De MusicAllFactory voor volwassenen (MAF-V) is al 25 jaar een begrip. Het is de enige professionele deeltijdopleiding Musicaltheater in Nederland en kenmerkt zich door hoge toelatingseisen en een beperkt aantal plaatsen. Inmiddels hebben al vele van de MusicAllFactory het professionele musicalpodium betreden! Op 23 juni ’19 speelde de vierdejaars studenten hun eindproductie ' War and Peace Pies' in Factorium Theater in Tilburg.
Tilburgse MusicAllFactory (MAF): hele gave musicals als eindproductie op professioneel niveau
De MusicAllFactory voor volwassenen (MAF-V) is al 25 jaar een begrip. Het is de enige professionele deeltijdopleiding Musicaltheater in Nederland en kenmerkt zich door hoge toelatingseisen en een beperkt aantal plaatsen. Inmiddels hebben al vele van de MusicAllFactory het professionele musicalpodium betreden! Op 23 juni ’19 speelde de vierdejaars studenten hun eindproductie ' War and Peace Pies' in Factorium Theater in Tilburg.
Alle studenten doen mee aan de combinatievoorstelling ‘War and Pies’, een show op basis van twee bekende musicals. De 4e jaars studenten dragen de hoofdrollen, de 3e jaars doen kleiner solistisch werk en de overige jaren vormen het ensemble. De spanning is groot want voor de 4e jaars is dit de laatste keer dat ze in het Factorium Theater zullen schitteren voordat ze de volgende stappen zullen zetten in de musicalwereld.
‘WAR’ gaat terug in de tijd naar het Engelse front (1943) en vertelt het verhaal over de Amerikaanse piloot Joe Sandidge, een extreme waaghals. Hij voert de meest gevaarlijke vluchten uit en neemt daarbij grote risico’s om de vliegmissies te doen slagen. Voordat hij zich in al het oorlogsgeweld kan overgeven aan de liefde van Dorinda, een transportpilote, komt hij om het leven. Tussen hemel en aarde word hij opgevangen door De Verbindingsofficier, een engel…zij stuurt Joe als een schim terug naar de aarde om daar nog een taak uit te voeren. Met Dorinda zo vlakbij, maar toch zo onbereikbaar, beseft Joe voor het eerst wat hij in zijn leven gemist heeft.
Vocaal werd er een hoogstandje geleverd. Dat bij de 4e jaars de meeste acteurs midden twintig zijn maakt van hen geoefende zangers met geschoolde en uitgebalanceerde stemmen.
Ook hier merk je weer dat alleen de besten van hun jaar doorgaan naar het volgend jaar. De acteurs wisten zich ondanks hun relatief geringe levenservaring prima in te leven en de sfeer in ‘War’ goed te treffen. Van liefde in oorlogstijd, van verlies en verdriet.
Christof Chapsis, in de rol van Joe, speelde na een wat aarzelende, iets houterige start zijn rol met verve. David Roelofs als Al zette erg geloofwaardig de Amerikaanse militair neer. Christine Cacciapaglia-van Asselt als Dorinda was niet alleen een zeer naturel spelende actrice maar ook een zangeres van topformaat. Hetzelfde gold overigens voor Liesbet Hermans die ook nog eens werkelijk prachtig gegrimeerd was. De overige rollen werden vertolkt door de getalenteerde; Maartje Mostart, Demi Hubers, Gioya van Rees & Arno van Bergen.
De choreografie was dienend aan de voorstelling: op het podium werden regelmatig simultaan 2 verschillende kanten van het verhaal uitgebeeld. Bijvoorbeeld de angst en verwarring van Dorinda op haar legerstede omdat Joe moet vliegen en Al die vliegers zoals Joe de lucht in moet sturen die eigenlijk nog niet klaar zijn voor wat hen te wachten staat. Voor het gevecht in de lucht, voor…de dood. Die mimiek ook van Al, geweldig. Dat Dorinda ‘functioneel’ in bh en slip op het toneel stond vond ik in deze tijd van vertrutting een verademing. Er gebeurde gewoon lekker veel op het podium, ook zonder woorden! Het geluid was subliem en de muziek was bij tijden super swingend maar altijd opzwepend. Wat maakt een live band toch een enorm verschil!
