Louis Thyssen). Woordgrappen, valgrappen, in-slaap-vallen-tijdens-de-les grappen en de knullige flirtprestaties van Wilko, zorgen voor een luide bulderlach in de zaal. En nee, niet enkel bij de kinderen.
Studio100 weet welk publiek er bij hen in de zaal zit. De muziek staat op een aangenaam volume waardoor de zang goed hoorbaar is én iedereens oren beschermd worden. Die zang is met de komst van een nieuwe zangeres altijd even spannend. Gelukkig kleurt Sophie Janssens stemgeluid perfect bij de andere twee en zat ze er goed in qua timing. Waarin de vorige Keelin, Céline Verbeeck, een betoverende blik had en een sterke mimiek, krijgen we bij Sophie een superzachte vertolking van de fee Keelin te zien. Met haar toegankelijke en dromerige blik zweef je al snel mee in haar verhaal.
Waar de show heeft ingezet op veel muzieknummers en humor, mist het nog net het beetje extra magie uit de vorige shows. Misschien was het monster dit keer niet eng genoeg of werd er te snel gezegd welk monster het was? In ieder geval heeft de rest van de show, inclusief de perfecte zang en fijne humor, ervoor gezorgd dat we uitkijken naar het volgende avontuur van De Nachtwacht. En tot die tijd gebruiken we onze veiligheidsdriehoek als we bang zijn.
Door Samantha Brouwers
