Op dinsdag 1 december beleefde het meezingprogramma ‘Vuile Huichelaar’ haar première in Theater aan de Parade in Den Bosch. Het theaterprogramma genaamd ‘Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren’ is de vijfde voorstelling in de Vuile Huichelaar-reeks. In kerstsferen namen Saskia van Zupthen en Paulette Willemse het publiek weer mee naar hun eigen vrouwelijke belevingswereld.
Vuile Huichelaar zorgt voor warme avond vol meezingers
De twee dames leerden elkaar in 1983 kennen op de Kleinkunstacademie in Amsterdam. Na deze ontmoeting hebben Saskia en Paulette elkaar nooit meer losgelaten. Het begon allemaal met de theatergroep genaamd ´De Meisjes´ die zichzelf wist te onderscheiden met een Zilveren Harp. Niet veel later zagen we de dames terug als de groep ´Mrs. Einstein´, waarmee ze onder andere mochten optreden op het Eurovisie Songfestival. Tussendoor zien we ze her en der verschijnen bij onder andere Gerard Joling, de ´Dutch Swing College Band´ en de´Koos Mark Big Band´. Het succes borduurde zich uiteindelijk voort tot de komst van Vuile Huichelaar.
Tja, die vrouwelijke belevingswereld… Toch wel een erg essentieel onderdeel van het manonvriendelijke theaterprogramma ‘Vuile Huichelaar’. En dat is ook niet gek als je bekend bent met de formule en het verhaal achter Vuile Huichelaar. De twee dames schreven het programma namelijk voor en door de bedrogen vrouw toen zij zelf door hun partner werden bedrogen. Tijdens de vier voorgaande edities zagen we een succesvol concept ontstaan dat goed aansloeg bij vele duizenden vrouwen. En ook met hun vijfde theatervoorstelling ‘Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren’ blijkt dat de dames thuishoren in het theater en daarnaast een vaste en goedgelukkige achterban hebben opgebouwd.
Want wie zich puur gaat focussen op het concept zal moeten erkennen dat aan het laagdrempelige concept soms nog wat haken en ogen zitten. De avond wordt opgebouwd op basis van sketches en karaokeachtige liedjes, waarbij het meezinggehalte erg hoog ligt. Ondanks dat de doelgroep dit concept juist met open armen ontvangt, zal de kritische theaterbezoek(ster) tijdens de voorstelling blijven zoeken naar een climax die helaas de gehele avond uitblijft. Gevoelsmatig kan er deze eigenlijk ook niet echt ontstaan, omdat de enthousiaste dames nog het een en het ander missen qua facilitering. Het ontbreken van een live orkest en een prikkelend lichtplan spelen een hoofdrol in het gemis, wat resulteert in soms iets wat stoffige doorloop.
De kracht van de voorstelling zit hem dan ook vooral in de performances van Saskia en Paulette die het meezingspektakel toch regelmatig een theatrale wending weten te geven. De sketches zijn sterk en het repertoire valt in de smaak bij het publiek. De rode draad door de voorstelling wordt gevormd door video’s op het beamerscherm met een intrigerende verhaallijn. Gewaagd, maar met succes, zorgt deze rode draad voor een vlotte doorlooptijd tussen de acts door, die ondanks het laagje stof voldoende tempo kent om de spanningsboog vast te houden.
Bovenal is de voorstelling erg grappig en zeer vermakelijk, de manonvriendelijke twist is soms wat tenenkrommend voor de aanwezige mannen, maar toch ook stiekem wel heel grappig. Saskia van Zupthen en Paulette Willemse bewijzen dan ook thuis te horen in het theater en weten het publiek gedurende de avond te enthousiasmeren, waardoor er een vrije en ontspannen sfeer ontstaat die zeer prettig aanvoelt. Voor hen die niet weten wat te doen op deze grauwige decemberavonden is het meezingspektakel van Vuile Huichelaar dan ook zeker een aanrader.
Door: Bas Oeijen
