Next to Normal is een Amerikaanse rock-musical dat het verhaal vertelt van een op het eerste gezicht doodnormale vrouw, echtgenote en moeder. Maar schijn bedriegt… Wonend in een alledaagse wijk, lijken Dan en Diana het allemaal voor elkaar te hebben. Huisje, tuintje en ook kinderen: Gabe en Natalie. Maar… elk huisje heeft zijn kruisje. De Goodmans gaan namelijk gebukt onder de mentale toestand van Diana, die vecht met een pijnlijke en ingrijpende gebeurtenis uit het verleden en de impact daarvan op haar gezin. Een krachtig, indrukwekkend en bovenal mooi portret van een familie die probeert om te gaan met een pijnlijke situatie die niet ‘normaal’ is, maar wel begrijpelijk.
Next to Normal: doe maar normaal, maar wat is dat eigenlijk?
Next to Normal wordt niet vaak opgevoerd en dat heeft zeer zeker te maken met de bemensing. Next to Normal is een extreme rollercoaster met thema’s als mentale ziekte, suïcidaliteit. Het is een show waar de cast echt wat moet kunnen, en het is Plzier Entertainment gelukt om hier de mensen voor te vinden.
Over de cast kunnen we pagina’s volschrijven en tegelijkertijd heel kort zijn: Hier staat een bak vol talent.
Laura Hohage als Diana neemt ons mee in haar turbulente leven als een vrouw die kampt met een bipolaire stoornis en onverwerkt trauma. Je ziet de wanhoop in haar spel, je hoort de pijn in haar stem. Naast haar staat Déwy Kuiper als Dan. Omringt door extraverte karakters (een bipolaire vrouw, een perfectionistische puberdochter, een zeer aanwezige zoon als waanbeeld/onverwerkt trauma) verwerkt hij zijn strijd veelal intern, overschaduwt door de energie van zijn vrouw, dochter en zoon. Hoewel hij het allemaal lijkt te kunnen dragen ziet het publiek eigenlijk pas tegen het einde van de voorstelling hoe het echt met hem gaat. Daaruit blijkt een geweldige acteerprestatie; don’t judge a book by its cover.
Hier wordt mooi maar pijnlijk zichtbaar wat de impact kan zijn van leven met een partner of ouder met mentale uitdagingen. De patiënt is niet de enige die lijdt. Oog hebben voor de omgeving is net zo belangrijk als de geboden zorg. Zo ontzettend belangrijk in dit soort situaties. En wat gunnen wij daardoor iedere patiënt en de omgeving een dokter zoals Pierre Thissen deze rol neerzet. Geduldig, empathisch maar ook duidelijk zonder er doekjes om te winden.
Een perfectionistische puber zijn is al lastig zat, maar daarnaast ook niet gezien worden door je zieke moeder? Een hel. Mirte Overhage zet een dijk van een rol neer als Natalie. Aan haar zijde Nino den Hollander als Henry, welke een zeer volwassen puber neerzet. Oké, het experimenteren met middelengebruik wijst wellicht op een niet volledig ontwikkeld brein, maar hij is er als vangnet, een omgeving van liefde en gezien worden en onvoorwaardelijke steun voor Natalie.
Gabe (Davey Molenbroek) sluipt, rent en springt over het toneel als waanbeeld van Diana. Hij heeft iets angstaanjagends over zich, steeds duikt hij weer op. Ijzersterk is het spel met Diana, je gaat echt geloven in de waanbeelden.
Zoals gezegd is het een rollercoaster die het publiek diep raakt. Al vroeg in de voorstelling horen we de pakjes kleenex opengaan, en dat is de start van tranen.
Ook wij houden het niet helemaal droog, en de kracht van de voorstelling zit hem wat ons betreft echt in de zichtbaarheid van mentale ziekte en wat dat doet. Met de patiënt, maar juist ook met de omgeving. Iedereen ervaart het anders, maar iedereen is gebaat bij hulp en steun.
