Moonrise Kingdom (2012) is een Amerikaanse coming of age film die de Golden Globe Award voor “Best Motion Picture – Musical or Comedy†won. De film gaat niet alleen over volwassen worden en je plek vinden, maar is ook een echte roadmovie: de hoofdrolspelers gaan er namelijk samen vandoor. Het verhaal over de buitenbeentjes Suus en Sam werd door Paul Feld verwerkt tot het script voor Sporen in de Sneeuw. Onder leiding van gastregisseurs Sophie de Vries en Hanke Sjamsoedin, die hun sporen al verdiend hebben in Amsterdam Zuid-Oost, repeteerden twee groepen van meer dan 30 spelers de afgelopen maanden voor een serie voorstellingen in de Kerstvakantie. MusicalNieuws zag de première van cast B op zondag 20 december 2015.
Sporen in de Sneeuw: een heerlijk hilarische familievoorstellingâ€
Sam is een wees en heeft al diverse pleeggezinnen versleten. Ook bij zijn huidige pleegouders loopt het niet naar wens. Bij zijn scoutinggroep,waar ook hij een beetje buiten de boot valt, ontmoet hij Suus, als zijn groep fungeert als proefpubliek voor de voorstelling waarin zij meespeelt. Suus voelt zich thuis onbegrepen, en dat geldt ook bij haar toneelgroep: haar moeder is namelijk ook haar regisseur. Door middel van briefjes houden Sam en Suus contact met elkaar en werken zij een plan uit om samen weg te lopen.
Paniek ontstaat wanneer beiden daadwerkelijk zijn verdwenen, op een moment dat er ook een grote sneeuwstorm aan zit te komen. Ze worden gevonden, maar weten te ontkomen ten koste van de mascotte van de scoutinggroep. Uiteindelijk worden ze voor de tweede keer gevonden. Suus wordt door haar ouders meegenomen naar huis, Sam blijft noodgedwongen bij politieagent Willis omdat zijn pleegouders hem niet meer terug willen nemen. Met de hulp van de scoutinggroep lopen Sam en Suus echter voor de tweede keer weg, betuigen hun liefde voor elkaar bij de plaatselijke motorclub, en dreigen dan voorgoed te ontkomen. Een spannende finale volgt.
Een verhaal dat leidt tot hilarische scenes die mooi in beeld worden gebracht. Complimenten voor het lichtontwerp van Jasper Kop zijn daarbij op zijn plaats. De personages zijn stuk voor stuk absurd en worden lekker over de top gespeeld door de acteurs. Tussen al die hilarische scenes is het wel fijn als er af en toe wat tegenwicht wordt gegeven en dat moet natuurlijk vooral komen van de twee buitenbeentjes. Die momenten zijn er geukkig ook: als beiden voor de eerste keer weglopen probeert Sam nogal onbeholpen Suus te verleiden om tikkertje te spelen. Een prachtige scene, waarbij woorden niet eens nodig zijn. Ook hun wanhoopsdaad op het eind is zo’n moment.
Malte Koot en Yara Brand spelen in cast B de rollen van Sam en Suus. Samen zijn ze echt twee partners in crime, al dreigt Koot af en toe wel mee te gaan in de absurditeit van de rest van de cast. Maar dan zijn daar die bijzondere momenten dat ze samen zijn die vooral blijven hangen en waarin ze met klein spel groots zijn. De ouders van Suus worden gespeeld door Janneke van Baar en Dirk Dunnewold, politieagent Willis door Remco Roodbeen [red. in de film werd de politieagent gespeeld door Bruce Willis] en de hopman door Dwight Heitzer. Ondersteund door de rest van de cast, waaronder de scoutinggroep, weten zijn de absurde sfeer te creëren die leidt tot grote hilariteit bij het publiek.
Sporen in de Sneeuw wordt zo een heuse familievoorstelling die eer doet aan 30 jaar jeugdtheater (Hofplein) in Rotterdam. Een minpuntje: de beloofde ‘pakken sneeuw’ blijven uit. Met bruine bladeren op de grond lijkt het stuk zich eerder af te spelen in de herfst dan in de periode vlak voor de kerst. Maar ja, zelfs de natuur is deze dagen behoorlijk van slag, dus dat kun je eigenlijk niemand verwijten.
Sporen in de Sneeuw is nog tot en met 3 januari te zien in het Hofpleintheater in Rotterdam. Meer informatie, ook over de kaartverkoop, kun je vinden op www.hofpleinrotterdam.nl
Wil je meer scenefoto’s zien? Hou dan onze facebook pagina in de gaten, waar we binnenkort een uitgebreide fotoreportage zullen plaatsen!