Hoe ook licht het verschil kan maken: als Joe in het diepst van de nacht wordt neergehaald vormt een lichtbundel de scheidslijn van leven en dood. Zonder woorden zo veelzeggend. De arrangementen voor de band in ‘War’ zijn van Tom Dicke. De arragementen van het koor waren in handen van Marlies Bloemen. Zij hebben ook de muzikale leiding. De choreografie onder leiding van Agaath Verspeten.
----
‘PIES’ is gebaseerd op de satirische musical Urinetown uit 2001 van Mark Hollmann en Greg Kotis. Het oorspronkelijke idee voor deze musical is ontstaan toen Greg Kotis als student in de jaren 90 door Europa trok en merkte dat het in Europa gebruikelijk is om te betalen voor het gebruik van openbare toiletten. De musical verwijst o.a. naar ‘de Driestuiveropera’ van Brecht, ‘Les miserables’ en de Broadway musical in het algemeen.
Na een 20-jarige droogteperiode bestaat er een ernstig tekort aan water, waardoor het gebruik van privé-toiletten verboden is. In plaats daarvan moet iedereen, tegen hoge kosten, zijn behoefte doen op openbare toiletten die worden beheerd door de machtige organisatie ‘Pies in Harmonie’ onder leiding van Reinhard W. Kleinhart. Het smerigste openbare toilet wordt geleid door Winniefred Grijpstuivers, geassisteerd door de jonge Bobbie Goud. Na een ontmoeting met de mooie Lot Kleinhart, waarvan Bobbie niet weet dat het de dochter van Reinhard Kleinhart is, besluit hij in opstand te komen tegen het dictatoriale bewind van PIH.
In ‘Pies’ blonk Bas Alers als Reinhard W. Kleinhart vocaal uit; prachtige, volle en krachtige stem die je niet zou verwachten bij het zien van deze toch wat tengere jongen. Dat hij zich wil gaan ontwikkelen in klassieke muziek is in dat licht geen verrassing. Haico Berkelmans in de rol van Bobbie Goud speelde alsof hij op het toneel geboren is. Hij speelde geen opstandeling, hij was er eentje!
En natuurlijk Marloes Blokland Lot Kleinhart. Of hoe een jonge vrouw een kindvrouwtje kan neerzetten! Je ziet dat ze contact met het publiek wil maken. De komische rollen van Agent Knuppel en Agent Hoenderhok waren in de handen van Karlijn Klabbers & Maud Schel. De ondeugende rol van kleine Eefje werd gespeeld door Laura van Tricht. Winniefred Grijpstuivers werd op mooie wijze gespeeld door Syntha van Alen. De overige rollen werden vertolkt door; Philip Janssen, Céline Koeckelenbergh, Julie Peeraer, Anne-Claire Meijer, Chris Hillen & Elise van Wanrooij.
De arrangementen voor de band in ‘Pies’ zijn van Bruce Coughlin en Tom Dicke en de choreografie was in handen van Agaath Verspeten. De vormgeving wat een veel luchtiger stuk is, was alles grappiger en werd elk personage meer uitvergroot. Ook hier volop vakmanschap en spelplezier.
Ondanks een ongetwijfeld beperkt budget was ook de vormgeving ‘af’. Het decor, de kostuums, het licht en het geluid zijn/lijken eenvoudig maar zijn het in wezen niet. Ze zijn passend bij het verhaal. Bijvoorbeeld de uniformen in ‘War’: deze leken op een verzameling legergroene T- shirts die gewoon thuis uit de kast waren getrokken en misschien was dat ook wel zo. Maar het gaf wel precies het drukkende gevoel van de oorlog weer. De druk en de stress van een oorlog, de dreiging van verlies, van dood. En voor de Dood: alle spelers in witte kleding. Zo simpel, zo duidelijk.
Of de gescheurde, schooierachtige kleding in ‘Pies’: beter en sneller dan op deze manier kun je niet duidelijk maken dat alle inwoners aan de bedelstaf raken door de exorbitante tarieven voor de stoelgang. De openbare toiletten, vormgegeven door stellages met doeken, of de lucht in de vorm van geschilderde doeken spraken voor zich.
De belangrijkste reden waarom deze musicals nauwelijks te onderscheiden zijn van een professionele is door de hoge kwaliteit van de acteurs. De wijze van selecteren en afvallen van studenten zorgt ervoor dat je absolute topkwaliteit overhoudt. De intensiteit en enthousiasme tijdens de studie zie je terug in de productie. Je ziet niet alleen dat ze willen zingen, dansen en spelen maar ze kunnen het ook!
