The color purple sleurt je mee langs de absolute dieptepunten van racisme, discriminatie en geweld naar hoogtepunten van verzoening en liefde. En daar doorheen de steeds terugkerende vraag aan God: Waarom dit lijden, waarom zoveel onrecht. Waar ben je nou? Hoor je me niet?
The Color Purple: Een loflied op het leven ondanks alles
Het is een prachtige en noodzakelijke keuze om juist nu dit stuk op de planken te brengen. Laten zien wat racisme is, de pijn invoelbaar maken en het op deze avond overwegend witte publiek soms pijnlijk confronteren met white privilige, met het akelige burgemeesters echtpaar met wit masker als hoogte en dieptepunt.
Door de prachtige stem en het perfecte spel van Naomi van der Linden word je onverbiddelijk meegesleept in die vraag en het ontroerende paarse antwoord erop. Wat een geweldige actrice.
Net als Ana Milva Gomes, wiens stem diep raakt. Je kunt niet anders dan deze twee vrouwen in je hart sluiten samen met de koningin van de mimiek: Jeannine La Rose, die het broodnodige tegenwicht biedt tegen onmacht en klein voelen. Tegen je stuk laten maken door wie zich de macht over je toe eigent.
Deze drie vrouwen dragen het stuk en tillen het op momenten naar ongekende hoogten en zelfs tot tranen
Carmen van Mulier als Nettie schittert echt prachtig in de Tweede acte, Carlos de Vries vormt een geweldig duo met Sofia, aan perfect spelende Edwin Jonker in zijn rol van Mister krijg je echt een hekel en de stem van Joanne Telesford is een feest voor je oren.
Het stuk is alleen niet van constante kwaliteit. Sommige ensemble leden halen qua dans of zang net niet het niveau dat hierbij hoort en dat breekt de spanningsboog van de kijker en daarbij is het niveau van de acteurs is nogal divers. Dat is wel vooral in de eerste helft. De tweede helft heeft meer energie en dat kun je voelen.
The Color Purple is een relevant, krachtig en aangrijpend verhaal, met ongelofelijk veel liefde en passie gebracht. Alleen al door de urgentie voor de samenleving van nu een stuk dat gezien moet gaan worden.
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Door de prachtige stem en het perfecte spel van Naomi van der Linden word je onverbiddelijk meegesleept in die vraag en het ontroerende paarse antwoord erop. Wat een geweldige actrice.
Net als Ana Milva Gomes, wiens stem diep raakt. Je kunt niet anders dan deze twee vrouwen in je hart sluiten samen met de koningin van de mimiek: Jeannine La Rose, die het broodnodige tegenwicht biedt tegen onmacht en klein voelen. Tegen je stuk laten maken door wie zich de macht over je toe eigent.
Deze drie vrouwen dragen het stuk en tillen het op momenten naar ongekende hoogten en zelfs tot tranen
Carmen van Mulier als Nettie schittert echt prachtig in de Tweede acte, Carlos de Vries vormt een geweldig duo met Sofia, aan perfect spelende Edwin Jonker in zijn rol van Mister krijg je echt een hekel en de stem van Joanne Telesford is een feest voor je oren.
Het stuk is alleen niet van constante kwaliteit. Sommige ensemble leden halen qua dans of zang net niet het niveau dat hierbij hoort en dat breekt de spanningsboog van de kijker en daarbij is het niveau van de acteurs is nogal divers. Dat is wel vooral in de eerste helft. De tweede helft heeft meer energie en dat kun je voelen.
The Color Purple is een relevant, krachtig en aangrijpend verhaal, met ongelofelijk veel liefde en passie gebracht. Alleen al door de urgentie voor de samenleving van nu een stuk dat gezien moet gaan worden.
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
