Er is iets met de muziek van Abba. Iets zo krachtig tijdloos dat je wel moet neuriën, zingen, bewegen. Een musical op basis van die muziek is dan ook altijd leuk. Wanneer Dancing Queen klinkt gaat er een spoor van enthousiasme door de zaal. Deze muziek, dit moment wil je vasthouden.
Onweerstaanbare muziek van Abba draagt Mamma Mia
Een krachtig onveranderbaar concept dat waar je het ook hoort, nu in Utrecht, of zoals ik het tien jaar geleden hoorde in New York, iedereen vrolijk naar buiten komt en of het nu op de roltrap naar Utrecht Centraal is of richting de metro op Broadway er wordt gezongen door de bezoekers om nog even dat lekkere, echte Abba gevoel vast te houden.
Er ligt veel vast voor deze musical maar toch is deze versie wel strakker, explicieter en sneller dan de vorige versie. Voor het totaal resultaat maakt dat niet zoveel uit. Uiteindelijk is het vooral wat de cast ervan maakt dat belangrijk is.
Het ensemble is heerlijk en echt goed, zingt uitstekend, danst goed, maakt het feest en is heerlijk aanstekelijk, alleen al daarom wil je eigenlijk nog een keer. De hoofdrollen zijn wisselend van kwaliteit. Koningin van het podium is Hilke Bierman met haar slapstick. De nominatie voor de musical awards is zo terecht. Wat een feest om naar te kijken. Annefleur van de Berg en Demi Kromheer zijn frisse vrolijke en overtuigende vriendinnen van Sophia, de rest van het ensemble en de vrienden van Sky zijn gek, goed en lekker. Ik kan me voorstellen dat als de echte Abba om een hoekje zou kijken ze zouden genieten van deze jonge spelers. Sophia Wezer is natuurlijk onweerstaanbaar als de andere vriendin van Donna.
Maar het is niet allemaal helemaal perfect. De drie vaders hebben moeite met de hoogte van de liederen. Dat is op zich niet zo raar. De muziek is nooit geschreven als musical muziek. Maar ze spelen leuk en zeker de chemie tussen Hilke Bierman en Emiel de Jong is een waar feest. Gek genoeg is juist de chemie tussen Sky , gespeeld door Soy Kroon, en Sophia gespeeld door Sky Lemmer wat minder overtuigend. Je zou de geweldig spelende Soy een grotere rol gunnen. Sky Lemmer valt in voor Jolijn Henneman en gooit zich er helemaal in.. En dat doet eigenlijk iedereen, met energie en enthousiasme en zichtbaar plezier worden alle rollen neer gezet. Ook door Antje Monteiro. Een dijk van een stem. Wel met een eigen interpretatie.
Voeg er een fantastisch orkest aan toe en je hebt een feestje voor jong en oud.
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Er ligt veel vast voor deze musical maar toch is deze versie wel strakker, explicieter en sneller dan de vorige versie. Voor het totaal resultaat maakt dat niet zoveel uit. Uiteindelijk is het vooral wat de cast ervan maakt dat belangrijk is.
Het ensemble is heerlijk en echt goed, zingt uitstekend, danst goed, maakt het feest en is heerlijk aanstekelijk, alleen al daarom wil je eigenlijk nog een keer. De hoofdrollen zijn wisselend van kwaliteit. Koningin van het podium is Hilke Bierman met haar slapstick. De nominatie voor de musical awards is zo terecht. Wat een feest om naar te kijken. Annefleur van de Berg en Demi Kromheer zijn frisse vrolijke en overtuigende vriendinnen van Sophia, de rest van het ensemble en de vrienden van Sky zijn gek, goed en lekker. Ik kan me voorstellen dat als de echte Abba om een hoekje zou kijken ze zouden genieten van deze jonge spelers. Sophia Wezer is natuurlijk onweerstaanbaar als de andere vriendin van Donna.
Maar het is niet allemaal helemaal perfect. De drie vaders hebben moeite met de hoogte van de liederen. Dat is op zich niet zo raar. De muziek is nooit geschreven als musical muziek. Maar ze spelen leuk en zeker de chemie tussen Hilke Bierman en Emiel de Jong is een waar feest. Gek genoeg is juist de chemie tussen Sky , gespeeld door Soy Kroon, en Sophia gespeeld door Sky Lemmer wat minder overtuigend. Je zou de geweldig spelende Soy een grotere rol gunnen. Sky Lemmer valt in voor Jolijn Henneman en gooit zich er helemaal in.. En dat doet eigenlijk iedereen, met energie en enthousiasme en zichtbaar plezier worden alle rollen neer gezet. Ook door Antje Monteiro. Een dijk van een stem. Wel met een eigen interpretatie.
Voeg er een fantastisch orkest aan toe en je hebt een feestje voor jong en oud.
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