Al met al hebben we enorm genoten. Deze 4e jaars zullen zeker met vlag en wimpel de eindstreep halen en verdienen een groot publiek. We zijn nu al trots op deze toptalenten waar we vast en zeker meer van zullen horen. Musicalnieuws blijft hen en de MAF zeker volgen.
Door: Trudy Hubers / JH
Kijk HIER voor de foto's
Alle studenten doen mee aan de combinatievoorstelling ‘War and Pies’, een show op basis van twee bekende musicals. De 4e jaars studenten dragen de hoofdrollen, de 3e jaars doen kleiner solistisch werk en de overige jaren vormen het ensemble. De spanning is groot want voor de 4e jaars is dit de laatste keer dat ze in het Factorium Theater zullen schitteren voordat ze de volgende stappen zullen zetten in de musicalwereld.
‘WAR’ gaat terug in de tijd naar het Engelse front (1943) en vertelt het verhaal over de Amerikaanse piloot Joe Sandidge, een extreme waaghals. Hij voert de meest gevaarlijke vluchten uit en neemt daarbij grote risico’s om de vliegmissies te doen slagen. Voordat hij zich in al het oorlogsgeweld kan overgeven aan de liefde van Dorinda, een transportpilote, komt hij om het leven. Tussen hemel en aarde word hij opgevangen door De Verbindingsofficier, een engel…zij stuurt Joe als een schim terug naar de aarde om daar nog een taak uit te voeren. Met Dorinda zo vlakbij, maar toch zo onbereikbaar, beseft Joe voor het eerst wat hij in zijn leven gemist heeft.
Vocaal werd er een hoogstandje geleverd. Dat bij de 4e jaars de meeste acteurs midden twintig zijn maakt van hen geoefende zangers met geschoolde en uitgebalanceerde stemmen.
Ook hier merk je weer dat alleen de besten van hun jaar doorgaan naar het volgend jaar. De acteurs wisten zich ondanks hun relatief geringe levenservaring prima in te leven en de sfeer in ‘War’ goed te treffen. Van liefde in oorlogstijd, van verlies en verdriet.
Christof Chapsis, in de rol van Joe, speelde na een wat aarzelende, iets houterige start zijn rol met verve. David Roelofs als Al zette erg geloofwaardig de Amerikaanse militair neer. Christine Cacciapaglia-van Asselt als Dorinda was niet alleen een zeer naturel spelende actrice maar ook een zangeres van topformaat. Hetzelfde gold overigens voor Liesbet Hermans die ook nog eens werkelijk prachtig gegrimeerd was. De overige rollen werden vertolkt door de getalenteerde; Maartje Mostart, Demi Hubers, Gioya van Rees & Arno van Bergen.
De choreografie was dienend aan de voorstelling: op het podium werden regelmatig simultaan 2 verschillende kanten van het verhaal uitgebeeld. Bijvoorbeeld de angst en verwarring van Dorinda op haar legerstede omdat Joe moet vliegen en Al die vliegers zoals Joe de lucht in moet sturen die eigenlijk nog niet klaar zijn voor wat hen te wachten staat. Voor het gevecht in de lucht, voor…de dood. Die mimiek ook van Al, geweldig. Dat Dorinda ‘functioneel’ in bh en slip op het toneel stond vond ik in deze tijd van vertrutting een verademing. Er gebeurde gewoon lekker veel op het podium, ook zonder woorden! Het geluid was subliem en de muziek was bij tijden super swingend maar altijd opzwepend. Wat maakt een live band toch een enorm verschil!
Hoe ook licht het verschil kan maken: als Joe in het diepst van de nacht wordt neergehaald vormt een lichtbundel de scheidslijn van leven en dood. Zonder woorden zo veelzeggend. De arrangementen voor de band in ‘War’ zijn van Tom Dicke. De arragementen van het koor waren in handen van Marlies Bloemen. Zij hebben ook de muzikale leiding. De choreografie onder leiding van Agaath Verspeten.
