“Muziek: Mozart” zegt het programmaboekje. En hoe. De Koningin van de nacht, Eine kleine Nachtmusik, Het Lacrimosa uit het Requiem, het komt allemaal langs in een vrolijke, zinderende, grappige voorstelling die een heuse opera als climax heeft. Is dat leuk voor kinderen? Voor grote mensen? Het antwoord is volmondig : Jazeker!
Wolfgang, het wonderjong is één groot feest!
De voorstelling is net als de eerdere voorstellingen van Pieter Kramer en Don Duyns (nu met Oostpol en de Theateralliantie) een vrije variatie op bekende verhalen en een feest van dubbelrollen, woordgrappen soms voor jong, soms voor ouder, uitvergrote karakters, een beetje stout, met heel veel vakmanschap bij de spelers. Voeg daar prachtige kostuums, over de top decor en een beetje knettergekte aan toe en je weet wat te verwachten bij dit feest.
De tweede helft van de voorstelling is het sterkst. De interactie met het publiek, de liedjes, het verhaal, ook door de opera, heeft vaart en doet verlangen naar meer. Echt iedereen komt vrolijk naar buiten.
Een aantal spelers trekt de aandacht. Natuurlijk Dick van den Toorn die met name als moeder Weber meesterlijk ontregelt. Jan Paul Buijs die met fantastisch spel de strijd in Salieri neerzet. Echt heel mooi. Lukas Smolders knalt een obsessieve oermoeder het toneel op en Bart Rijnink zet een nochalante levensgenietende Mozart neer bij wie alles vanzelf lijkt te gaan. Ruth Sahertian als de muze is een lust voor het oog en oor. Alex Hendrickx speelt niet alleen een groot kind maar is het ook echt, zonder dat het te veel wordt, echt leuk. Sara Afiba’s zuivere sopraan behoort tot de een van de beste stemmen in dit stuk en ontroert in haar duet met Mozart.
Wolfgang het wonderjong is hét uitje deze winter voor de hele familie.. Voor elk kind met toneel ambitie is dit een must, en voor alle ouders met kinderen met zo’n ambitie een mooie waarschuwing. Zing op weg naar huis met zijn allen de Koningin van de nacht, of laat je oudere kinderen horen hoe het Lacrimosa uit het Requiem komt dat Mozart zelf niet af kon maken.
Hoe dan ook : Neem je kinderen, kleinkinderen, ouders en grootouders mee, en ga dit zien. Niet één keer, maar minstens twee.
De tweede helft van de voorstelling is het sterkst. De interactie met het publiek, de liedjes, het verhaal, ook door de opera, heeft vaart en doet verlangen naar meer. Echt iedereen komt vrolijk naar buiten.
Een aantal spelers trekt de aandacht. Natuurlijk Dick van den Toorn die met name als moeder Weber meesterlijk ontregelt. Jan Paul Buijs die met fantastisch spel de strijd in Salieri neerzet. Echt heel mooi. Lukas Smolders knalt een obsessieve oermoeder het toneel op en Bart Rijnink zet een nochalante levensgenietende Mozart neer bij wie alles vanzelf lijkt te gaan. Ruth Sahertian als de muze is een lust voor het oog en oor. Alex Hendrickx speelt niet alleen een groot kind maar is het ook echt, zonder dat het te veel wordt, echt leuk. Sara Afiba’s zuivere sopraan behoort tot de een van de beste stemmen in dit stuk en ontroert in haar duet met Mozart.
Wolfgang het wonderjong is hét uitje deze winter voor de hele familie.. Voor elk kind met toneel ambitie is dit een must, en voor alle ouders met kinderen met zo’n ambitie een mooie waarschuwing. Zing op weg naar huis met zijn allen de Koningin van de nacht, of laat je oudere kinderen horen hoe het Lacrimosa uit het Requiem komt dat Mozart zelf niet af kon maken.
Hoe dan ook : Neem je kinderen, kleinkinderen, ouders en grootouders mee, en ga dit zien. Niet één keer, maar minstens twee.
