Het is inmiddels 15 jaar geleden dat Alex de Leeuw, Melman de Giraf, Marty de zebra en Gloria het Nijlpaard door het ontsnappingsplan van een bende pinguïns stranden op het eiland Madagascar, ver weg van hun vertrouwde stekje in Central Park Zoo. Wat toen nog een animatiefilm van Dreamworks was, wordt in 2020 vakkundig omgezet naar een familiemusical vol grappen en grollen.
Vrolijke beestenbende van Madagscar, de musical zet de zaal op z'n kop
Verschillende diersoorten geloofwaardig op een podium samenbrengen is geen eenvoudige klus. In deze voorstelling wordt gekozen voor een combinatie van poppenspel en acteurs in kostuum. En het is een geslaagde combinatie. In tegenstelling tot wat je zou verwachten, blenden de poppen mooi in tussen de acteurs, al ligt dat misschien ook aan de prachtig uitgewerkte kostuums en degelijke grime. Niet enkel de hoofdrolspelers mogen zich in een prachtig pakje hijsen maar ook de dansers van dienst krijgen passende kostuums, ze vullen het podium de ene keer als zebra's om vervolgens al dierenverzorgers vrolijk mee te dansen op de liederen van de dieren. Ze beheersen duidelijk de nodige techniek en kunnen met zowel balletpasjes als hiphopmoves een bijdrage leveren aan het geheel. De choreografie is slim uitgewerkt en zorgt voor een mooi totaalbeeld op het podium.
De musical is visueel volledig in orde en ook het decor draagt hiertoe bij. Het podium is omlijst met houten kisten die vakkundig naar het midden kunnen schuiven om pinguïns, treinkaartjesverkopers en stuurmannen te laten verschijnen en verdwijnen. De kratten komen ook opnieuw naar voor tijdens de bootreis van de dieren. We zien elk van de vier hoofdrollen gevangen in een van de op elkaar gestapelde kisten. Ze worden opnieuw omlijst door de rest van de kisten en krijgen elk een spot op zich gericht. De projecties achteraan zorgen voor een animatiefilmachtig geheel, ze vloeien vlot in elkaar over en nemen je zonder moeite mee van de zoo naar de zee naar de jungle en weer terug.
Wie de animatiefilm al zag, weet dat Madagascar een verhaal is vol humor. Toch zijn de mopjes van deze zaalvoorstelling vooral gericht op de kleinere toeschouwers. Waar de volwassenen slechts enkele keren luidop moeten grinniken, wordt er door de aanwezige kinderen enthousiast meegelachen. Vooral Giraf Melman (Florian Avoux) en King Julian (Mike Wauters) stelen hierin de show. Wauters krijgt in het tweede deel van de show de hele zaal aan het 'dansen dansen' op de tonen van 'I like to move it, move it!' Alle kinderen zingen mee en ook de volwassenen hebben het moeilijk om te blijven stilzitten. Het is duidelijk dat het tweede deel van de voorstelling meer vaart heeft dan het eerste. Na de pauze gaat het dak er echt helemaal af!
De acteurs gaan volledig op in hun rol. In al hun enthousiasme lijken de dierenstemmen soms wat schreeuwerig en zijn daardoor niet altijd even verstaanbaar. Toch doet dit geen afbreuk aan de vrolijkheid van deze musical. Het is een visueel goed doordacht geheel dat door de kinderen zeker gesmaakt wordt. Wie, net als de dieren, even wil ontsnappen aan de dagelijkse sleur kan zich in deze voorstelling laten meevoeren naar een tropisch eiland vol zingende maki's, even alle zorgen vergeten en proeven van de vrijheid buiten de dierentuinmuren.
Door: Marjolein Schabregs
De musical is visueel volledig in orde en ook het decor draagt hiertoe bij. Het podium is omlijst met houten kisten die vakkundig naar het midden kunnen schuiven om pinguïns, treinkaartjesverkopers en stuurmannen te laten verschijnen en verdwijnen. De kratten komen ook opnieuw naar voor tijdens de bootreis van de dieren. We zien elk van de vier hoofdrollen gevangen in een van de op elkaar gestapelde kisten. Ze worden opnieuw omlijst door de rest van de kisten en krijgen elk een spot op zich gericht. De projecties achteraan zorgen voor een animatiefilmachtig geheel, ze vloeien vlot in elkaar over en nemen je zonder moeite mee van de zoo naar de zee naar de jungle en weer terug.
Wie de animatiefilm al zag, weet dat Madagascar een verhaal is vol humor. Toch zijn de mopjes van deze zaalvoorstelling vooral gericht op de kleinere toeschouwers. Waar de volwassenen slechts enkele keren luidop moeten grinniken, wordt er door de aanwezige kinderen enthousiast meegelachen. Vooral Giraf Melman (Florian Avoux) en King Julian (Mike Wauters) stelen hierin de show. Wauters krijgt in het tweede deel van de show de hele zaal aan het 'dansen dansen' op de tonen van 'I like to move it, move it!' Alle kinderen zingen mee en ook de volwassenen hebben het moeilijk om te blijven stilzitten. Het is duidelijk dat het tweede deel van de voorstelling meer vaart heeft dan het eerste. Na de pauze gaat het dak er echt helemaal af!
De acteurs gaan volledig op in hun rol. In al hun enthousiasme lijken de dierenstemmen soms wat schreeuwerig en zijn daardoor niet altijd even verstaanbaar. Toch doet dit geen afbreuk aan de vrolijkheid van deze musical. Het is een visueel goed doordacht geheel dat door de kinderen zeker gesmaakt wordt. Wie, net als de dieren, even wil ontsnappen aan de dagelijkse sleur kan zich in deze voorstelling laten meevoeren naar een tropisch eiland vol zingende maki's, even alle zorgen vergeten en proeven van de vrijheid buiten de dierentuinmuren.
Door: Marjolein Schabregs
