Taalvirtuoos als Annie MG, komisch als André van Duin en weergaloos als volstrekt zichzelf, Alex Klaassen zet met Showponies 2 een prachtige show neer. Van ongelofelijk grappig tot ontroerend intiem, in een mooie balans.
Showponies 2 ontroert en doet bulderen van het lachen
Rode draad in de voorstelling is dat je jezelf mag zijn. Een boodschap aan worstelende jongens (en meisjes) die in een heteronormatieve wereld hun weg zoeken. Een boodschap aan vaders, moeders, ooms en tantes en wie al niet bij wie het nog steeds niet opkomt dat adam en eva niet langer de universele norm moet zijn. Daarbij schuwt hij het niet om door middel van een werkelijk hilarisch alfabet en een verzameling barbie poppen ook wel de draak te steken met de groeiende lijst letters van diversiteit.
Ontroerend is de brief die hij voorleest van zijn vader en het lied over een moeder en haar zoon. Intieme odes waarvan je wenst dat het voor alle mensen die niet passen in de normen van het milieu waarin ze opgroeien hetzelfde zouden kunnen zeggen. Maar waarvan er nog steeds te veel schrijnende voorbeelden van non acceptatie zijn.
De zaal buldert bij tijd en wijle zo hard van het lachen dat je niet meer kan verstaan wat er op het podium gebeurt terwijl daar ongelofelijk goed wordt gespeeld. Freek Bartels is weergaloos goed, de jonge cast is net als Alex zelf op volstrekt natuurlijke manier aanwezig waardoor je soms vergeet dat je in een zaal met Amsterdams premierepubliek zit en met stille verwondering naar een bijna intieme voorstelling zit te kijken.
Het is allemaal heel heel erg goed, met Alex Klaassen als stralend en terecht middelpunt in een ingenieus decor. De voorstelling zit zo knap in elkaar dat wie je ook bent er een boodschap is. Aan worstelende ouders, en zoekende kinderen, maar ook aan mensen die heteronormativiteit als uitgangspunt neme én aan mensen die dat juist niet doen, en wellicht wachten op wat schurender en spannender statements in deze lieve voorstelling. Dat deze voorstelling kan is een teken wat er gelukkig veranderd is in Nederland, Dat deze voorstelling nodig is is een teken wat er allemaal nog lang niet veranderd is. Hoe graag we soms zouden willen dat dat wel zo is.
Het feest van de diversiteit, De zoektoch naar liefde in alle vormen. Ogen open en met warme blik de wereld bezien. Het zit allemaal in deze voorstelling, die je als het ware als cadeautje uitpakt dat je mee mag nemen als vrolijke herinnering, blije herkenning of levensles. Dat dat kan is ongelofelijk knap.
Gaan zien!
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Ontroerend is de brief die hij voorleest van zijn vader en het lied over een moeder en haar zoon. Intieme odes waarvan je wenst dat het voor alle mensen die niet passen in de normen van het milieu waarin ze opgroeien hetzelfde zouden kunnen zeggen. Maar waarvan er nog steeds te veel schrijnende voorbeelden van non acceptatie zijn.
De zaal buldert bij tijd en wijle zo hard van het lachen dat je niet meer kan verstaan wat er op het podium gebeurt terwijl daar ongelofelijk goed wordt gespeeld. Freek Bartels is weergaloos goed, de jonge cast is net als Alex zelf op volstrekt natuurlijke manier aanwezig waardoor je soms vergeet dat je in een zaal met Amsterdams premierepubliek zit en met stille verwondering naar een bijna intieme voorstelling zit te kijken.
Het is allemaal heel heel erg goed, met Alex Klaassen als stralend en terecht middelpunt in een ingenieus decor. De voorstelling zit zo knap in elkaar dat wie je ook bent er een boodschap is. Aan worstelende ouders, en zoekende kinderen, maar ook aan mensen die heteronormativiteit als uitgangspunt neme én aan mensen die dat juist niet doen, en wellicht wachten op wat schurender en spannender statements in deze lieve voorstelling. Dat deze voorstelling kan is een teken wat er gelukkig veranderd is in Nederland, Dat deze voorstelling nodig is is een teken wat er allemaal nog lang niet veranderd is. Hoe graag we soms zouden willen dat dat wel zo is.
Het feest van de diversiteit, De zoektoch naar liefde in alle vormen. Ogen open en met warme blik de wereld bezien. Het zit allemaal in deze voorstelling, die je als het ware als cadeautje uitpakt dat je mee mag nemen als vrolijke herinnering, blije herkenning of levensles. Dat dat kan is ongelofelijk knap.
Gaan zien!
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
