We gaan terug naar 1990, naar een film waarin de charmante Richard Gere de spontane Julia Roberts van straat plukt. Herinnert u zich deze iconische film nog? De klassieker vroeg om een musicalversie en daar is Deep Bridge gretig op in gesprongen.
Pretty Woman de Musical: Dé klassieker overgoten in een Antwerps sausje
Dat dit verhaal nog veel volk aanspreekt, bleek wel aan het diverse publiek dat aanwezig was op de première in de Stadsschouwburg in Antwerpen. Publiek van voor én na 1990 kwamen de cast bewonderen met onder andere Helle Vanderheyden (Vivian), David Cantens (Advocaat Philip), Jervin Weckx (verschillende rollen) én de musicaldebuten van Tom Dingenen (Hoofdrol Edward Lewis) en Anouck Luyten als Kit de Luca.
De musical begint niet sterk. De openingsscène laat steken vallen op het gebied van zang, dans en verhaal. De stress van de pramère is te horen in de stemmen, alsook de staging en het decor brengen ons niet direct in het verhaal. Het decor dient zowel als armoedig appartement én luxueuze hotelkamer. Dit contrast vervaagt enorm doordat dat decor enkel wat stellingen zijn die niet zijn aangekleed. Juist het contrast tussen de zakenman en de straatprostituee maakt het liefdesverhaal zoveel mooier. Het échte romantische gevoel dat we verwacht hadden, blijft daarom ook weg. Al deze gedachten schieten de eerste minuten door ons hoofd, iets wat je als productie niet wil dat het publiek doet. De ontspanning komt erna, als Jervin Weckx zijn komisch talent bovenhaalt. Het verhaal kan nu echt beginnen, dit voel je aan de opluchting in de zaal.
Hoofdrolspeelster Helle Vanderheyden (Vivian Ward) ontpopt zich door het verhaal prachtig van onzeker meisje naar zelfverzekerde vrouw. Iets wat niet gemakkelijk is als je de schoenen van Julia Roberts wil vullen. Ze maakt het personage extra guitig door een knorrend lachje regelmatig in te zetten. Het maakt haar karakter des te mooier. Haar tegenspeelster Tom Dingenen heeft een fijn debuut met deze rol te pakken. Zijn stem is, vooral in het laag, warm en zacht. Zijn solo achter de piano maken hem en zijn karakter kwetsbaarder. Juist daarom is hij geknipt voor de rol van afstandelijke, knappe zakenman. Dat Tom een professional is, blijkt als zijn microfoon uitvalt tijdens de voorstelling. Dit gebeurde eerder die middag bij een andere acteur, maar dit was gelukkig in een korte scène. Bij Tom leek die scène voor het publiek én de cast eeuwen te duren. Het stopzetten van de show zou iedereen uit het verhaal halen, dus gelukkig kon Tom het oplossen door de ruzie in die scène extra groots te spelen. Met zijn boze, luide geschreeuw was hij tot achterin te horen.
Een ander musicaldebuut is dat van Anouck Luyten in de rol van de beste vriendin van Vivian: Kit de Luca. Zij. Is. Fantastisch! Ze saust een Antwerps dialect over haar rol en geeft zoveel power in haar solo’s mee, dat wij alleen maar meer wilden horen. Ze is grappig, stoer en lief tegelijk. Een topper om als productie in je midden te hebben. De muziek swingt en dat komt door de liveband die zichtbaar achteraan op het podium zit plus de muziek geschreven door Bryan Adams en Jimmy Valence.
Dat de romantiek toch niet helemaal knalt zoals we gehoopt hadden, doet de humor dat wel. Anouck speelt als Kit de Luca veel lachers op haar hand, maar ook zeker en vooral Jervin Weckx swingt in zijn veelzijdigheid het podium over. In verschillende rollen, maar zeker als die van hoteleigenaar die graag de tango danst met zijn werknemers, genieten we van deze luchtige tussendoortjes.
