Vanaf de eerste seconde pakt Toshi Reagon de zaal in. Ze heeft een boodschap die je moet horen en dat is een interactief proces. Je mag zingen, klappen, bewegen vertelt ze met een grote lach, die afgewisseld wordt met verontrustende teksten, een prachtig gedicht, en een intens genieten. Wat is deze Parabel? Muziektheater? Nee. Een concert? Nee. Het heeft eigenlijk het meest van een Rockopera. Waarbij je rock dan wel vrij moet interpreteren, want een hele rij muziekgenres komt langs. Allemaal loepzuiver gezongen door een mix aan spelers/zangers die in zichzelf al een boodschap afgeeft: Embrace diversity.
Octvia E Butler's Parabel of the Sower houd je nog lang bezig
En dat is één van de boodschappen. Je kunt deze voorstellingen bekijken als een verhaal dat gezongen wordt, maar dat doet het geen recht. Het zijn de boodschappen, de oproepen, en het neus op de feiten drukken wat deze voorstelling zo indringend maakt. Het is geen jas waar je even inglijdt, het is een verzameling visioenen die om elkaar heen dansen in hun afwisseling van rampspoed, foute keuzes, dreigen, zoeken, macht, onveiligheid, onrecht in het kwadraat én durf, moed en hoop. De vragen die dat oproept zoemen nog lang na in je hoofd.
God is Change is een weerkerende regel. Het is de indiactor van de zoektocht van de hoofdpersoon, Lauren, die zich losmaakt van het geloof van haar ouders en haar eigen religie zoekt. Ze wil geen regeltjes en waarheden , ze wil verandering. Een kloof tussen de generaties, het zoeken van nieuwe vormen van leven om de chaos de baas te blijven en tegen onrecht nee te kunnen zeggen. En dus zingt de hele zaal mee in een werkelijk prachtig protestlied.
Lauren, de fantastisch zingende Shayna Small, leidt als een soort Mozes mensen uit een ingestorte wereld waar het geld alles gewonnen heeft. Hoewel dit stuk gebaseerd is op een boek uit 1993, zijn de een aantal van de angstvisioenen van toen wel al zo akelig realistisch nu , van moderne slaverbij in de kledingindustrie tot gevechten om water en onmenselijke politieke besluiten, dat het stuk verontrust en tot nadenken stemt.
En dat is ook wat Toshi en Bernice Johnson Reagan willen, zaadjes planten. En diep snijdt haar stem door je hart als ze zingt over de zaaier en het (weinige) zaad dat in vruchtbare aarde valt.
Het is een oproep, een aanklacht, een waarschuwing, een opengooien van verschillen en weer samenbrengen in alle verscheidenheid. Komend uit de wereld van Gospels en bijbelteksten wordt de nieuwe leer "Earthseed" een nieuwe taal waarin oude verhalen hertaald worden, en ballast wordt afgeworpen.
Als kijker speelt voortdurend de vraag door je hoofd: hoe verhoud ik mij tot dit stuk? En daarmee ook de vraag: wat doe ik met deze oproep om me in te zetten, waar en hoe dan ook, tegen het ontmenselijken van de wereld.
Na twee uur sta je overdonderd weer buiten. En zijn er vele zaadjes geplant en wordt er op het terras van 't Muziekgebouw aan het Ij op een zwoele bijna zomer avond nog lang nagepraat.
Helaas was deze show slechts twee keer te zien!
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
God is Change is een weerkerende regel. Het is de indiactor van de zoektocht van de hoofdpersoon, Lauren, die zich losmaakt van het geloof van haar ouders en haar eigen religie zoekt. Ze wil geen regeltjes en waarheden , ze wil verandering. Een kloof tussen de generaties, het zoeken van nieuwe vormen van leven om de chaos de baas te blijven en tegen onrecht nee te kunnen zeggen. En dus zingt de hele zaal mee in een werkelijk prachtig protestlied.
Lauren, de fantastisch zingende Shayna Small, leidt als een soort Mozes mensen uit een ingestorte wereld waar het geld alles gewonnen heeft. Hoewel dit stuk gebaseerd is op een boek uit 1993, zijn de een aantal van de angstvisioenen van toen wel al zo akelig realistisch nu , van moderne slaverbij in de kledingindustrie tot gevechten om water en onmenselijke politieke besluiten, dat het stuk verontrust en tot nadenken stemt.
En dat is ook wat Toshi en Bernice Johnson Reagan willen, zaadjes planten. En diep snijdt haar stem door je hart als ze zingt over de zaaier en het (weinige) zaad dat in vruchtbare aarde valt.
Het is een oproep, een aanklacht, een waarschuwing, een opengooien van verschillen en weer samenbrengen in alle verscheidenheid. Komend uit de wereld van Gospels en bijbelteksten wordt de nieuwe leer "Earthseed" een nieuwe taal waarin oude verhalen hertaald worden, en ballast wordt afgeworpen.
Als kijker speelt voortdurend de vraag door je hoofd: hoe verhoud ik mij tot dit stuk? En daarmee ook de vraag: wat doe ik met deze oproep om me in te zetten, waar en hoe dan ook, tegen het ontmenselijken van de wereld.
Na twee uur sta je overdonderd weer buiten. En zijn er vele zaadjes geplant en wordt er op het terras van 't Muziekgebouw aan het Ij op een zwoele bijna zomer avond nog lang nagepraat.
Helaas was deze show slechts twee keer te zien!
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