Is er niets aan te merken? Nouja, dat er her- en der een lampje wat laat aangaat tijdens de eerste voorstelling (wij hadden het geluk meerdere voorstellingen te mogen zien), of er een tekstfoutje wordt gemaakt willen we eigenlijk niet eens vermelden.
Next to Normal is een steengoede voorstelling, gemaakt met zichtbaar veel liefde, aandacht voor details, en een ‘ziek’ goede cast.
We hopen op een reprise!!
Door Annick de Wild
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Over de cast kunnen we pagina’s volschrijven en tegelijkertijd heel kort zijn: Hier staat een bak vol talent.
Laura Hohage als Diana neemt ons mee in haar turbulente leven als een vrouw die kampt met een bipolaire stoornis en onverwerkt trauma. Je ziet de wanhoop in haar spel, je hoort de pijn in haar stem. Naast haar staat Déwy Kuiper als Dan. Omringt door extraverte karakters (een bipolaire vrouw, een perfectionistische puberdochter, een zeer aanwezige zoon als waanbeeld/onverwerkt trauma) verwerkt hij zijn strijd veelal intern, overschaduwt door de energie van zijn vrouw, dochter en zoon. Hoewel hij het allemaal lijkt te kunnen dragen ziet het publiek eigenlijk pas tegen het einde van de voorstelling hoe het echt met hem gaat. Daaruit blijkt een geweldige acteerprestatie; don’t judge a book by its cover.
Hier wordt mooi maar pijnlijk zichtbaar wat de impact kan zijn van leven met een partner of ouder met mentale uitdagingen. De patiënt is niet de enige die lijdt. Oog hebben voor de omgeving is net zo belangrijk als de geboden zorg. Zo ontzettend belangrijk in dit soort situaties. En wat gunnen wij daardoor iedere patiënt en de omgeving een dokter zoals Pierre Thissen deze rol neerzet. Geduldig, empathisch maar ook duidelijk zonder er doekjes om te winden.
Een perfectionistische puber zijn is al lastig zat, maar daarnaast ook niet gezien worden door je zieke moeder? Een hel. Mirte Overhage zet een dijk van een rol neer als Natalie. Aan haar zijde Nino den Hollander als Henry, welke een zeer volwassen puber neerzet. Oké, het experimenteren met middelengebruik wijst wellicht op een niet volledig ontwikkeld brein, maar hij is er als vangnet, een omgeving van liefde en gezien worden en onvoorwaardelijke steun voor Natalie.
Gabe (Davey Molenbroek) sluipt, rent en springt over het toneel als waanbeeld van Diana. Hij heeft iets angstaanjagends over zich, steeds duikt hij weer op. Ijzersterk is het spel met Diana, je gaat echt geloven in de waanbeelden.
Zoals gezegd is het een rollercoaster die het publiek diep raakt. Al vroeg in de voorstelling horen we de pakjes kleenex opengaan, en dat is de start van tranen.
Ook wij houden het niet helemaal droog, en de kracht van de voorstelling zit hem wat ons betreft echt in de zichtbaarheid van mentale ziekte en wat dat doet. Met de patiënt, maar juist ook met de omgeving. Iedereen ervaart het anders, maar iedereen is gebaat bij hulp en steun.
Is er niets aan te merken? Nouja, dat er her- en der een lampje wat laat aangaat tijdens de eerste voorstelling (wij hadden het geluk meerdere voorstellingen te mogen zien), of er een tekstfoutje wordt gemaakt willen we eigenlijk niet eens vermelden.
Next to Normal is een steengoede voorstelling, gemaakt met zichtbaar veel liefde, aandacht voor details, en een ‘ziek’ goede cast.
We hopen op een reprise!!
| Psychische hulp of advies nodig? MIND Korrelatie (0900-1450) of www.mindkorrelatie.nl. Dit is gratis en anoniem. Denk je aan zelfdoding? Bel 113 zelfmoordpreventie, 24 uur per dag bereikbaar. |
Door Annick de Wild
Kijk HIER voor ons fotoverslag
