Als je na War of the Worlds naar buiten loopt, wil je eigenlijk weer naar binnen. Even nog een keer kijken.
William Spaaij briljant als Orson Wells in War of the Worlds
Wat zit er nu precies in de laag onder de vertelling. Het gaat over fake nieuws, er worden slimme lijntjes gelegd van heden naar verleden en terug. Het gaat over massa’s ophitsen in grote verhalen. Het gaat over oorlog en bang zijn voor angst. Er wordt geworsteld met de aloude vraag wat kunst is. Het gaat over theater, het is een musical, of is het theater met een aantal liedjes?
Het antwoord doet er eigenlijk niet zoveel toe. William Spaaij sleurt je onverbiddelijk het verhaal in en laat je pas los als het afgelopen is. Briljant speelt hij Orson Wells, de mengeling van vernieuwend, durf, charisma en de donkere onderlaag die hem voortstuwt. Hij is onweerstaanbaar en volstrekt geloofwaardig, of hij nu zinnenlang tekeer gaat of danst rondom Gerrie van der Klei. Gerrie van der Klei, ijzersterk als altijd en mooi wijs, mysterieus en goed getimed grappig, speelt Rita Hayworth en draagt daarmee gloedvol het verhaal door de tijdsdimensie heen. Alleen al om William en Gerrie is deze productie de moeite, of liever het genot, van het zien waard.
Het is wat je noemt een uitdaging om het verhaal van Orson Wells in een voorstelling van net iets meer dan een uur te stoppen. Het fascinerende gebeuren op 30 oktober 1938 : Hoe een verzonnen verhaal mensenmassa’s tot paniek bracht (al verschillen de meningen over hoe groots dat uiteindelijk was) . En om dan dat verhaal te gebruiken als een soort spiegel voor nu. Door welk verhaal laten mensen zich meeslepen om hun angst aan op te hangen? Complottheorieen, angst voor de ander, behoefte aan leiding?
Het geheel maakt het stuk intrigerend. Het is muziektheater waar je een verlangen in voelt naar Brechtiaans theater. Een bijzondere combi. Het zorgt voor vaart en vertraging, doordenken en lichtheid. Het is aan de kijker om de balans daarin te vinden.
Door: Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Het antwoord doet er eigenlijk niet zoveel toe. William Spaaij sleurt je onverbiddelijk het verhaal in en laat je pas los als het afgelopen is. Briljant speelt hij Orson Wells, de mengeling van vernieuwend, durf, charisma en de donkere onderlaag die hem voortstuwt. Hij is onweerstaanbaar en volstrekt geloofwaardig, of hij nu zinnenlang tekeer gaat of danst rondom Gerrie van der Klei. Gerrie van der Klei, ijzersterk als altijd en mooi wijs, mysterieus en goed getimed grappig, speelt Rita Hayworth en draagt daarmee gloedvol het verhaal door de tijdsdimensie heen. Alleen al om William en Gerrie is deze productie de moeite, of liever het genot, van het zien waard.
Het is wat je noemt een uitdaging om het verhaal van Orson Wells in een voorstelling van net iets meer dan een uur te stoppen. Het fascinerende gebeuren op 30 oktober 1938 : Hoe een verzonnen verhaal mensenmassa’s tot paniek bracht (al verschillen de meningen over hoe groots dat uiteindelijk was) . En om dan dat verhaal te gebruiken als een soort spiegel voor nu. Door welk verhaal laten mensen zich meeslepen om hun angst aan op te hangen? Complottheorieen, angst voor de ander, behoefte aan leiding?
Het geheel maakt het stuk intrigerend. Het is muziektheater waar je een verlangen in voelt naar Brechtiaans theater. Een bijzondere combi. Het zorgt voor vaart en vertraging, doordenken en lichtheid. Het is aan de kijker om de balans daarin te vinden.
Door: Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
