De voorstelling Ting! van het Scapino ballet werd in 2016 ontwikkeld en opgevoerd als 70- jarig jubileum show van het gezelschap en werd een groot succes. Na een periode van bijna twee jaar is Ting! nu terug en zoekt haar roots op. Na 45 jaar afwezigheid keert het Scapino ballet terug in Carré en MusicalNieuws was bij de première.
TING! pakt Koninklijk Theater Carré in
Voor wie onbekend is met Ting! is het wellicht een aparte gewaarwording: in de piste van Carré hangt een groot vierkant wit doek dat op geen enkele mogelijkheid zicht bied op een podium. Wat staat het publiek te wachten?
Gelukkig hoeft er niet lang te worden gewacht op een ontknoping want zodra de voorstelling begint, wordt duidelijk waarom dit grote doek er hangt.
Middels lampen wordt er een interessante schaduwshow op het doek gecreëerd waarin we kennis maken met verschillende karakters.
Grote mensen, kleine mensen, mannen, vrouwen, de een snel in zijn beweging, de ander traag, maar ondanks alle verschillen lijken ze deel uit te maken van een wereld; een groter geheel.
Na deze introductie valt het doek weg en blijft er een groot podium over waar we de volgende twee uur bijna ademloos naar hebben gekeken.
Een langgerekt podium met in het midden een draaischijf en aan het einde een hoog plateau waar de band speelt. Het voelt soms echt aan als een piste; een mooie knipoog naar zowel de historie van Carré als de samenwerking van Scapino met Codarts Circus Arts.
Het begint (natuurlijk) met dans, maar al snel blijkt dat Ting! zich niet laat vangen in één discipline. Van acrobatiek en jongleurs, tot aan muziek en balanceeracts, er is niets waar de verschillende artiesten voor terugdeinzen. Telkens als je denkt alles gezien te hebben waant het publiek zich weer in een net andere setting, muziek of discipline.
Ondersteund door de Amsterdamse Nits worden ook muzikaal verschillende stijlen gespeeld en is alleen het luisteren naar de muziek een bezoek al waard.
Waar de voorstelling op zich een goed tempo heeft, voelt het zeker in het begin nog wat traag aan. Naarmate de voorstelling vordert en er verschillende artiesten samen komen loopt de voorstelling voor ons gevoel wat beter door.
Het podium staat vol maar het voelt nooit te vol aan. Overal gebeurt wel iets en soms is het lastig kiezen waar te kijken, maar een ding is zeker; vervelen doe je je nergens. Aan het einde blijft er ergens wel een twijfel hangen; was er een eenduidig verhaal?
Maar eenduidig verhaal of niet, Ting! spreekt tot de verbeelding. Dans lijkt soms ondergeschikt aan spektakel in deze voorstelling, maar als men dan danst, dan danst men goed.
Danser of acrobaat, op het podium ziet men allerlei verschillende karakters en persoonlijkheden en juist in al deze losse schakels die uiteindelijk een ketting vormen zit voor ons de kracht van de voorstelling. De voorstelling verbeeld en verbind.
Het stukje absurditeit aangevuld met fijne staging, interessante kostuums en mooi licht zijn de kers op de taart, maar de mensen maken de voorstelling tot het sterke stuk dat Ting! is.
Met Ting! viert deze keer Bonnie Doets een speciaal feestje; zij is al 25 jaar danser bij Scapino, en wat ons betreft hopen we op een 30-jarig jubileum voor want het is een feest om naar haar te kijken.
Door: Anniek de Wild
Gelukkig hoeft er niet lang te worden gewacht op een ontknoping want zodra de voorstelling begint, wordt duidelijk waarom dit grote doek er hangt.
Middels lampen wordt er een interessante schaduwshow op het doek gecreëerd waarin we kennis maken met verschillende karakters.
Grote mensen, kleine mensen, mannen, vrouwen, de een snel in zijn beweging, de ander traag, maar ondanks alle verschillen lijken ze deel uit te maken van een wereld; een groter geheel.
Na deze introductie valt het doek weg en blijft er een groot podium over waar we de volgende twee uur bijna ademloos naar hebben gekeken.
Een langgerekt podium met in het midden een draaischijf en aan het einde een hoog plateau waar de band speelt. Het voelt soms echt aan als een piste; een mooie knipoog naar zowel de historie van Carré als de samenwerking van Scapino met Codarts Circus Arts.
Het begint (natuurlijk) met dans, maar al snel blijkt dat Ting! zich niet laat vangen in één discipline. Van acrobatiek en jongleurs, tot aan muziek en balanceeracts, er is niets waar de verschillende artiesten voor terugdeinzen. Telkens als je denkt alles gezien te hebben waant het publiek zich weer in een net andere setting, muziek of discipline.
Ondersteund door de Amsterdamse Nits worden ook muzikaal verschillende stijlen gespeeld en is alleen het luisteren naar de muziek een bezoek al waard.
Waar de voorstelling op zich een goed tempo heeft, voelt het zeker in het begin nog wat traag aan. Naarmate de voorstelling vordert en er verschillende artiesten samen komen loopt de voorstelling voor ons gevoel wat beter door.
Het podium staat vol maar het voelt nooit te vol aan. Overal gebeurt wel iets en soms is het lastig kiezen waar te kijken, maar een ding is zeker; vervelen doe je je nergens. Aan het einde blijft er ergens wel een twijfel hangen; was er een eenduidig verhaal?
Maar eenduidig verhaal of niet, Ting! spreekt tot de verbeelding. Dans lijkt soms ondergeschikt aan spektakel in deze voorstelling, maar als men dan danst, dan danst men goed.
Danser of acrobaat, op het podium ziet men allerlei verschillende karakters en persoonlijkheden en juist in al deze losse schakels die uiteindelijk een ketting vormen zit voor ons de kracht van de voorstelling. De voorstelling verbeeld en verbind.
Het stukje absurditeit aangevuld met fijne staging, interessante kostuums en mooi licht zijn de kers op de taart, maar de mensen maken de voorstelling tot het sterke stuk dat Ting! is.
Met Ting! viert deze keer Bonnie Doets een speciaal feestje; zij is al 25 jaar danser bij Scapino, en wat ons betreft hopen we op een 30-jarig jubileum voor want het is een feest om naar haar te kijken.
Door: Anniek de Wild
