Het begint met verwarring. Om wat gebeurt, of eigenlijk om wat niet gebeurt. Een kleine tinteling van irritatie, van vragen naar wat is dit? Inzicht in een duistere ziel? En wil ik dat wel? Zo traag? Is het relevant?
Something In This Universe: Luisterrijke gekte biedt troost
Maar dan gebeuren er dingen, feeërieke en aardse dingen, dan krijgt wat gewoon lijkt lading. Niet vast omschreven, maar subtiel én heftig, herkenbaar en totaal niet. En opeens is het daar, de troost. Troost voor je eigen gekte, die in plaats van ver weg comfortabel naast je neer wordt gezet. Opeens kun je je wentelen in de trein van gebeurtenissen die je onverbiddelijk mee lokt naar de onvermijdelijke climax. En gelouterd kom je weer buiten. Lachend. Verrijkt.
Genevieve Murphy (1988) begon ooit op het conservatorium en raakte gefascineerd door performance. In deze voorstelling is de muziek en het sound design samengesmolten van spons tot lamp, van moderne muziek (Zappa en Ensemble Modern invloeden ?) tot de wasmachine die niet alleen sop uitbraakt. Maar ook de knalgele keuken, de vormeloze jurk en soms onnavolgbare blikken en gebaren zijn allemaal bij elkaar gebracht en, hoe gek het misschien ook klinkt, kloppen of je nu wel of niet de verwarring van dwangneurose kent. Discipline overstijgende compositie of performance, het maakt niet uit. De koelkast wordt acteur, de actrice een muziekstuk.
Spannend. Met een heerlijk nagesprek. Waar Genevieve verandert van zoekende gekte naar inspirerende kracht.
Dit verdient nog veel meer uitvoeringen, in intieme theaters, met een nagesprek met een eierwekker. Een bijzonder stuk, dat je een handje geeft en naast je huppelt naar huis. Maar wel een kleine waarschuwing: don t try this at home.
Door: Elise Kant
Genevieve Murphy (1988) begon ooit op het conservatorium en raakte gefascineerd door performance. In deze voorstelling is de muziek en het sound design samengesmolten van spons tot lamp, van moderne muziek (Zappa en Ensemble Modern invloeden ?) tot de wasmachine die niet alleen sop uitbraakt. Maar ook de knalgele keuken, de vormeloze jurk en soms onnavolgbare blikken en gebaren zijn allemaal bij elkaar gebracht en, hoe gek het misschien ook klinkt, kloppen of je nu wel of niet de verwarring van dwangneurose kent. Discipline overstijgende compositie of performance, het maakt niet uit. De koelkast wordt acteur, de actrice een muziekstuk.
Spannend. Met een heerlijk nagesprek. Waar Genevieve verandert van zoekende gekte naar inspirerende kracht.
Dit verdient nog veel meer uitvoeringen, in intieme theaters, met een nagesprek met een eierwekker. Een bijzonder stuk, dat je een handje geeft en naast je huppelt naar huis. Maar wel een kleine waarschuwing: don t try this at home.
Door: Elise Kant
