Op 5, 6 en 7 juni jl. bracht Muziektheater Apeldoorn de musical Titanic naar de Rabozaal van Theater Orpheus. Titanic is een musical die voor het eerst op Broadway te zien was in 1997, medegeproduceerd door Joop van der Ende. Het was hetzelfde jaar dat de gelijknamige film in de bioscopen werd uitgebracht, een kaskraker die inzoomde op twee hoofdrolspelers. In de musical Titanic heeft het schip de hoofdrol en maken we kennis met verschillende opvarenden, van de bouwers en het varend personeel, tot de reizigers van de eerste tot en met de derde klasse.
MuziekTheater Apeldoorn bouwt een Titanic die echt drijftâ€
Van den Ende haalde de musical in 2001 naar Nederland met onder meer Danny de Munk en Jon van Eerd in de hoofdrollen. Daarna was de musical in Nederland nog in verschillende amateurversies te zien. In 2013 zag MusicalNieuws een ‘huiskamerversie’ in het Londense Southwark Playhouse, waar met minimale middelen en speelruimte een schitterende versie werd neergezet.
Ook Muziektheater Apeldoorn zet met minimale decorstukken een prachtige versie neer. Muziektheater Apeldoorn is een operette- en musicalvereniging die is voortgekomen uit De Kunstgroep uit Apeldoorn. Die operette achtergrond is ook terug te zien in de manier waarop de musical Titanic is neergezet. Allereerst is het duidelijk terug te horen in de stemmen van verschillende solisten, zoals de prachtige opening ‘The last Rose of Summer’ gezongen door Tieneke Berkhof. Freek van der Heide, in de rol van bouwer Thomas Andrews, neemt het stokje daarna over met het mooie begin van ‘In elke Tijd’.
De operette achtergrond is ook terug te zien in de manier waarop met name de massascenes worden neergezet. Indrukwekkend is de scene dat het schip de haven van Southampton verlaat met alle passagiers aan dek en het personeel op de brug. Het levert een schitterend plaatje op, dat compleet gemaakt wordt door de prachtige kostuums, de live muziek en perfecte samenzang. De scene zet de toon voor de rest van de akte, waarin het verhaal verder uiteengezet wordt en we kennis maken met de passagiers en de bemanning. Mooi is de scene waarin stoker Frederick Barrett (gespeeld door Grzegorz Lewandowski) de radiokamer bezoek en een telegram laat versturen door telegrafist Harold Bride (gespeeld door Marco Mensink).
Het décor is weliswaar simpel, maar dat zorgt er tevens voor dat de vaart er in deze voorstelling goed in zit, net als in het schip zelf. De voorstelling strand echter niet, maar meert aan het eind trots en behouden aan. Het simpele décor betekent ook niet dat er niet aan details is gedacht. Gedurende de gehele voorstelling krijg je met minimale middelen, maar met een combinatie van slimme enscenering en dito belichting het idee dat je naar een zeewaardig schip zit te kijken. Die details zijn ook zichtbaar in de foyer, waar informatie over de Titanic is terug te vinden, compleet met een replica. Van extra toegevoegde waarde is het feit dat de passagiers van de Titanic voor aanvang in de foyer lopen, wachtend tot ze aan boord mogen. Piccolo’s verkopen de programmakrantjes en dat alles zorgt voor een bijzondere sfeer in de foyer.
De tweede akte verloopt (qua verhaallijn natuurlijk) dramatisch, en de tragiek is op het gezicht van de spelers af te lezen. De akte begint met ongeloof over het feit dat het schip daadwerkelijk averij heeft opgelopen, resulterend in een reddingsoefening. Maar daarna dringt het besef door dat het echt fout zit en wordt het vooral dramatisch op het moment dat er moet worden gekozen wie in de reddingssloepen mag plaatsnemen. Vrouwen en kinderen moeten afscheid nemen van de mannen en dat gaat gepaard met heftige emoties en prachtig gespeeld leed op het toneel. Henry Etches, hofmeester 1e Klas, zit daar middenin. Deze rol wordt uitstekend vertolkt door Erik van der Zee. Hij figureert in een ander hoogtepunt: het moment waarop het oudere echtpaar Strauss (Wiert Drenth en Agnes Dudas) afscheid neemt van elkaar, aan de reling van het schip. Vóór het einde van de musical is er nog een prachtige scène met een wanhopige Thomas Andrews, de bouwer van het schip, die maar niet kan geloven dat het misgaat en te laat veranderingen in de constructie van het schip doorneemt. Ook de eindscene levert weer zo’n mooi en indrukwekkend plaatje op, dit keer echter geen vrolijke mensen die op weg naar New York gaan, maar drenkelingen en slachtoffers van deze eerste reis van de Titanic.
Titanic blijkt hiermee een uitstekende keuze geweest te zijn voor Muziektheater Apeldoorn. De leden van de vereniging hebben veel tijd gestoken in de voorstelling, de aankleding er omheen en hebben veel activiteiten georganiseerd om de musical onder de aandacht van het Apeldoornse publiek te brengen. Dat resulteert in een schitterende voorstelling die volledig past bij het karakter van deze vereniging en smaakt naar meer.
