Het komt wat rustig op gang..maar dan komt Dez Maarsen met zijn BMX en kun je niets anders dan met open mond kijken hoe man en fiets één zijn. Versmelting van kracht en schoonheid die in combinatie met de muziek een andere lading krijgen. Wow.
Met open mond genieten van ISH elements of freestyle
En Michael van Beek met zijn variatie aan ballen. Wat hij doet is niet te beschrijven. Het kan simpelweg echt niet wat hij doet, maar hij doet het toch. Het plezier spat uit zijn ogen met vrolijke winnaars-blik.
Het is een aaneenschakeling van verschillende stijlen, disciplines en muziek die naadloos in elkaar past. Het grootste deel van de tijd weet je niet waar je kijken moet. Heb je 5 paar ogen nodig om alles te zien. Maar dan is er opeens een volkomen verstilling en versmelting van danser en muziek. Is de ontroering in de zaal tastbaar. Soms is het een uitbundig feest. Soms is het gewoon niet te geloven.
De cello en viool op het toneel zijn een geweldige vondst. De combinatie met de soms heftige muziek op band is intrigerend, maar het is zo bijzonder is wat Ben Mathot en Jörg Brinkmann met hun viool en cello doen. Met als hoogtepunt hun solo waar alle freestylers zich alleen nog maar op hen richten. Meesters in het ene genre groeten meesters in het andere genre. Is die muziek al te vinden op I tunes?
Mooi is de mengeling van teksten van de freestylers door de muziek heen. Flarden over trainen, doorgaan, niet opgeven en de extase van het genieten als alles lukt.
Maar vooral is het ontzettend genieten van het plezier dat er vanaf spat. Hier wordt geen verplicht nummer uitgevoerd, hier wordt genoten. Hier worden krachtsinspanningen geleverd, de eer gedeeld en oprechte trots op mede freestylers getoond.
Het ziet er allemaal uit alsof het geen inspanning kost, alsof het vanzelf gaan. Dat wordt versterkt door het ontbreken van matten en veiligheids touwen, ze lijken onkwetsbaar. Of ze nu op hun kop aan hun voeten hangen en zich gewoon laten vallen. Door de lucht vliegen, dwars door elkaar heen skaten op hoge snelheid, springen van hekje naar hekje je verstand zegt : dont try this at home terwijl je de ene na de andere sprong ziet die fataal kan aflopen. Ze lijken onoverwinnelijk.
En dat dan afgewisseld met die prachtige muziek van cello en viool waar de freestyler danser wordt, of nee een soort zanger van beweging, de solist die drijft op een droom van klanken.
Ronduit heerlijk zijn die momenten waarop alle disciplines samenkomen er gespeeld wordt met elkaars kunnen en kunsten, met grappen en grollen, en gewoon heel veel plezier.
Fotoś maken en filmen mag niet, omdat zo zeggen ze het niet vast te leggen is op een klein schermpje van je telefoon. En ze hebben gelijk. Dit moet je beleven, ervaren in full colour, live en gedrenkt in muziek. Anderhalf uur iets heel bijzonders. Zomaar op vrijdagavond.
Door Elise Kant
Het is een aaneenschakeling van verschillende stijlen, disciplines en muziek die naadloos in elkaar past. Het grootste deel van de tijd weet je niet waar je kijken moet. Heb je 5 paar ogen nodig om alles te zien. Maar dan is er opeens een volkomen verstilling en versmelting van danser en muziek. Is de ontroering in de zaal tastbaar. Soms is het een uitbundig feest. Soms is het gewoon niet te geloven.
De cello en viool op het toneel zijn een geweldige vondst. De combinatie met de soms heftige muziek op band is intrigerend, maar het is zo bijzonder is wat Ben Mathot en Jörg Brinkmann met hun viool en cello doen. Met als hoogtepunt hun solo waar alle freestylers zich alleen nog maar op hen richten. Meesters in het ene genre groeten meesters in het andere genre. Is die muziek al te vinden op I tunes?
Mooi is de mengeling van teksten van de freestylers door de muziek heen. Flarden over trainen, doorgaan, niet opgeven en de extase van het genieten als alles lukt.
Maar vooral is het ontzettend genieten van het plezier dat er vanaf spat. Hier wordt geen verplicht nummer uitgevoerd, hier wordt genoten. Hier worden krachtsinspanningen geleverd, de eer gedeeld en oprechte trots op mede freestylers getoond.
Het ziet er allemaal uit alsof het geen inspanning kost, alsof het vanzelf gaan. Dat wordt versterkt door het ontbreken van matten en veiligheids touwen, ze lijken onkwetsbaar. Of ze nu op hun kop aan hun voeten hangen en zich gewoon laten vallen. Door de lucht vliegen, dwars door elkaar heen skaten op hoge snelheid, springen van hekje naar hekje je verstand zegt : dont try this at home terwijl je de ene na de andere sprong ziet die fataal kan aflopen. Ze lijken onoverwinnelijk.
En dat dan afgewisseld met die prachtige muziek van cello en viool waar de freestyler danser wordt, of nee een soort zanger van beweging, de solist die drijft op een droom van klanken.
Ronduit heerlijk zijn die momenten waarop alle disciplines samenkomen er gespeeld wordt met elkaars kunnen en kunsten, met grappen en grollen, en gewoon heel veel plezier.
Fotoś maken en filmen mag niet, omdat zo zeggen ze het niet vast te leggen is op een klein schermpje van je telefoon. En ze hebben gelijk. Dit moet je beleven, ervaren in full colour, live en gedrenkt in muziek. Anderhalf uur iets heel bijzonders. Zomaar op vrijdagavond.
Door Elise Kant
