Charles Aznavour; de grote kleine Chansonnier die wereldwijd meer dan 180 miljoen platen verkocht en Michael Abspoel, bekend van Man bijt Hond waarmee hij de prijs won voor meest bepalende televisieprogramma in 60 jaar Nederlandse televisie. Hoe komen die nader tot elkaar in een voorstelling?
Michael Abspoel: een fan met een eigen verhaal
Voor Michael Abspoel was ‘Azna’ altijd dichtbij. Opgegroeid in een artistieke familie met een liefde voor het Chanson was de muziek van de Armeense zanger nooit ver weg.
In het programma Vive Aznavour wordt het publiek dan ook meegenomen in een verhaal tussen twee werelden.
Aznavour en Abspoel. Op welke facetten kenden hun levens overeenkomsten? En hoe werd de muziek van grote waarde in het leven van Abspoel?
Aan de hand van anekdotes en uiteraard muziek wordt het publiek meegenomen op een reis door het repertoire van Anzavour. Met klassiekers als She, dancing in the old fashioned way (inclusief een publieksparticipatie waarin men mag komen dansen op het podium) en meisje van 16 leren we zowel Aznavour als Abspoel beter kennen.
De maatschappelijke interesse van Aznavour is indrukwekkend en heldhaftig te noemen: zijn inzet voor de slachtoffers van de aardbeving in Armenie bijvoorbeeld, maar wat te denken van zijn muziek die geen enkel thema onbelicht liet. Je moet het maar durven, zingen over homoseksualiteit of andere verboden liefde en dat een goede 40-50 jaar geleden in een andere tijdsgeest dan nu, zonder Social Media of #MeToo beweging.
Maar Abspoel durft ook. Zonder blikken of blozen vertelt hij hoe (met muzikale ondersteuning van Aznavour) hij zijn eerste seksuele ervaringen had. En hoe daarna zijn hart werd gebroken, waarna Aznavour toch ook altijd het antwoord weer bleek. Een nummer voor elke emotie en voor elke ervaring in het leven zo lijkt het wel.
Onder begeleiding van een pianist en een violist zingt Abspoel de avond aan elkaar, waar muziek, verhalen over Aznavour en verhalen over zijn persoonlijk leven elkaar afwisselen. En hoewel Abspoel niet een wereldster van formaatje Aznavour is, is het interessant hem door middel van de voorstelling beter te leren kennen.
Want hoe fantastisch alle achievements van Aznavour zijn, hoe heerlijk is het om de ontwikkeling van een Rotterdammer te mogen leren kennen die door middel van vallen en opstaan is gekomen waar hij nu is. Eerlijk, oprecht, met een goede dosis humor en natuurlijk fantastische muziek. Het maakt een interessant beeld: Abspoel als fan van, en het publiek dat mee mag op Abspoel zijn persoonlijke reis.
Het is voor de meeste een trip down memory lane; waar de muziek van Aznavour voor Abspoel betekenis heeft, hebben de nummers dat voor het publiek uiteraard ook. De voorstelling kent dan ook veel interactie met het publiek. Er mag worden gedanst, gezongen, gelachen en gehuild en dit allemaal op een fijn tempo.
Het voelt allemaal veilig en fijn aan; het is niet hysterisch, het decor is klein; het draait om de muziek en de verhalen.
Het is jammer doch begrijpelijk dat het publiek ‘overwegend grijs’ is. Een scholier zal je hier niet snel zien zitten hoewel je iedereen; jong of oud toch die ontmoeting met Aznavour gunt. Wat een levensverhaal, en bovenal: wat een muziek!
Door: Anniek de Wild
In het programma Vive Aznavour wordt het publiek dan ook meegenomen in een verhaal tussen twee werelden.
Aznavour en Abspoel. Op welke facetten kenden hun levens overeenkomsten? En hoe werd de muziek van grote waarde in het leven van Abspoel?
Aan de hand van anekdotes en uiteraard muziek wordt het publiek meegenomen op een reis door het repertoire van Anzavour. Met klassiekers als She, dancing in the old fashioned way (inclusief een publieksparticipatie waarin men mag komen dansen op het podium) en meisje van 16 leren we zowel Aznavour als Abspoel beter kennen.
De maatschappelijke interesse van Aznavour is indrukwekkend en heldhaftig te noemen: zijn inzet voor de slachtoffers van de aardbeving in Armenie bijvoorbeeld, maar wat te denken van zijn muziek die geen enkel thema onbelicht liet. Je moet het maar durven, zingen over homoseksualiteit of andere verboden liefde en dat een goede 40-50 jaar geleden in een andere tijdsgeest dan nu, zonder Social Media of #MeToo beweging.
Maar Abspoel durft ook. Zonder blikken of blozen vertelt hij hoe (met muzikale ondersteuning van Aznavour) hij zijn eerste seksuele ervaringen had. En hoe daarna zijn hart werd gebroken, waarna Aznavour toch ook altijd het antwoord weer bleek. Een nummer voor elke emotie en voor elke ervaring in het leven zo lijkt het wel.
Onder begeleiding van een pianist en een violist zingt Abspoel de avond aan elkaar, waar muziek, verhalen over Aznavour en verhalen over zijn persoonlijk leven elkaar afwisselen. En hoewel Abspoel niet een wereldster van formaatje Aznavour is, is het interessant hem door middel van de voorstelling beter te leren kennen.
Want hoe fantastisch alle achievements van Aznavour zijn, hoe heerlijk is het om de ontwikkeling van een Rotterdammer te mogen leren kennen die door middel van vallen en opstaan is gekomen waar hij nu is. Eerlijk, oprecht, met een goede dosis humor en natuurlijk fantastische muziek. Het maakt een interessant beeld: Abspoel als fan van, en het publiek dat mee mag op Abspoel zijn persoonlijke reis.
Het is voor de meeste een trip down memory lane; waar de muziek van Aznavour voor Abspoel betekenis heeft, hebben de nummers dat voor het publiek uiteraard ook. De voorstelling kent dan ook veel interactie met het publiek. Er mag worden gedanst, gezongen, gelachen en gehuild en dit allemaal op een fijn tempo.
Het voelt allemaal veilig en fijn aan; het is niet hysterisch, het decor is klein; het draait om de muziek en de verhalen.
Het is jammer doch begrijpelijk dat het publiek ‘overwegend grijs’ is. Een scholier zal je hier niet snel zien zitten hoewel je iedereen; jong of oud toch die ontmoeting met Aznavour gunt. Wat een levensverhaal, en bovenal: wat een muziek!
Door: Anniek de Wild