----
‘PIES’ is gebaseerd op de satirische musical Urinetown uit 2001 van Mark Hollmann en Greg Kotis. Het oorspronkelijke idee voor deze musical is ontstaan toen Greg Kotis als student in de jaren 90 door Europa trok en merkte dat het in Europa gebruikelijk is om te betalen voor het gebruik van openbare toiletten. De musical verwijst o.a. naar ‘de Driestuiveropera’ van Brecht, ‘Les miserables’ en de Broadway musical in het algemeen.
Na een 20-jarige droogteperiode bestaat er een ernstig tekort aan water, waardoor het gebruik van privé-toiletten verboden is. In plaats daarvan moet iedereen, tegen hoge kosten, zijn behoefte doen op openbare toiletten die worden beheerd door de machtige organisatie ‘Pies in Harmonie’ onder leiding van Reinhard W. Kleinhart. Het smerigste openbare toilet wordt geleid door Winniefred Grijpstuivers, geassisteerd door de jonge Bobbie Goud. Na een ontmoeting met de mooie Lot Kleinhart, waarvan Bobbie niet weet dat het de dochter van Reinhard Kleinhart is, besluit hij in opstand te komen tegen het dictatoriale bewind van PIH.
In ‘Pies’ blonk Bas Alers als Reinhard W. Kleinhart vocaal uit; prachtige, volle en krachtige stem die je niet zou verwachten bij het zien van deze toch wat tengere jongen. Dat hij zich wil gaan ontwikkelen in klassieke muziek is in dat licht geen verrassing. Haico Berkelmans in de rol van Bobbie Goud speelde alsof hij op het toneel geboren is. Hij speelde geen opstandeling, hij was er eentje!
En natuurlijk Marloes Blokland Lot Kleinhart. Of hoe een jonge vrouw een kindvrouwtje kan neerzetten! Je ziet dat ze contact met het publiek wil maken. De komische rollen van Agent Knuppel en Agent Hoenderhok waren in de handen van Karlijn Klabbers & Maud Schel. De ondeugende rol van kleine Eefje werd gespeeld door Laura van Tricht. Winniefred Grijpstuivers werd op mooie wijze gespeeld door Syntha van Alen. De overige rollen werden vertolkt door; Philip Janssen, Céline Koeckelenbergh, Julie Peeraer, Anne-Claire Meijer, Chris Hillen & Elise van Wanrooij.
De arrangementen voor de band in ‘Pies’ zijn van Bruce Coughlin en Tom Dicke en de choreografie was in handen van Agaath Verspeten. De vormgeving wat een veel luchtiger stuk is, was alles grappiger en werd elk personage meer uitvergroot. Ook hier volop vakmanschap en spelplezier.
Ondanks een ongetwijfeld beperkt budget was ook de vormgeving ‘af’. Het decor, de kostuums, het licht en het geluid zijn/lijken eenvoudig maar zijn het in wezen niet. Ze zijn passend bij het verhaal. Bijvoorbeeld de uniformen in ‘War’: deze leken op een verzameling legergroene T- shirts die gewoon thuis uit de kast waren getrokken en misschien was dat ook wel zo. Maar het gaf wel precies het drukkende gevoel van de oorlog weer. De druk en de stress van een oorlog, de dreiging van verlies, van dood. En voor de Dood: alle spelers in witte kleding. Zo simpel, zo duidelijk.
Of de gescheurde, schooierachtige kleding in ‘Pies’: beter en sneller dan op deze manier kun je niet duidelijk maken dat alle inwoners aan de bedelstaf raken door de exorbitante tarieven voor de stoelgang. De openbare toiletten, vormgegeven door stellages met doeken, of de lucht in de vorm van geschilderde doeken spraken voor zich.
De belangrijkste reden waarom deze musicals nauwelijks te onderscheiden zijn van een professionele is door de hoge kwaliteit van de acteurs. De wijze van selecteren en afvallen van studenten zorgt ervoor dat je absolute topkwaliteit overhoudt. De intensiteit en enthousiasme tijdens de studie zie je terug in de productie. Je ziet niet alleen dat ze willen zingen, dansen en spelen maar ze kunnen het ook!
Al met al hebben we enorm genoten. Deze 4e jaars zullen zeker met vlag en wimpel de eindstreep halen en verdienen een groot publiek. We zijn nu al trots op deze toptalenten waar we vast en zeker meer van zullen horen. Musicalnieuws blijft hen en de MAF zeker volgen.
Door: Trudy Hubers / JH
Kijk HIER voor de foto's