Op het einde, tijdens de toegift met het heerlijke liedje Pretty Woman van Roy Orbison, straalt het plezier en passie van deze cast. Gelukkig mogen ze dit nog enkele weken beleven: tot 13 april in Antwerpen, en daarna tot 4 mei in Gent en Hasselt: https://deepbridge.be/shows/pretty-woman/ Wij zijn alleszins benieuwd of het accentensausje met de steden meegroeit!
De musical begint niet sterk. De openingsscène laat steken vallen op het gebied van zang, dans en verhaal. De stress van de pramère is te horen in de stemmen, alsook de staging en het decor brengen ons niet direct in het verhaal. Het decor dient zowel als armoedig appartement én luxueuze hotelkamer. Dit contrast vervaagt enorm doordat dat decor enkel wat stellingen zijn die niet zijn aangekleed. Juist het contrast tussen de zakenman en de straatprostituee maakt het liefdesverhaal zoveel mooier. Het échte romantische gevoel dat we verwacht hadden, blijft daarom ook weg. Al deze gedachten schieten de eerste minuten door ons hoofd, iets wat je als productie niet wil dat het publiek doet. De ontspanning komt erna, als Jervin Weckx zijn komisch talent bovenhaalt. Het verhaal kan nu echt beginnen, dit voel je aan de opluchting in de zaal.
Hoofdrolspeelster Helle Vanderheyden (Vivian Ward) ontpopt zich door het verhaal prachtig van onzeker meisje naar zelfverzekerde vrouw. Iets wat niet gemakkelijk is als je de schoenen van Julia Roberts wil vullen. Ze maakt het personage extra guitig door een knorrend lachje regelmatig in te zetten. Het maakt haar karakter des te mooier. Haar tegenspeelster Tom Dingenen heeft een fijn debuut met deze rol te pakken. Zijn stem is, vooral in het laag, warm en zacht. Zijn solo achter de piano maken hem en zijn karakter kwetsbaarder. Juist daarom is hij geknipt voor de rol van afstandelijke, knappe zakenman. Dat Tom een professional is, blijkt als zijn microfoon uitvalt tijdens de voorstelling. Dit gebeurde eerder die middag bij een andere acteur, maar dit was gelukkig in een korte scène. Bij Tom leek die scène voor het publiek én de cast eeuwen te duren. Het stopzetten van de show zou iedereen uit het verhaal halen, dus gelukkig kon Tom het oplossen door de ruzie in die scène extra groots te spelen. Met zijn boze, luide geschreeuw was hij tot achterin te horen.
Een ander musicaldebuut is dat van Anouck Luyten in de rol van de beste vriendin van Vivian: Kit de Luca. Zij. Is. Fantastisch! Ze saust een Antwerps dialect over haar rol en geeft zoveel power in haar solo’s mee, dat wij alleen maar meer wilden horen. Ze is grappig, stoer en lief tegelijk. Een topper om als productie in je midden te hebben. De muziek swingt en dat komt door de liveband die zichtbaar achteraan op het podium zit plus de muziek geschreven door Bryan Adams en Jimmy Valence.
Dat de romantiek toch niet helemaal knalt zoals we gehoopt hadden, doet de humor dat wel. Anouck speelt als Kit de Luca veel lachers op haar hand, maar ook zeker en vooral Jervin Weckx swingt in zijn veelzijdigheid het podium over. In verschillende rollen, maar zeker als die van hoteleigenaar die graag de tango danst met zijn werknemers, genieten we van deze luchtige tussendoortjes.
Op het einde, tijdens de toegift met het heerlijke liedje Pretty Woman van Roy Orbison, straalt het plezier en passie van deze cast. Gelukkig mogen ze dit nog enkele weken beleven: tot 13 april in Antwerpen, en daarna tot 4 mei in Gent en Hasselt: https://deepbridge.be/shows/pretty-woman/ Wij zijn alleszins benieuwd of het accentensausje met de steden meegroeit!
