Soms, heel soms gebeurt er na een voorstelling iets dat even een heel helder warm licht werpt op dat wat er echt toe doet. Op daar waar passie en het zoeken naar medemenselijkheid begint. Naar daar waar “de vrijheid, schoonheid en verwarring van theater voor bedoeld is” zoals vandaag werd gezegd : ruimte creëren voor dat wat onbenoembaar, taboe en lastig is, voor dat waar je niet over kunt praten of geen woorden voor hebt. En op de mensen die dat mogelijk maken. De jeugdtheatermakers, en vandaag één in het bijzonder.
Zeer terechte VSDC Oeuvre prijs na overrompelende premiere van De Krijtkring
Dat gebeurde vandaag in Haarlem, na de première van Brechts Krijtkring door de Theatermakerij. Een overrompelend stuk dat je langs emoties slingert, dat grenzen opzoekt en verwart, vertedert en doet schaterlachen, weg doet dromen maar ook en misschien wel juist de realiteit niet schuwt en zich beweegt langs de rafelranden van wat wij van de wereld maken.
Dat is ook de basis van het werk van Liesbeth Coltohof die vandaag werd geeerd met de VSDC Oevre prijs die wordt uitgerijkt aan een persoon of instelling die een grote bijdrage aan de podiumkunsten heeft geleverd. Zichtbaar verrast nam ze de prijs in ontvangst uit handen van Hedy d’Ancona. En werd daarna opnieuw geeerd als vertegenwoordiger van de BIS theatergezelschappen met de Prijs van de kritiek 2018.
Jeugdtheater is de plek waar ook theaterbezoekers worden gevormd, aldus de vertegenwoordigster van de Nederlandse theatercritici in een prachtige toespraak, waar ze En ook daarom is het zo ontzettend belangrijk dat jeugdtheater gemaakt blijft worden. Om die onuitwisbare indruk.
Wie herinnert zich niet dat eerste magische moment als kind dat je gegrepen werd door wat er op het toneel gebeurde. Zo zullen ook de kinderen van vandaag ademloos gekeken hebben. Naar acteurs die moeiteloos van rol wisselden, behalve de betoverende Carmen van Mulier, die een prachtige moeder neerzette die ieder kind wil hebben en houden. En een heerlijke Victor Ijdens . Een paar weken geleden stierf hij nog tragisch voor de laatste keer in de Toneelschuur in het lijden van de jonge Werther, hier herrees als hij heerlijke ongecompliceerde verloofde, soldaat en nog meer. Rob Verheijen gaat heel lang gekoesterd mee in alle herinneringen als oud vrouwtje. En zo zijn er louter pluimen voor alle acteurs.
Twee muzikanten op het toneel speelden soms ook mee. Daarmee in en uit het verhaal stappend. Hun prachtige muziek, geschreven door Frédérique Spigt, kende vele stijlen en had soms iets weg van de muziek die Tuvalu schreef bij het Pauperparadijs in een de aanklacht tegen onrecht. Maar er was ook rap,pop,blues. Mooi hoe Frédérique zelf steeds op het podium was maar een perfecte balans vond in wel en niet op de voorgrond treden.
Een mooie avond toneel. Jeugdtheater met een boodschap die ook dwingend is voor volwassenen: Dat alles in de wereld toebehoort aan wie er goed voor is. Een zin om nog heel lang over te mijmeren. En alleen al om die relevantie voor de wereld zou het jeugdtheater nu eindelijk voor vol aangezien moeten worden in subsidieland. En niet meer als het kleine broertje van het echte toneel. Liesbeth Colthof heeft een baanbrekende rol gespeeld in het groeien en bloeien van het jeugdtheater, en mag terecht genieten van deze verdiende prijs.
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
Dat is ook de basis van het werk van Liesbeth Coltohof die vandaag werd geeerd met de VSDC Oevre prijs die wordt uitgerijkt aan een persoon of instelling die een grote bijdrage aan de podiumkunsten heeft geleverd. Zichtbaar verrast nam ze de prijs in ontvangst uit handen van Hedy d’Ancona. En werd daarna opnieuw geeerd als vertegenwoordiger van de BIS theatergezelschappen met de Prijs van de kritiek 2018.
Jeugdtheater is de plek waar ook theaterbezoekers worden gevormd, aldus de vertegenwoordigster van de Nederlandse theatercritici in een prachtige toespraak, waar ze En ook daarom is het zo ontzettend belangrijk dat jeugdtheater gemaakt blijft worden. Om die onuitwisbare indruk.
Wie herinnert zich niet dat eerste magische moment als kind dat je gegrepen werd door wat er op het toneel gebeurde. Zo zullen ook de kinderen van vandaag ademloos gekeken hebben. Naar acteurs die moeiteloos van rol wisselden, behalve de betoverende Carmen van Mulier, die een prachtige moeder neerzette die ieder kind wil hebben en houden. En een heerlijke Victor Ijdens . Een paar weken geleden stierf hij nog tragisch voor de laatste keer in de Toneelschuur in het lijden van de jonge Werther, hier herrees als hij heerlijke ongecompliceerde verloofde, soldaat en nog meer. Rob Verheijen gaat heel lang gekoesterd mee in alle herinneringen als oud vrouwtje. En zo zijn er louter pluimen voor alle acteurs.
Twee muzikanten op het toneel speelden soms ook mee. Daarmee in en uit het verhaal stappend. Hun prachtige muziek, geschreven door Frédérique Spigt, kende vele stijlen en had soms iets weg van de muziek die Tuvalu schreef bij het Pauperparadijs in een de aanklacht tegen onrecht. Maar er was ook rap,pop,blues. Mooi hoe Frédérique zelf steeds op het podium was maar een perfecte balans vond in wel en niet op de voorgrond treden.
Een mooie avond toneel. Jeugdtheater met een boodschap die ook dwingend is voor volwassenen: Dat alles in de wereld toebehoort aan wie er goed voor is. Een zin om nog heel lang over te mijmeren. En alleen al om die relevantie voor de wereld zou het jeugdtheater nu eindelijk voor vol aangezien moeten worden in subsidieland. En niet meer als het kleine broertje van het echte toneel. Liesbeth Colthof heeft een baanbrekende rol gespeeld in het groeien en bloeien van het jeugdtheater, en mag terecht genieten van deze verdiende prijs.
Door Elise Kant
Kijk HIER voor ons fotoverslag
